Fálkinn - 23.06.1944, Qupperneq 8

8
F Á L K I N N
MOLLY MAULE! .
ÞAÐ VAR TOBBY AÐ KENNA
TTARTALA aftur í tólfta
lið.... gott uppeldi....
prúð framkoma — og fallegt
hátterni. .. . þetta var það, sem
hver hundur óskar sjer, sem ber
sæmilega virðingu fyrir sjálfum
sjer! En Tobby gat ekki tjaldað
neinu af þessu. Og þessvegna
hafði hann rótgróna fyrirlitn-
ingu á öllum og öllu, að undan-
teknum þeim Metu Grant og
Rudy Mason.
En þau bæði tilbað hann af
öllum kröftum sinnar tryggu
hundssálar.
Svo átti hann vitanlega ýmsa
hatramma fjendur. Til þeirra
töldust húsmóðir Rudy, gul-
bröndótti kötturinn í næsta húsi,
og kínverski hundurinn hennar
ungfrú Blister.
Rudy endurgalt vináttu Tohby
í fullum mæli, en Meta var ekki
eins hrifin af honum. Ofurást
Tobbys til hennar hafði stund-
um dregið dilk á eftir sjer, að
það komu blettir á sumarlcjól-
inn hennar undan löppnum á
honum. En Meta taldi liundinn
óhjákvæmilegan fylgifisk Rudy.
Meta Grant rak ofurlitla
verslun í einni af dýru götunum
í borginni. Að vísu var þetta
hliðargata og húsaleigan ekki
mjög há, en þá var þetta staður,
sem ýmsar af fjáðu frúnum x
hænum höfðu fundið hana á,
og þótti gott að fá kjóla, sem
voru eins fallegir og kjólarnir
í stóru tiskuverslununum. .. .
en kostuðu ekki nema hálft verð
móts við þar.
I rauninni hafði Meta mesta
yndi af starfi sínu og vitanlega
gladdist hún í hvert skifti sem
hún seldi kjól, en oft var gleðin
ofurlitlum dropa af galli bland-
in, þegar henni tókst ekki að
sannfæra viðskiftavin um, að
85 kílóa frú færi betur kjóll
úr svörtum kniplingum en sterk
litu tafti.
Eins og til dæmis þennan
laugardagseftirmiðdag. Þrátt
fyrir hógværð og hæversk ráð,
að kjóllinn sem hún kaus nelst
færi alls ekki vel við hörunds-
lit hennar, sem var skrambi
rauður.
Lafði Blyton hafði Gordon
son sinn með sjer, og þegar hún
spurði:
— Hefirðu nokkurntíma sjeð
svona ljómandi fallegt? þá svar-
aði hann samstundis:
— Nei, aldrei.
En hvorki Meta nje Iafði Bly-
ton tóku eftir því, að hann leit
alls ekki á kjólinn, lieldur
horfði á ungt og fallegt andlit-
ið á Metu Grant.
Undir eins og lafði Blyton og
sonur hennar voi’u komin út
úr dyrunum fór Meta að taka
til hjá sjer. Hún ætlaði að loka
snemma, eins og hún var vön
á laugardögum. Rudy hafði
stungið upp á því að þau færu
saman í skógarferð, en nú var
farið að rigna, svo að liklega
yrðu þær að sætta sig við að
sjá kvikmynd í staðinn.
Skömmu seinna kom Rudy
og með honum hinn óaðskiljan-
legi fylgifiskur hans, seppinn
Tobby.
•— Ætli jeg ætti ekki heldur
að láta hann bíða fyrir utan?
Hann er svo votur, sagði Rudy
þrunginn af eintómri varfærni.
— Nei, ekki dugar það, þvi
að þá vælir hann og spangóiar
og klórar málninguna á lxurð-
inni minni. Hann getur legið
þarna, sagði Meta.... og með
„þarna“ átti hún við stóra um-
búðapappírsörk, sem hafði
dottið ofan af afgreiðsluborðinu
'og niður á gólfið.
En það var alls ekki Tobby
tilhæfis að liggja á næfurþunn-
um pappír. .. . svo að þegar þau
Meta og Rudy voru sem ákafast
að heilsast, þá sá seppinn sjer
færi að hoppa upp i hæginda-
stólinn.... og það hefði ekki
gert svo mikið til ef ekki hefði
staðið svo á, að fíni krep-satin-
kjóllinn hennar laíði Blyton
hefði ekki legið þar.
— Nú er jeg tilbúin rjett bráð-
um, sagði Meta þegar Rudy hafð
kysst hana síðasta kossinn. Jeg
þarf bara að skreppa með þenn-
an kjól inn í saumastofuna —
það þarf að vera búið að breyta
honum á mánudagsmorgunmn.
Meta sneri sjer að hæginda-
stólnum, þar sem hún liafði
lagt dýra kjólinn varlega eins
og hann væri úr kongulóarvef,
en svo rak hún allt i einu upp
örvæntingaróp.
— Rudy, sjáðu hvað hann
Tobby hefir gert. Hann hefir
eyðilagt kjólinn hennar lafði
Blyton.
Rudy starði gapandi á kjól-
inn. Meta hafði rjett að mæla,
hann var eyðilagður. Þetta við-
kvæma, gljáandi efni hafði ekki
þolað skítugar lappirnar og
hundvotan lubbann á Tobby.
— Þetta er hræðilegt, stamaði
hann. — Er. .. . ekki hægt að
hreinsa þetta?
— Hreinsa? Meta var svo ör-
væntingarfull að hún gat varla
komið upp nokkru orði. —
Heldurðu að jeg sendi lafði
Blyton hreinsaðan kjól?
— Er ekki hægt að sauma
nýjan?
— Það er ómögulegt...........
Þetta er minst tveggja daga
verk að sáuma allar þessar
smágerðu fellingar. ... en jeg
tvö á mánudaginn. Og auk þess
hefi jeg ekki meira af þessu
á að skila honum fyrir klukkan
efni. Æ, og jeg sem var svo glöð
að hafa fengið lafði Blyton fyrir
skiftavin. Hún hefði getað út-
vegað mjer svo margar af vin-
konum sinum.
— Mjer þykir þetta skelfing
leiðinlegt, Meta.
— Það bætir ekkert úr skák.
Og líttu nú á Tobby.
Rudy leit á Tobby.... hon-
um hafði verið fleygt úr hásæt-
inu og nú lá liann undir borði
og góndi glottandi á Metu.
— Líttu á hundskrattan. Hann
lætur eins og hann hafi ekkert
illt af sjer gert.... i staðinn
fyrir að skammast sín og vera
sneyptur.
— Æ, Meta, þú mátt ekki vei-a
ósanngjöx-n. Eklci veit aumingja
hundurinn að hann hefir eyði-
lagt kjólinn.
— Ósanngjörn. Er jeg ósann-
sanngjörn, segir þú. Jeg ætti
kanske að fara að klappa hund-
kvikindinu?
— Þú mátt ekki kalla hann
kvikindi....
— Nei, vertu vel á verði að
ekki verði gert á hluta blessaðr-
ar skepnunnar. Það er þyí líkast
sem jeg ætti sökina á þessu.
— Það er víst best að jeg fari,
úr því að þú ert í þessum ham,
Meta mín.
— Já, farðu bara. Því fyrr því
betra. Og ef þú getur ekki komið
hjer framvegis án þess að hafa
hundskrattann með þjer, þá er
þjer best að hætta að heimsækja
mig.
—- Meta; er þjer alvara?
— Jú, þú getur hengt þig upp
á að mjer er alvara.
— Meta.
— Þegiðu. Láttu mig í friði.
Farðu.
Rudy reikaði ofur liægt út að
dyrunum.... hugsast gat að
hún iðraðist orða sinna.
En Meta stóð þarna og augu
hennar skutu gneistum, eins og
glóandi járn úr afli. .. . ekkert
nema ósáttfýsin, svo að hann
átti aðeins eins úrkostar: að
liverfa. Og þeir voru báðir jafn
lúðulakalegir Tobby og hann.
"þ EGAR Rudy hafði lokað
* hurðinni á eftir sjer, fór
Meta að háskæla af tómri ör-
væntingu. Eklci þó útaf kjóln-
um. Vitanlega var það sárgræti-
Iegt, þetta með kjólinn.... en
þó var það ekki þess virði að
hún hefði átt að láta Rudy fara
frá sjeá1 svona. Hvernig gat
hún látið geðsmunina hlaupa
svona með sig í gönur. Hvei’s
virði voru nú allir heimsins
kjólar og skiftavinir á rnóti
Rudy og ástum hans?
I sama bili var tekið fast í
lásinn. Meta fjekk hjartslátt —
Það var eins og brjóstið ætlaði
að springa.
En hvað það var líkt Rudy
að koma nú strax aftur til að
sættast.
Hún hefði getað grátið af von-
briggðum. Þetta er alls ekki Rudy
heldur Gordon Blyton.
— Skejfing var jeg feginn að
þjer skilduð ekki vera farnar,
Jeg er nefnilega með skilaboð
frá henni móður minni, sagði
liann alúðlega, hún ætlaði að
síma en mjer fannst betra að
segja yður sjálfur hvað er í
efni. . . . hún ætlaði nefnilega að
afþakka kjólinn. Hún sá eftir
að Iiafa valið hann og langar til
þess að fá annan kjól, ef þjer
ekki eruð byrjaðar að breyta
þessum.
Meta varð svo fegin, að hana
langaði mest til þess að dansa
gamaldags galoppaði um gólfið
þvert og endilangt.
— Það gerir ekkert til, sagði
hún og ljetti. — Við erum ekki
farnar að breyta kjólnum enn.
— Það var einstaklega vin-
gjarnlegt af yður að taka svona
vel í þetta. Þjer getið líka verið
viss um, að hún móðir mín
kaupir af yður kjól í staðinn.
En nú ætla jeg að biðja yður
að sýna mjer að þjer sjeuð ekki
reið, með því að koma og drekka
te með mjer einhversstaðar.
Meta var á báðum áttum eitt