Fálkinn - 16.11.1945, Síða 1

ReijKvíkingum þyldr vænt um Tjörnina sína. Á sunnudögum þegar gott er veður, lwort heldur er að vetri eða sumri tit,
flykkjast þeir niður í miðbæinn þúsundum saman og fá sér bressandi göngutúr í kringum hana. Tjörnin er ekkert sérlega
tilkomumikil við fyrstu sýn, en það er einhver rómantískur blær yfir henni, og þegar luín liggur spegilslétt i glampandi
roðaskini kvöldsólarinnar, eða glitrandi af Ijósaröðum borgarinnar, þá getur hún haft æði skrítin og örlagarík áhrif á
ung hjörtu. Það er einmitt þessi eiginleiki Tjarnarinnar, sem hefir gert það að verkum, að líklega hafa fleiri menn trúlofast
við hana en noklcurn annan stað á landi liér. Myndin hér að ofan er tekin um þetta leyti árs, þegar krían er löngu flogin
iil heitu landanna langt í burtu, og endurnar ráða einar ríkj um í Tjarnarhólmanum. Til vinstri sést hornið á Miðbæjar-
skólanum og Fríkirkjan lengra til suðurs, en í baksýn Hljómskálinn. Myndina tók Kjartan Ó. Bjarnason.