Fálkinn - 15.02.1946, Page 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 573
Lárétt skýring:
1. Viljugar, 7. loft, 11. ósleipa,
13. slá, 15. vegna, 17. gráSa, 18.
niðja, 19. gyltu, 20. nálgast, 22.
verkfæri, 24. tónn, 25. á fati, 26.
kæn, 28. bandið, 31. fugl, 32. liljóð,
34. skel, 35. skora, 36. langborð, 37.
ölgerð, 39. frumefni, 40. elska, 41.
jurt, 42. ieynifélag, 45. leyfist, 46.
tala, 47. smaug 49. afl, 51. grobb,
53. kona, 55. rár 56. óskýrar, 58.
selur, 60. ílát, 61. fljót, 62. í hálsi
j)f. 64. eldsneyti, 65. úttekið, 66.
mynd, 68. snædd, 70. tveir sam-
hljóðar, 71. ábreiður, 72. seinfærar,
74. spurði, 75. mannsnafn.
Láðrétt skýring:
1. Ferðalög, 2. tveir eins, 3. leiks,
4. komast, 5. mylsna, 6. fornafn,
7. tungl, 8. heiður 9. frumefni, 10.
svíkja, 12. sápa, 14. hreysi, 16.
hringur, 19. óvinur, 21. þýfi, 23.
varðveisla, 25. mjúka, 27. mynt, 29.
tónn, 30. frumefni, 31. guð, 33. varð
veita, 35. lina, 38. óbeint, 39. foræði,
43.1ampinn, 44. veitingaliús, 47.
stúlka, 48. syndir, 50. peningar, 51.
liorfa, 52. söngfélag, 54. ónefndur,
55. Ijón, 56. draug, 57. áætlun, 59.
vinnufúsar, 61. sekkur, 63. spik, 66.
ílát, 67. kenning, 68. stafur, 69. bit,
71. samhljóðar, 73. floti.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 572
Lúrétt ráðning:
1. Krökt, 7. földu, 11. kröfu, 13.
smúla, 15. PP, 17. álag, 18. soll, 19.
an, 20. ala, 22. ur, 24. SL, 25. Ásu,
26. rifa, 28. gráta, 31. Ýlir, 32. glys,
34. kló, 35. senn, 36. áta, 37. ós, 39.
SK, 40. ann, 41. stjórnmál, 42. bak,
45. TÖ, 46. án, 47. sæl, 49. rofi, 51.
óðu, 53. atom, 55. lofa, 56. blikk,
58. alti, 60. ána, 61. bö, 62. RÖ, 64.
til, 65. SS, 66. mura, 68. horf, 70.
RL, 71. marks, 72. angur, 74. röskt,
75. umbun.
Lóðrétt ráðning:
1. Kópar, 2. ÖK, 3. krá, 4. tölu,
5. tug, 6. uss, 7. fúll, 8. öll, 9. la, 10.
Unnur, 12. farg, 14. mosa, 16. pligt,
19. asinn, 21. afla, 23. málfræðin,
25. álna, 27. AY, 29. RK, 30. tó, 31.
54. tá, 55. lásar, 56. börk, 57. Kron,
YE, 33. sótti, 35. skána, 38. sjö, 39.
smá, 43. Arons, 44. kofa, 47. sótt,
48. æmtir, 50. Fa, 51. ól, 52. UK,
59. illan, 61. burt, 63. örgu, 66. mak,
67. ask, 68. haf, 69. fum, 71. MS,
73. R.B.
sem fram að þessu hafði ekki lagt orð
í belg. — Og livað viðkemur ferðakostn-
aðinum, slcal ég lána þér það, sem þú þarft
með til ferðalagsins, Erik. Þú þarft engu
að kvíða, þú getur alltaf borgað mér það
síðar.
— Þetta getum við ekki þegið, sagði Inga
ákveðið. — Það getum við ekki verið þekt
fyrir, Sylvía.
— En hvernig fer hann þá að komast,
þetta er aðeins lán, sem ég býð og það
er engin ástæða til að fyrirverða sig fyrir
að þj'ggja það! svaraði liún og brosti góð-
látlega.
— Nei, við getum ekki þegið það, ég
skal sjá um að útvega peninga til farar-
innar, sagði Inga. — Emanuel mun lána
mér þá, þegar ég segi honum hvað í húfi
er og ég fullvissa hann um, að liann fái
þá endurgreidda með vöxtum.
— Nú jæja, eins og þú vilt, en ef þú
færð ekki lánið lijá frænda þínum, máttu
treysta því að ég stend við mitt boð, sagði
Sylvía og lét uppreykta sígarettuna í ösku-
hakkann. — Nú læt ég ykkur um að ræða
málið, en ef ég væri í Eriks sporum mundi
ég ekki þurfa að liugsa mig um. Með til-
liti til drengsins, væri það líka óafsakan-
legt, að sleppa svona tækifæri — hugsið
um það, livað þið gætuð gert fyrir hann
þegar stundir líða.
— Já, hugsaðu um Per! sagði Erik
við konu sína, er þau voru aftur orðin
einsömul. — Við getum ekki látið þetta
tækifæri ganga oklcur úr greypum, Inga!
— Þú ert mjög fús til fararinnar, er það
ekki? sagði Inga og brosti dauflega.
; — Jú, vissulega vil ég fara þangað, sem
framtíðarmöguleikar eru góðir. Hér heima
virðist allt liafa gengið mér í móti, liér
hef ég mig sennilega aldrei upp aftur;
hér er stöðug barátta og. vonbrigði. —
í Ameriku hefi ég mikla möguleika.
— Já, Inga kinkaði kolli. Hún skildi
hann vel, vissi livað liann var búinn að
líða undanfarna mánuði, og liún vildi ekki
taka ábyrgðina af því að setja sig' upp á
móti því að liann tæki þessa stöðu, sem
honum bauðst nú.
— Þú mátt elcki lialda, sagði liann með
klökkva í rómnum, — að vér veitist lélt að
j'firgefa ykkur, en það er aðeins fyrir
stuttan tíma, Inga. Eg skal sýna það, að
ég skal komast vel áfram. Eg mun vinna
eins og þræll lil þess að gela stofnað
heimili okkar að nýju.
— Að ári liðnu ætli það að geta orðið,
og þó að við getum ekki til að byrja með
haft mikið í kringum okkur, og heimili
okkar verði ef til vill eklci ríkmannlegra
en það,- sem við höfum hér, þá getum
við þó verið örugg um að við getum bætt
við hjá okkur, svo það verði síðar eins
og fyrstu hjónabandsárin okkar.
-— Eg veit að ég sakna ykkar mjög
mikið — meira en ég get gert mér grein
fyrir núna í avgnablikinu.
— Inga.... Þú grætur ástin mín! Hann
þagnaði og þrýsti henni að sér. — Ef þú
vilt ekki að ég fari, ástin mín, verð ég
kyrr hjá þér, það veistu.
— Auðvitað verður þú að fara, ég sé
það vel, það er aðeins,. . . . það verður
svo erfitt að1 skilja, Erik. Ilún lagði liöfuð-
ið að öxl hans. — Eg skal vera dugleg,
liélt liún áfam, það verður ef tit vill ekki
Svo lengi, sem við þurfum að vera aðskil-
in. Eitt ár tekur vissulega enda, — auð-
vitað ferð þú! Við megum sjálfsagt vera
Sylvíu þakklát.
— Hún hefir verið okkur mjög vinveitt,
við höfum áður verið henni óréttlát, þeg-
ar við héldum að hún hugsaði aðeins um
sjálfa sig, sagði Erik. — Eg ímynda mér
að hún liafi gert þetta vegna Pers, henni
þykir svo vænt um drenginn.
Inga svaraði ekki, en tók aðeins ástúð-
lega í hönd manns síns. Hún vildi ekki
láta í ljós við hann allar þær hugsanir,
sem hrærðust með henni. Ef til vill mundi
liann taka þær sem efasemdir — ekki að-
eins um trúlyndi Sylvíu, heldur og líka
styrkleika lians sjálfs.
Ekki gat hún þó varist efagirni og tor-
tryggni til Sylviu, þrátt fyrir allt. Hún
hafði löngu séð, að liinar tíðu heimsókn-
ir liennar voru ekki ást til drengsins, eða
umhyggja f\rrir Erik, heldur til þess að
vinna traust hans með einhverjum hætti,
og nú gagntók sú liugsun Ingu, að Sylvía
vildi reyna að skilja þau Erik til þess að
geta haft meiri áhrif á hann. Sylvía vissi
vel, að Per og Inga mundu ekki geta farið
með honum, en sjálf fór liún aftur á móti
oft til New York, og liafði því tækifæri
til að hitta Erik þar.
En það var ekki hægt fyrir Ingu að segja
Erilc þessar hugsanir. Hún var líka viss
um, að þá mundi hann hætta við ferð-
ina ef hún léli slíka tortryggni uppi. —
Henni fannsl hún ekki liafa leyfi til að
eyðilegggja fyrirætlun hans. Hann mundi
aldrei verða með sjálfum scr heima, ef
hann yrði af þessu tækifæri, og það var
ekki aðeins um framtíð þeirra sjálfra að
iefla, heldiir og Pers.
Hún vissi líka, að hann mundi ekki
gruna annað en Sylvíu gengi gott eitt til
með þessari hjálpsemi við þau, en menn
geta oft verið blindir fyrir vélráðum
kvenna, og Erik þekkti litið til slíks.
Einnig varð henni nú lmgsað um þaö,
að þrátt fyrir það þótt Sjdvía væri umset-
in af karlmönnum, þá hafnaði hún öllum
bónorðum, ef til vill vegna þess að hún
elskaði ennþá vissan mann og þótt liún
mætti vera orðin vonlaus um, að hann
endurgildi ást hennar, þá neitaði hún að
gefa upp þessa von fyrr en í síðustu lög.