Fálkinn - 06.09.1946, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 602
Lárétt skýring:
1. Lánsstofnunin, 12. mikill, 13.
þrep, 14. sár, lö. flaustur, 18. æsta,
20. kvika, 21. ósamstæðir, 22. rámur,
24. ósoSin, 26. tvíhljóði, 27. eyja, 29.
fag, 30. sökum, 32. skreyttur, 34.
þyngdareining 35. virðing 37. fanga-
mark, 38. samhljóðar, 39. ílát, 40.
ferðalög, 41. viðurnefni, 42. atviks-
orð, 43. i'alsi, 44. atviksorð, 45.
fangamark, 47. sérhljóðar, 49. sull,
50. upphafstafir, 51. vinnandi, 55.
guð, 56. vopn, 57. dágott, 58. vegna,
60. horfi, 62. slæmt, 63. ósamstæðir,
64. keisari, 66. hlemmur, 68. götótt,
.69. böðull, 71. skemmt, 73. horfði,
74. trúboðar.
Lóðrétt skýring:
1. Fylki i USA, 2. stal, 3. verk-
smiðja, 4. kaffibætir, 5. eldstæði, 6.
þvo, 7. fæða, 8. samliljóðar, 9. fanga-
mark, 10. neitun, 11. duna, 12. for-
stjóri, 15. búskapur, 17. sleipara, 19.
sviðið, 22. gengi, 23. merkti, 24.
drykk, 25. fljótið, 28. leikur, 29.
skáld, 31. horfna, 33. fjall, 34. bæj-
arnafn, 36. málmur, 39. grænmeti,
45. pilt, 46. reið, 48. pöróttur, 51.
fljót, 52. frumefni, 53. tveir fyrstu
54. greinir, fornt, 59. réttur, 61.
enskt mannsnafn, 63. maður, 65.
lítil, 66. fiskiskip, 67. danskt manns-
nafn, 68. kona, útl. 70. verkfæri,
71. ósamstæðir, 72. tveir eins, 73.
fangamark.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 601
Lárétt ráðning:
1. Hugsanalestur, 12. aría, 13. lið-
ar, 14. snös, 16. pía, 18. tak, 20. ask,
21. p.ð., 22. fag, 24. fúa, 26. K.I., 27.
liokin, 29. kemur, 30. L.L., 32. Balt-
hasar, 34. S.N., 35. sit, 37. N..T. 38.
T.R. 39. æki, 40. ítur, 41. Ag, 42. ei,
43. Frón, 44. nag, 45. og, 47. N.L., 49.
agg, 50. ur, 51. Trafalgar, 55. is, 56.
nógur, 57. fitir, 58. Ö.K., 60. mar, 62.
nit, 63. ar, 64. ræl, 66. töf, 68. ske,
69. krap, 71. hatar, 73. garð, 74. upp-
hlutsmylla.
Lóðrétt ráðning:
1. Hríð, 2. U.F.A., 3. G.A., 4. al, 5.
nit, 6. áðan, 7. lak, 8. er, 9. T.S., 10.
Una, 11. rösk, 12. appilsínubörk, 15.
skilningstréð, 17. hakan, 19. húmar,
22. F.o.h., 23. Giljagaur, 24. festingin,
25. aur, 28. N.T., 29. K.A., 31. litar,
33. há, 34. skógi, 36. tug, 39. æra, 45.
orgar, 46. óa, 48. latir, 51. tóm, 52.
Ff, 53. L.F., 54. rit, 59. kæru, 61.
kött, 63. Akra, 65. lap, 66. tau, 67.
fas, 68. sal, 70. P.P. 71. H.L., 72. R.
M., 73. G.L.
Tim gerði grein fyrri því með augunum,
að eitthvað mundi vera hæft í því.
Jermak sneri sér að förunautum sínum.
Maljuchin og Tarjikof voru haturs-
menn frá fornu fari. Þú þekkir það vist
Andreas.
Einfætti maðurinn leit upp, velti skrotöl-
unni i munni sér og sagði rólega :
— Maljuchin er djöfull.... Hrappur og
hrottamenni. En Tarjikov er einn þeirra
manna, sem aldrei gerir neinum mein.
Snillingur í sinni grein, og auk þess hjálp-
fýsin sjálf og góðmennskan. Það er gott og
heilbrigt rússneskt aðalsblóð i æðum hans.
En Maljuchin er sveitadurgur frá Jekaterin-
burg. Guð má vita livort hann hefir ekki
átt neinn þátt í keisaramorðinu. En vist er
um það, að hann var mikið notaður til
hryðjuverka, sem framin voru eftir að
livítu hershöfði ngj arnir liöfðu heðið ósigur.
Hann var á sínum tíma kallaður böðull
Síberíu. Hami liafði óteljandi morð á sam-
viskunni. Það var hann, sem með eigin
hendi skaut aðalforstjórann Anatole Muscli-
kin, þann sem endurbyggði Síberíujárn-
brautina. Það var nú sóðaleg saga.. Nú,
livað er um að vera, Sergej ? Sérðu nokkuð
ljós?
Ungi maðurinn, sem að venju var svo
rólegur, liafði allt i einu fengið þennan
tryllingssvip, sem aðeins nánustu vinir bans
þekktu. En hann stillti sig samstundis.
—- Ljós — já, muldraði liann og þurrkaði
svitann af háu enninu. En mér hefir víst
skjátlast. Þessi norðurljós trufla augun. . . .
Jermak leit efunaraugum á lærisvein
sinn.
— Ertu þreyttur? spurði liann mjúkt. —
Við fljúgum kannske of liátt. Loftsýkin er
ekki lengi að láta finna til sín þegar maður
er kominn í 4000 metra hæð. Sérstaklega
á þessum breiddargráðum. Við skulum því
lækka okkur um 1000 metra.
Sergej lét vélina nú lækka og það var
ekki á honum að sjá, að neitt væri að lion-
um.
— Eg er alvanur vökum, sagði hann og
reyndi að brosa. En við verðum að vera á
varðbergi núna. Hraðinn er yfir 400 ldló-
metrar á klukkustund, vindurinn er hag-
stæður, og við höfum unnið upp töfina,
sem við höfðum af veðrinu.
Það er ekki vert að herða meira á
vélinni, hrópaði Jermak þegar hann tók
eftir að hún skalf og nötraði undan átökun-
um. Flugmaðurinn hafði enn hert á hreyfl-
unum.
— Jæja, muldraði Seregj. — En eg liélt
að okkur lægi á. Þessi Maljuchin. . . .
Það var eins og hann spýtti nafninu úl
úr sér, og hundurinn Tim tók undir með
því að gelta og urra.
— Jæja, láttu þá slag standa, sagði Jer-
mak og andvarpaði og leit á uppdráttinn
sinn. ... Við erum staddir núna einhvers-
slaðar langt fyrir norðan Novaja Semlja.
Hér eru stöðvar um allt. En þær hafa ekki
loftvita né útvarp. Og....
Nú þagnaði gamli maðurinn, þvi að hann
lieyrði að kallað var úr varðturninum.
— Langt í fjarska í norðvestri, lieyrðist
Radevski kalla.... Tunglið kemur upp bak
við fjallgarð, hann er á fyrsta kvartili.
— Það hlýtur að vera Wilczeksland, sagði
Jermak. Og Wúllerstorbfjöllin. . . . Við för-
um meðfram ströndinni, beygjum nokkur
strik til vesturs yfir Julius Payershaf, för-
um framhjá skriðjöklum við Kap Hober-
man — jæja, þá ætti Rúðólfseyjan að vera
i liánox-ður. . eftir einn til tvo tíma. Og þá
er nú um að gera að liafa augun á réttum
stað, piltar. Stöðin er við vik á norðvestan-
verðri eyunni.... Við verðuní að vara okk-
ur á fjöllunum. Þau eru sumstaðar þúsund
metra yfir ísinn. Bara að þessi litla mána-
sigð vildi nú láta sjá sig í nokkra hálftíma,
þá gætum við búið okkur undir bi'áðabirgða
lendingu án þess að vei'a upp á loftvita
Maljuchins komnir. Það er útlit fyrir að
heppnin ætli að vera með okkur, piltar.
Eftir nokkra klukkutíma birtir af degi —
eftir svo sem tvo tíma, en þessi vorskíma
mun lijálpa okkur til að rata á nyrstu eyju
hnattarins. .. . Við erum komnir á söguleg-
ar slóðir. I norðri er Hvítaland Nansens,
þar sem hann og IJjalmar Johansen brutust
áfram á skíðum, eftir æfintýralegasta fei'ða-
Jagið, sem farið var á öldinni sem leið.
— Er Fridtjov Nansen lifandi ennþá?
spurði Sergej.
— Nei, hann er dauður. En hérna norður
á Franz Josepslandi verður hans lengi
minnst. Flugmennirnir okkar munu hjá spor
Iians alla leið niður að vetursetukofunum,
þar sem Frederick Jackson fann hann einn
vordag í maí 1898. . Hann álti stórt hjarta
— og þar áttu slavneskar þjóðir líka rúm.
Það bilaði á endanum. Blessuð veri minning
hans!
— Amen, sagði Sergej og gerði krossmark
fyrir sér.
— Eg sé ljós! hrópaði Radevski úr út-
sýnisturninum.... Veika blossa, hvíta og
rauða á víxl....
Það kemur heim... . hrópaði Jermak.
Kveiktu á ljósunum, Andreas, og miðaði
þeim á stöðina. Gerið þið ykkur tilbúna til
að lenda, piltar, á fönninni uupi á fjöru-
kambinuin. En varið þið ykkur á loft-
skeytamastrinu!
— Það er ekkert loftskeytamastur þarna,
kallaði Andreas og lét sterk kastljósin leika
um hvíta grundina undir fjallinu. . Það hef-
ir bi'otnað.
— Guði sé lof! tautaði Jermak.
— Það standa menn við loftvitann og
veifa skóflunum, hélt Andreas áfram. Ann-
ars vii'ðist öll stöðin vera á kafi í snjó.