Fálkinn - 21.02.1947, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
R. L. STEVENSON:
|MYNDAFRAMHALDSSAGA
1. Einu sinni kom gatnáll sjóari,
ferlegur og hörkulegur ásýndum,
skálmandi aö kránni hans föður
míns. Burðarkarl hans drattaðist á
eftir með hjólbörur.
—; Láttu hjólbörurnar hérna,
þrællinn þinn, og taktu svo kist-
una afl
2. Faðir minn fór út á tröppur
til móts við manninn, hálfsmeykur
þó. Sá ókunni bað um glas af rommi
i skipunartón, og tæmdi það í ein-
um teyg. — Hér verður vist best
fyrir mig að varpa akkerum, sagði
hann. — En romm, flesk og egg er
mín fæða, mundu það, lagsi!
3. Hann fékk svo herbergi í kránni
og lét bera kistuna upp til sín. —
Eigi var hann spar á fé, og dag
nokkurn kallaði hann á mig afsiðis
og hét mér silfurp\sningi á hverjum
mánuði, ef ég væri á verði og skýrði
honum frá, ef ég sæi til ferða ein-
fætts sjómanns þar í grenndinni.
Copyright P. I. B. Box 6 Copenhogen
4. Kapteinninn, eins og við köll-
uðum hann, varð sí og æ erfiðari
viðfangs og heimtufrekari. í bjór-
salnum drakk hann stifan, rak upp
ferleg öskur, blótaði og ragnaði, svo
að aðrir gestir urðu skelfingu lostn-
ir.
5. Brátt dró úr örlæti hans á fé,
og nú sást ekki lengur silfur blika
í lófa honum, hvað þá gull, sem
hann í fyrstu hafði bruðlað með.
Faðir minn krafði hann um húsa-
leigu og fæðispeninga, en ekki voru
þær ferðir til fjár farnar.
6. Sá eini, er hafði hemil á honum
var dr. Livesey, er stundaði föður
minn er nú lá sjúkur. Þótt kapteinn-
inn réðist á hann með brugðnum
hnífi, sagði hann aðeins rólega: —
Ef þér hættið ekki að drekka, fáið
þér hjartaslag.
7. Hinn einfætti maður, sem kap-
teinninn hafði talað um, lét ekki á
sér bæra lengi vel. En svo einn dag
bar gest að garði. — Etru að leggja
á borð fyrir Bill, vin minn? spurði
hann. — Nei, það er fyrir kaptein-
inn. Hann lýsti ná Bill fyrir mér,
og ég varð að viðurkehna, að það
kom heim við útlit kapteinsins.
8. Komumaður þessi hafði heldur
óþægileg áhrif á taugar mínar, en
þó duldist mér ekki, 'að undir hiðri
var hann einnig ástyrkur, þó að
hann leyndi því að mestu leyti hið
ytra. Honum var gjarnt að grípa
til sverðsins eins og til þess að
fullvissa sig um, að þ,að væri á
réttum stað.
9. Loks kom kapteinninn til snæð-
ings. — Góðan dag, sagði sá ó-
kunnugi með uppgerðar dirfsku.
Ilapteinninn snaraði sér við, eins
og hann hefði lieyrt rödd úr ríki
dauðans. — Þú ert ekki áð taka
undir kveðju gamals skipsfélagal
—r Ert það þú Svarti hundur, sagði
kapteinninn, — hvað vilt þú?
Egyptinn lærir
vestræn [vinnnbrogð.
Eftlr Fredric Sondern jr.
Samkvæmt hraðbeiöni frá hernum
sendu bifreiSaverksmiSjurnar Gener-
al Motors Eugene Triulzi fyrir 4
árum til Egyptalands lil þess aS
efna þar til kennslu i hreyfilvéla-
meSferð. ÞaS þurfti mikiS af mönn-
um til þes aS fara meS og gera
viS bifreiSarnar, sem sendar voru
á móti Rommel, og þurrS orSin á.
bretskum og amerískum vélamönn-
um. Því var nauSsynlegt aS gera
góða vélamenn úr 800 Egyptum —
og gera það fljótt!
Gamlir og góðir borgarar sögSu
Triulzi að þetta væri ekki hægt.
Þeir sem fengiS hefSu nokkra mennt
un teldu sér vanvirSu að líkam-
legri vinnu og þessvegna yrði skól-
inn aS fá aS lærisveinum menn
úr hópi lægst settu sveitamanna,
eða fellaha.
Fellaharnir eða bændastéttinn er
um helmingur allra landsbúa, og
þeir fá lcaup, sem samsvarar 30
centum (2 kr.) á dag og lifa í hreys-
um. Þeir nota áveituskuröina sem
baSstaS, þvottahús og brunn, og
sjúkdómarnir sem af þessum óþrifn-
aði leiðir, liöggva stórt skarS á ári
hverju. Næringarskortur er almenn-
ur, fellahinn lifir mestmegins á
svartabrauSi og baunum; þeir hafa
ekki efni á öSru. Sjaklnast géta þeir
gert sér von um aS eignast nokkurn-
tíma betri lífskjör en' þeir fæddust
viS. Þetta voru mennirnir, sem
Triulzi og túlkur lians söfnuðu aS
sér.
En eftir átta mánuði var herinn
búinn aS koma upp bifreiSaviSgerða
skóla í Cairo, General Motors lögðu
til öll nauSsynleg tæki og Triulzi
annaðist kennsluna ásamt fjórum að-
stoSarmönnum og útskrifaði 800
menn, sem hver einasta viðgerða-
stöð í Bandaríkjunum mundi verða
fegin að hafa fyrir starfsmenn.
Triulzi hafði aldrei áður út fyr-
ir Bandaríkin komið, en hann hafði
kynnst margskonar fólki í starfi
sínu. Hann segir að þaS sé aÖallega
tvennskonar menn í veröldinni,
„bjarteygðir gáfnalegir menn, og
daufeygSir og syfjulegir menn. ÞaS
gildir einu hvaðan þeir koma, en
þeim fyrrnefndu má kenna allt, ef
nógu vel er reynt.“
Hann fann 90 bjarteyga, og byrj-
aði með þá. Hann lét þá fara úr
lörfunum sínum og setti þá í vinnu-
búninga hermanna, sem þeir urðu
að halda hreinum. Þeir voru skyld-
aðir til að fara i bað á hverjum
degi, og þeir urðu að raka sig og
ganga í skóm en ekki berfættir.
Þetta fannst Egyptunum nú nokkuð
hart, en þeir tóku skipunum Am-
eríkumannsins með jafnaðargeði
vegna þess að hann borgaði þeim
150% hærra kaup en þeir voru
vanir að fá við aðra vinnu.
Skrítið þótti Egyptunum líka að
Framhald á bls. 11.