Fálkinn - 21.02.1947, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
anlega að tortryggni Eddies gagn-
vart mönnum í einkennisbúninguin
hvarf alveg.
ÞaS er ekki um annað að gera en
bíða, sagði Herb við þá. Birnirnir,
sem voru soltnir og úrillir eftir vetr-
ardvalann, voru komnir á stj.á, og
liann lofaði að segja eftirlitsmönn-
onum að hafa gát a Vicioriu.
Eddie fór. aftur til Red Ball og
vann á bifreiðastöðinni hjá Pete.
Sirkustíminn í New York byrjaði,
en Eddie sagði við Pete, að það
mundi ekki þýða að hugsa um að
verða með í þetta skiptið, því að
Victoria mundi þurfa nokkuð lang-
an tíma til að rifja upp fyrir sér
gömlu listirnar. En næsta vor ætti
Pete að koma til New York sem
gestur Eddies á frumsýr.inguna.
Einn daginn hringdi Iierb og
sagði, að nú hefðu þeir fundið Vic-
toriu. Það væri ekki um að viliast
— hún væri enn með háísbandið.
Svo liðu tíu dagar þangað til
Eddie sá hana. Þrir aðrir birnir
voru að slafra í sig fóðrið sitt þeg-
ar Victoria kom rambandi fram
úr skóginum. Eddie varð skjálfradd-
aður.
„Vic!“ kallaði hann. „Victoria!"
Birnan stóð grafkyrr.
„Vicky!“ kallaði Eddie.
Hún hreyfði sig ekki, þegar hann
færði sig nær, og hún hafði ekki
augun af andlitinu á honum. Herb
Cooper kæfði niðri í sér óp, þegar
Eddie tók báðum höndum um háls-
inn á birnunni.
„Lofaðu mér nú að sjá framan í
þig,“ sagði Eddie. Hann smellti
fingrunum. „Upp með þig — stattu
á tánum!“
Þetta var birna Eddies, en hún
gegndi honum ekki.
„Hefirðu gleymt öllu?“ spurði
Eddie. „Stattu nú upp á afturfæt-
urna.“ Hann danglaði i hálsinn á
birnunni.
Herb kreisti fingurna að riffl-
inum. Reardon gat ekki verið með
öllum mjalla, að sjá ekki þá breyt-
ingu, sem orðin var. Skepnan hafði
lifað sem björn í meira en ár. Þetta
var enginn sirkusbjörn framar —
hann var orðinn náttúrunnar barn.
Victoria skalf. Eddie braut grein
af tré. „Mér er illa við að berja þig,“
hrópaði Eddie, „en komdu nú. Upp
á afturlappirnar!"
Loksins — hægt og hægt — reis
björninn upp á afturlappirnar. Svo
horfðust þeir Eddie lengi í augu.
„Gott!“ sagði Eddie. „Komdu nú
hérna!“
Victoria rak upp trýnið, eins og
hún væri að hlusta eftir einhverju,
svo fór hún á fjórar fætur aftur
' og labbaði burt, en kom aftur eftir
litla stund og ýtti tveimur ofurlitl-
um húnum á undan sér.
Eddie var sem steini lostinn. „Er
þér alvara.. ..“ byrjaði hann.
Það var aðeins einn maður í
heiminum, sem hefði getað snert við
þessum húnum. Victoria stóð graf-
kyrr þegar Eddie tók þá upp.
„Átt þú þá?“ spurði hann. „Þú ert
með öðrum orðum gift?“
Eftir á fannst Herb þetta flónslegt,
en meðan það var að gerast fannst
honum ekkert við það að athuga.
„Þó að björninn hefði svarað hon-
um lield ég varla að ég hefði depl-
að augunum." sagði lxann á eftir
við Pete.
„Viltu helst verða hérna áfram?“
Kuldinn sverfur að. — Hörkugaddur hefir nú veriö á meginlandi Evrópu um nokkurn tíma, meðan blíðviðr-
ið hefir leikið við íslendinga. Og ekki bætir þ.að ástandið, að eldsnegti er ekki fáanlegt fremur en glóandi
gull. Á myndinni sést fólk í kolaleit á járnbrautarstöð í Þýskalandi. Þung refsing er lögð við kolastuldi.
spurði Eddie. Húninn saug einn
hnappinn á yfirfrakkanum hans.
„Svo að þú ætlar að yfirgefa mig,
útaf öðrum birni?“ sagði hann.
Hann brosti ekki þegar hann sneri
sér að Herb aftur. „Eg gæti farið
með hana,‘ sagði hann. „Og þá
mundi hún vilja lcoma. En það væri
ekki rétt. Hún er gjörbreytt. Svip'-
urinn er orðinn annar. Eg held að
henni líði betur hérna.
Húninn glefsaði í eyrað á honum.
Hann hélt honum upp og athugaði
hann betur. „Og hvað segir þú?“
spurði hann móðurina. „Eigum við
að hafa það svo. Þú verður hér og
ég tek barnið!*
Victoria hreyfði sig ekki.
„Þá er það i lagi,“ sagði hann
og sneri sér við. Svo sagði hann við
Herb: „Hvar skyldi maður geta feng-
ið keyptan pela hérna?“
Fallöxi til sölu. — Fallöxi þessi var
til sölu í París. Hún er margnotuð
og slitin, en það virðist ekki hafa
nein áhrif á unga fólkið, sem hand-
leikur hana l gamni.
X-V 442-925
PÖNNUR, POTTAR,
postulin, hnífapör —
VIM-hreinsunin tnjgg-
ir auðveldara verk og
allt fágað og bletta-
laust á heimihnu
HREINSAR FLJÖTT OG ÖRUGGT
Konukaup bönnuð. — Það er gamall
siður í Afríku að menn kaupi sér
konur af feðrum þeirra og borgi með
kvikfénaði, og enda jafnvel stund-
um með beinhörðum peningum. En
nú kemur til mála að afnema þetta.
Á trúboðsfundi í Bulawayo bar
afríkönsk kona upp tillögu um að
breyta þessari tilhögun. Ilún sagði
að nú á timum væru ýmsir ungir
Afríkunegrar við nám þangáð til
þeir kæmust á giftingaraldur, og
gætu því alls ekki sparað sér fyrir
„lobola“ — eða konuverðinu. Það
drægist því fyrir þeim að ná sér i
konu, og af þvi hlytist margt illt!
Samkvæmt venjunni er faðirinn —
seljandinn — skyldur til að greiða
kaupverðið til baka, eða láta kaup-
andann fá aðra dóttur sina ef fyrsta
hjónabandið yrði barnlaust. Ef mað-
urinn deyr á undan konunni hirða
ættingjarnir hans allar eigur hans,
en konan fser ekkert, vegna þess-
að hún hefir verið keypjt. Konu-
kaup þessi eru því einber þræla-
sala.
Góður gjaldeyrir. — 1 amerikanska
sendiráðinu í Róm var framið inn-
brot i haust og stolið 1000 kg. af
livítasykri. Þjófarnir geta lifað hátt
fyrsta kastið, ef þeir nást ekki, þvi
að á svarta markaðinum í Róm er
kílóið af hvítasykri selt fyrir um
130 krónur.
Verri en Atomsprengjan. — Þær eru
ljótar sumar uppgötvanirnar, sem
gerðar hafa verið á striðsárunum,
ef sannar eru sögurnar, sem sagðar
eru af þeim. Ein þeirra er sú, að
ameríkönskum hugvitsmönnum hafi
tekist að finna eitraða sóttkveikju,
sem sé svo bráðdrepandi að þrjú
grömm af sóttkveikjueitrinu nægi
til að drepa 180 milljónir manna!
*****
✓