Fálkinn - 04.04.1947, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
»
R. L. STEVENSON:
GULLEYJAN
MYNDAFRAMHALDSSAGA
Copyrighf P. I. ö. Bok 6 Copenhogen
54. Eg gægöist út úr felustaö mín-
um og hlustaöi. Jú, þarna var Silv-
er kominn Ijóslifandi meö einn af
hósetunum. Af samtalinu hegrði ég,
að Silver var að cggja hann ú að
ganga í bandalag með samsæris-
mönnunum, en fortölur hans hrifu
ekki, og hinn heiðarlegi háseti vís-
aði öllum boðum hans á bug.
55. Samtalið endaði með skcrandi
ópi, sem fældi fuglana gargandi i
burtu. Hásetinn sem bjóst til að
flýja, þegar Silver tók að ógna hon-
um, fékk hækju Silvers i bakið og
hné niður. Ilann reis ekki á fætur
aftur, og höggið virtist hafa hrygg-
botið hann. En samt var Silver
ekki ánægður, hann vildi ganga úr
skugga um, hvorl hann væri dauður.
56. Hann hoppaði þpí á einum fæti
þangað, sem hásetiiui lá, tók hækj-
una úpp og dró svo rýtinginn úr
skeiðum, og rak hann á hol í brjóst
hásetans. Mig svimaði við þessa
hræðilegu sjón, og himinn, jörð og
tré syntu fyrir augum mínum. Eg
rankaði við mér, þegar Silver blés
hvellt i flautu, og þá beið ég ekki
boðanna, heldur lagði á flótta.
Copyriat'l P. I. B. Bo. 6 Cop«nho0*o
57. Ótal hugsanir háðu striö í
kollinum, þegar ég hljóp í blindni
eitthvaö í burtu frá moröstaðnum.
„Þú vcrður sá næsti, sem verður
myrtur", suðaði fyrir eyrum mér.
„Eg fer ekki um borð með bölvuð-
um þrjótunum aftur. Dr. Livesey
sér mig aldrei famar“. Sllkar hugs-
anir ásóttu mig í sífellu og mögn-
uðust því meir, þ.ví hraðar, sem ég
hljóp. - En þá sá ég allt í einu sjón,
sem magnaði hrœðsluna enn meir.
58. Eg var komirui upp á hæð
með tveimur toppum, þegar ég kom
auga á einhvcrja veru, sem sveifl-
aði sér tré frá tré. Hvorl það var
maður eða dýr, gat ég ekki almenni-
lega greinl í fyrstu, en ég sá fljótt,
að flótti var þýðingarlaus, því að
veran dró alltaf á mig. Eg greip
þvi til byssunnar og bjóst til að
taka þ.vl, sem að liöndum bæri.
59. Eg setti í mig allan minn
kjark, og það róaði mig, að ég hafði
2 skammbyssur, ef á þyrfti að halda.
Nú gat ég greint að það var maður,
sem elti mig, að hálfu nakinn, en
að hálfu klæddur i rytjur af göml-
um sjómannsfötum. Þegar ég sá
hann ganga i áttina til mín, hvarf
mér allur ótti. Hann kastaði sér á
kné fyrir framan mig og leit biðj-
andi til mín. - Geðveikur vesalingur,
hugsaði ég.
60. „Hver ert þú?“ - „Ben Gunn„
sjómaður, sem var settur hér á
land fyir þremur éfum og hefi
flakkaö um eyna í allah þennan
tima.“ - Eg skildi fljótt hvers kyns
var. Hann hafði verið settur i land
á eyðiey í hegningarskyni fyrir ó-
hlýöni. Hanh spurði mig nafns.
Um stjörnulestnr.
Eftir Jón Árnason, prentara
Eg hefi fengið fyrirspurnir nokkr-
ar um það hvað sé um öll þau hin
mörgu flugslys, sem hafi átt sér
stað að undanförnu víðsvegar um
heim. Mér hefir einnig borist fyrir-
spurn um þetta efni frá erlendum
manni í öðru landi. i
Eg hefi lítið sagt um þetta efni,
þvi margt kemur til greina, sem yfir-
sést og sum atriði lítið eða ekki <
skýrð í fræðibókum eða tímaritum,
er fjalla um stjörnuspeki og stjörnu-
lestur.
Hinn 22. janúar þ. á. var nýtt
tungl. Var það i byrjun Vatnsbera-
merkisins. Á sama tíma var Saturn
í Ljónsmerki, sem er andstætt Vatns-
beranum eða gegnt honum í dýra-
hringnum. Var Satúrn þar í þrótt-
mikilli andstöðu við Sól og Tungl
þar sem þau voru í samstæðu í
Vatnsberanum.
Nú ber þess að gæta, livers kon-
ar hliðar þjóðfélagsins það eru, sem
teljast Ljónsmerkinu. Því teljast fyrst
og fremst konungar, rikjaráðendur,
forsetar og æðstu valdliafar sem
slíkir. Það er meðal annars vegna <
þess að Satúrn ræður hér Ljóns-
merkinu og stendur i nánu sam-
bandi við það og álirif þess. Fram-
tak manna í ýmsum starfsgreinum
telst einnig að nokkru leyti merki
þessu og er það vegna þess að þeir,
sem framtakið hafa með höndum,
eru að meira eða minna leyti ráð-
endur hlutaðeigandi fyrirtækja, sem
stofnsett hafa verið eða rekin af
þeim. Sólin táknar ekki eingöngu
æðstu stjórnendur, heldur ráðendur
t. d. í lægri stjórnarstöðum öllum í
þjóðfélaginu, ráðherra, dómara, fó-
geta, borgar- og bæjarstjóra, sýslu-
menn, sem yfirmenn sveitafélaganna
og jafnvel alla leið niður í hrepp-
stjóra.
Vatnsberinn er hitt merkið, sem
hér er um að ræða, og Satúrn ræð-
ur þvi merki. En einnig er talið að
Úran hafi mikil áhrif á það. Af
sumum er þvi haldið fram, að liann
liafi einmitt meiri og vaxandi áhrif
nú en áður vegna þess að hann
hafi miklu meiri álirif á þróun
framtíðarinnar, -sem fæst við að
Framhald á bl. /4.
„Jim Hawkins." - „Jim, bú mátl
vera glaður að þ.ú varst til að finna
mig.“
61. „Eg hefi fundið fjársjóð hér
á eynni, sem getur gert okkur báða
flugríka. - En þú kemur vonandi
ekki með Flint skipstjóra?“ - „Nei,
hann er löngu dauður". - Samrœður
okkar slitnuðu, þegar fallbbyssuskot
kvað við og siðar skammbyssuskot.
Eg tók á rás til strandar og hinn nýi
vínur miiui fylgdi mér.
62. Það sem skeð hafði var þetta:
Yfirmennirnir höfðu oröið sammála
um að láta til skarar skiða gegn
samsœrismönnunum. Ákveðið var að
dr. Livesey og Hunter nokkur, sem
var i fylgd með Trelawny, skyldu
róa i land og reyna að finna varð-
húsið, sem merkt var á kortinu. Þeir
lentu góðan spöl frá hinum bátun-
um, en komust þó ekki í land, án
þess að vera séðir af varðmanni
Silvers, sem var niður við Strönd.
Livesey gekk á land og haföi hlaön-
ar byssur i höndum.