Fálkinn - 02.07.1948, Side 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 687
Lárétt, skýring:
1. Gælunafn, 7. fuglar, 11. drykk-
ur, 13. hundsnafn, 15. ull, 17. efni,
18. þrætu. 19. sanihljóðar, 20. skel,
22. einkennisstafir, 24. á fæti, 25.
lof, 26. prútta, 28. velgjuna, 31.
liestsnafn, 32. ungviði. 34. spíra,
35. jötunn, 36. veiðisvæði, 37. orð-
flokkur. 39. fornafn, 40. umliugað,
41. trúflokkinn, 42. veislu, 45. tveir
eins, 46. iþróttafélag, 47. hljóma, 49.
óhreinindum, 51. lijal, 53. vesaling-
ur, 55., kornvörúkaupmaður, 56.
hjarir, 58. faðmur. 60. tímabil, 61.
fluga, 62. fæddi, 64. skip, 65. iveir
eins, 66, tota, 68. mikill, 70. frum-
efni, 71. elduð, 72. krydd, 74. vonska,
75. dý.
Lóðréit, skýring:
1. ílát. 2. fangamark, 3. lofttegund,
4. mjög, 5. nag', 6. ílát, 7. manns-
nafn, 8. kona, 9. tala, 10. aumingja,
12. farkostur, 14. tímarnir, 16. býli,
19. ílátið. 21. stjórnað, 23. auðmað-
ur, 25. verkfæri, 27. ósamstæðir,
29. livildi 30. frumefni, 31. tala, 33.
liláka, 35. þreyttar, 38. samið, 39.
skýli, 43. raul, 44. misgerð. 47. mann,
48. skorar, 50. tveir eins, 51. ])ýfi,
52. frumefni, 54. atviksorð, 55. staul-
aðist, 56. tapa, 57. tæta, 59. jurta,
61. þvo, 63. dunda, 66. ofviðri, 67.
atviksorð, 68. flóki. 69. skolla, 71.
tveir eins, 73. ósamstæðir.
LAUSN Á KROSSG. NR. 686
Lárétt. ráðning:
1. Hlemm, 7. F.inár, 11. kjaga, 13.
ferna, 15. Fe, 17. árla, 18. anga, 19.
S.M. 20. ína, 22. S.A. 24. dó, 25.
Áki, 26. strá, 28. stuna, 31. blað,
32. iðra, 34. inn. 35. flag, 36. óra,
37. um, 39. sá, 40. rif. 41. þrifalegt
42. afa, 45. Ag. 46. Fa, 47. att, 49.
óður, 51. ugg, 53. Riga, 55. ásar,
56. smuga, 58. Inga, 60. sal, 61. át,
62. F.F. 64. ill, 65. T.R. 66. Æsir,
68. slær, 70. I.D. 71. ólagi, 72. mið-
ar, 74. niður, 75. akarn.
Lóðrétt, ráðning:
1. Hafís, 2. ek, 3. mjá, 4. Mars,
5. gaa, 6. æfa, 7. ergó, 8. ina, 9. Na,
10. rúmið, 12. glas, 14. enda, 16.
entir, 19. skagi, 21. arða, 23. munn-
angur, 25. álar, 27. ár, 29. Ti, 30.
N.N. 31. B.L. 33. aurar, 35. fágar,
38. mig, 39. sef, 43. fósar, 44. aðal,
47. agni, 48. tagli, 50. ur, 51. um,
52. G.G. 54. 1.1. 55. ástin, 56. stig,
57. afli, 59. aldin, 61. ásar, 63. fæða,
66. ælu, 67. ris, 68. smá, 69. rak, 71.
óð, 73. Ra.
sal undir árunum. Hún varð öruggari við
að sjú hann svona nærri sér — að hann var
þarna. En hún varð að lieyra röddina lians
líka, og liún sagði: — Hoot, það var leiðin-
legt, þetta með hann Paul. Eg get ekki
skýrt hvernig í þvi liggur, en mér finnst
honum vorkunn, hræðilega mikil vorkunn.
Mér ætti víst ekki að finnast það, livað
finnst þér ?
Langt, langt i fjarska, að norðanverðu
við ána, lieyrðisl hundur spangóla. Svo
lieyrðu þau skarpa smelli úr vélhyssu, sem
einhver skaul af í gríð og' ergi inni i
myrkrinu. Það fór hrollur um Cally þegar
liún heyrði smellina. En nú var Hoot hérna
og ekki einhversstaðar úti i buskanum i
Skessukatlinum.
Bátinn rak hratt niðureftir Dordogne-
ánni. Hún leit til baka. Þarna hátt uppi
yfir þokubakkanum sá hún ljósið í höll-
inni, sem starði angurvært út í nóttina og
fram á liengiflugið þar sem Paul lá stein-
dauður.
Hún var svefns þurfi en hún gat ekki
sofið.
Hoot lét bátinn reka. Hann gerði ekki ann-
að en lialda honum úti á miðri ánni. Stund-
um varð liann að fara undir árarnar til
þess að lialda honiun i horfinu, en liann
varaðist að lála nokkurt áraglam lieyrast.
Án þess að þau tækju eftir var báturinn
einu sinni kominn upp undir bakkann.
Það var lág pílviðargrein sem slóst í and-
lilið á honum og vakti liann svo að hann
gal snúið bátnum út á ána aftur.
Cally reyndi að sjá hvað klukkan var.
Armbandsúrið hennar var með sjálflýsandi
vísum og tölum, en hún átti samt bágl
með að sjá á það gleraugnalaust. Hoot
giskaði á að komið væri rétt fram yfir mið-
nætti. Hann sagði að þau gætu gert ráð fyr-
ir myrkri í finnn tíma ennþá. Og þá yrðu
þau að reyna að finna sér felustað þar
sem þau gætu verið daglangt. Að því er
hann minnti rann áin í halla og milli klella
í eittlivað 30 kiíómetra áður en hún félli út
á flatlendið og hreiddi úr sér meira og
meira, þangað til hún félli út í deltuna, sem
Gironde myndar rétt hjá Bordeaux.
Cally sagði Hoot hvað á daga hennar hefði
drifið. Þegar hún talaði um Paul fannst
henni hún sjá liann fyrir sér ljóslifandi,
orðagnótt hans og vandað málfar, og lienni
fannst lykt af hvitum nellikum leika um
vit sér.
Hoot sagði: — Þetta er allt sama töbak-
ið, öll klíkan. Duglegt fólk. flest duglegra
en við erum. En það er bara þetta, að þau
stefna að marki sem ómögulegt er að ná
Og svo svífast þau einskis til að komast að
þessu marki.
— Þetta er ekki öll skýringin, sagði Cally
og fann að hún fékk kökk i hálsinn er
hún fór að tala. — Paul varð í rauninni al-
drei fullþroska, og ég held að hann hafi
sí og æ hatast við þá, sem náðu fullum
þroska — líka eftir að hann varð uppkom-
inn að áratali.
Hoot var á verði og svaraði alvarlegur:
— Mér féll ekki vel að þurfa að gera það,
þú veist það vel.
— Hoot ertu í nokkrum vafa um að ég
skilji það?
Bátinn rak áfram um stund án þess að
þau töluðu saman. Svo sagði hún frá dr.
Mathias og manninum í tóbaksbúðinni, sem
dr. Mathias fór inn i þegar hann hvarf. -—
Tóbakssalinn kom í höllina, Hoot. Roder
kom þangað. Roder kom og hað Paul um
að lána sér hundana.
Hoot var á verði enn, en nú var það ekki
það, sem hún sagði um Paul, seni lionum
lék forvitni á að heyra, og heldur ekki um
hundagjamm eða skothríð í fjarlægð. Hann
sagði: — Þessi náungi, Roder, það var
hann sem gerði allt sem liann gat lil að
drepa mig undir eins. Hann var einn af þess-
um þremur, sem stöðvuðu okkur við bif-
reiðina. Jú, þeir eru duglegir — miklu dug-
legri en við vorum. Þeir hljóta að hafa
reiknað út að við mundum leggja á flótta
eftir að alll var komið í uppnám í þorp-
unuin. Þeir hafa ái’eiðanlega undirbúið
þetta allt, nieira að segja það að Iáta bíl-
stjórann sitja við dyrnar hjá sér og reykja
pípuna sína.
-— Og þeir hafa dr. Mathias í haldi enn,
sagði Callv. — Hoot getum við ekki að-
liafsl neitt? Verðum við hara að halda á-
fram að flýja og flýja?
Hann sagði fastmæltur: — Við getum
ekkert aðhafst fyrr en við erum komin úl
fyrir þetta Rocamadöur-hérað. En þegar
við loks erum komin upp úr þessum Skessu
katli þá skulum við gera leit að húsi eða
þorpi, þar sem hægt er að fá lé'ðan síma.
Þú mátt rciða þig á að ég skil að þér sé
órótt út af Mathias.
Svo sagði hann að hann gengi að því
vísu, að einhver væri í sendiráðinu, sem
vildi hlusta á hana nú, hvort sem Hook
væri dauður eða ekki. Einhver hlaut að
hafa tekið við starfi hans. Annars ætlaði
hann að síma sjálfur, og hann þóttist viss
um að sá, sem hann talaði við, mundi taka
fjörkipp er Iiann fengi að vita Iivað geymt
væri í höllinni, og að dr. Mathias gæli hor-
ið vitni um allt sem hann sagði, ef þeir
aðeins kæmu í tæka tíð til Rocamadour.
Að lokum sagði Hoot: — Allt og sumt
sein ég þarf núna er líu mínúlna samlal
við sendiráðið í París, tíu minútna sæmi-
legt samhand. Þú hefir eflaust haft rétt fyr-
ir þér að því er tóbakssalann snerti. Þessi
Roder-deli er eflausl Þjóðverji eða að
minnsta kosti af þýskum ættum. Hann tal-
aði eitthvað í þá átt þegar þeir ætluðu að
fara að aka af stað með mig í bílnum.
Hyski eins og Roder og' lians nótar eiga
hágt með að halda sér saman og varðveita
leýndarmál, Jiegar það lieldur að það hafi
yfirhöndina. Það álpaðist út úr honum að