Fálkinn - 03.06.1949, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

VMR/W
U/KNMRHIR
4ftf,f,f,f>f,f,f>f,f,',f,',',',f,',',f,','S,',',f,'S,',',f,',',f>f,f,f>',f,fs+f,f,',f+f>f,f^fsf±'>fX>-o.f'
Sniðugir apar.
Fyrrum héldu menn að mannfólk-
ið væru einustu verur í heimi seni
kynnu að versla. Nú hefir komið
upp að apar geta líka verslað. ■•—
Það byrjaði með því að api, sem
hét Trader, fór að borga fyrir mat-
inn sinn með smásteinum, og bann
varð fokreiður þegar bann þóttist
ekki fá nógan mat fyrir steinvöl-
urnar sem bann kom með. Siðan
var hann látinn fá spilapeninga með
ýmiss konar lit og Jögun. Rauð mynt
þýddi appelsinu, blá jarðhnotu, hvít
sneið af banana og græn brauð-
sneið. Trader notaði mest af livítu
peningunum, því að ekkert þótti
honum eins gott og bananar. Grænu
peningana lagði hann aðeins fram
þegar hann var saddur og verslaði
aðeins að gamni sínu.
Á Yale-háskólanum hafa verið
gerðar margvislegar tilraunir við-
víkjandi gáfnafari apa. Maður sem
heitir dr. Wolfe kenndi sex chim-
pönsum að nota sjálfsala. Ef spila-
peningur var látinn i sjálfsalann
kom appelsína niður, en ef kopar-
peningar voru látnir í liann kom
ekki neitt. Það Jeið ekki á löngu
þangað til aparnir hættu að sctja
koparhlunka i sjálfsalann.
Þrír smáapar sem hétu Alfa, Bula
og Bima voru slæmir með að stela
peningum liver frá öðrum. Og nú
reyndi dr. Wolfe hvort ekki væri
liægt að kenna öpunum að vinna
fyrir peningum. Hann bjó tii eins
konar „vinnuvél“. Til að fá spila-
peninga urðti aparnir að lyfta álta
kílóa þunga með því að snúa sveif.
Þetta voru þeir fljótir að læra.
Aparnir voru sumir eyðslusamir
en aðrir sparsamir, alveg eins og
gerist um fólk. Gamall api, sem
Velt hét var skelfing sóunarsamur.
Þegar liann hafði unnið af kappi til
að eignast spilapeningana hljóp
liann undir eins í sjálfsalann og not-
aði hvern skilding. Hins vegar gat
.Bimba geymt aurana sina til næsta
dags. Hún og annar api, sem liél
Moos voru fíkin i að vinna sér inn
peninga. En þegar þau höfðu eign-
ast stóra fúlgu urðu þau löt og
gerðu ekkert um tíma.
Dr. Wolfe kenndi öpunum, að ef
þeir óttu gulan jiening þá gótu þeir
fengið að hoppa á öxlunum á hon-
um. En það kærðu Jieir sig ekkerl
um, þótt einkennilegt mætti virðasl.
Tvær gátur með tölum.
Littu á þessa mynd. í hvern litla
hringinn á að skrifa tölurnar frá
1 til 8. En það á að velja þær þann-
ig, að suman af þremur tölunum i
hvérri beinni línu verði alltaf 15.
A
Þessi er erfiðari: Kona átti dýr-
mætan kross, alsettan demöntum.
Hún þarf að láta gera við hann hjá
gullsmiðnum, en til vonar og vara
telur hun dcmantana fyrst. Þegar
hún telur frá A lil B (sjá mynd e)
fær hún töluna 9, og söinu tölu fær
hún líka þegar hún telur frá B til G
eða B lil D. Eftir viðgerðina fær
hún krossinn aftur. Hún telur perl-
urnar á sama hátt og fyrr og íær
alltaf 9. En samt hefir gullsmiðurinn
haldið cftir tveimur demöntum.
Hvernig fór hann að leika á konuna?
RAðningarnar eru á þls. 14.
SINN ER SIÐUR . . . .
„1 Svíþjóð er ekki siður að klappa
eftir ræður, sem haldnar eru yfir
borðum, heldur segja menn „skál“,
og það er ekki auðvelt að klappa
með glas í hendinni,“ segir Haynes
Thompson fréttaritari United Press,
sem undanfarið hefir verið í Norð-
urlandaheimsókn með 14 öðrum
blaðamönnum að vestan. „Þegar
glasið er sett á borðið aftur hefir
ræðumaðurinn sest fyrir löngu og
er gleymdnr, og þá væri flónslegt
áð fara að klappa.“ „Trjávinnslu-
iðnaðurin er á liáu stigi í Svíþjóð.
Þegar maður les dagblaðið getur
maður ekki annað en hugsað til
jiess að ef trjóviðurinn sem fór i
þetta blað hefði farið í aðra vél þá
hefði getað orðið brennivín úr hon-
um. Það er enginn munur á styrk-
leika sænsks og dansks brennivins,
en Svíar búa það til úr timbri en
Danir úr kartöflum, var mér sagl
i Kaupmannahöfn. Danir segja að
i Danmörku lifi menn til að éta,
en Svíar éta iil að lifa — og í
Noregi drekka menn til að éta. Eg
veit ekki hvort það er satt. f Dan-
mörku er lika sagt að mcnn hlæi
að fyridni undireins og hún er sögð,
Norðmennirnir lilæi ekki fyrr en
þeir koma hei'm, en Sviarnir hlæi
ulls ekki. Það kann að vera að
fyndnin sem ég lét út úr mér hafi
ekki verið nógu skemmtileg. Dani,
sem hafði verið í Sovjetsamveldinu
sagði mér að rússneskan væri ekk-
ert mál heldur málhelti. Það er lík-
legt að menn hlæi ekki að þessari
fyndni ef þeir búa jafn nærri Rúss-
um og Sviar gera.“
Skrítlurnar voru of margar.
Skrítlur
—- Við verðum að reyna að bjarga
henni um borð sem fljótasl!
Illnr bifur.
— Eg segi guð-laun fgrir matinn,
— en viðvikjandi þessari tryggingu,
sem þér voruö að tala um er það
að segja, að ég er sjálfur umboðs-
maður fyrir tryggihgarfélag.
IIÆTTULEGT FYRIR NYLON.
Það er bætta á að borgin Jack-
sonsville i Bandaríkjunum verði
kvenmannslaus áður en lýkur. Það
hefir sem sé komið á daginn, að
nylonsokkar grotna niður þar og
verða að fúatrafi á örstuttum tima.
Fyrst i stað fékkst engin ráðning á
þessu, en vitanlega var hafin vís-
indaleg rannsókn i málinu. Reynd-
ist þá svo að loftið i Jacksonville
inniheldur efni, sem valda því, að
nylon breytist i brennisteinssýru.
- Hæ, mamma - eftir tuttugu
ár lilæjnm við að þessu!
»
FÁ1KINN« ó erindi til allra
COLA VByKKUR