Fálkinn - 02.12.1949, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
VNGSVtf
LES&HbURHIR
Púðurlaust byssuskot.
Þið takið innstu örkina úr gam-
alli stílabók og brjótið hornið (1).
Leggið svo örkina saman, eins og hún
var í bókinni (2) brjótið hana (3,
sjá punktalínuna á 2) og brjótið svo
báða opnu „vasana“, sem merktir eru
með x á myndinni, niður. (mynd 4).
Leggið svo blaðið saman aftur (5).
Þegar báðir vasarnir eru komnir
á sinn stað er vopnið „hlaðið“. Þið
haldið í endann á því (ö) og sveiflið
þvi snöggt niður og þá opnast vasarn-
ir með háum livelli.
— En vitið þið annars hversvegna
vorið er að „skjóta inn“ nýárið? —
Nú á dögum gerir fólk þetta sér til
gamans, og vegna þess að flugeldar
eru fallegir. En í gamla daga gerði
fólk þetta í fullri alvöru, til þess að
reka á burt illa anda. Því að andarn-
ir voru lafhrœddir við allan hávaða,
sem líktist þrumum. En fólk hafði nú
óvíða púðurkerlingar eða skot í þá
daga, og þessvegna gerði það hávaða
með því að henda brotnu og sprungnu
leirtaui í hurðina. Með þessu sló það
tvær flugur i einu höggi, það þó'tti
nefnilega óheillaboði að hafa sprung-
ið leirtau með sér inn í nýja árið.
Puti úr 11 perlum og einum hnapp.
Myndin sýnir hve auðvelt er að
búa þennan iitla mann til — ef mað-
ur bara hefir perlurnar. En ef þið
leitið vel í saumakassanum éða rusla
kistunni hennar mömmu ykkar þá er
ekki ómögulegt að þið finnið eitthvað
sem hæfir. Þræðirnir eru fjórir og
byrja í fótunum og höndunum og enda
i linappnum, sem er höfuðfat putans.
Vitið þið að
janúar heitir eftir rómverska goðinu
Janusi? Og Janus hafði tvö andlit,
eins og þið sjáið hérna á myndinni,
sem tekin er eftir gömlum rómversk-
um peningi. Honum veitti ekki af að
geta séð í allar áttir, því að hann
átti að verja inngang hússins fyrir
óvinum. — En hann á líka að verja
óvinum inngöngu i nýja árið og þess-
vegna var fyrsti mánuðúr skírður eftir
honum.
Þegar málarar gabba hver annan.
Tveir grískir málarar, sem uppi
voru í fornöld veðjuðu einu sinni
um hvor þeirra gæti málað mynd, sem
væri meira „lifandi". Annar málaði
nokkur vínber. Þau urðu svo náttúr-
leg að fuglarnir komu fljúgandi til
að kroppa í þau. „Gott,“ sagði hinn
málarinn, „en nú skaitu sjá myndina
mina.“ — Já, flýttu þér að taka for-
hengið frá henni,“ sagði sá fyrri.
„Það get ég ekki,“ sagði Iiinn, því að
forhengið var málað á myndina. Þá
sagði sá fyrri: „Þú hefir unnið. Eg
gát gabbað fuglana — en þú hefir
gabbað mikinn listamann."
Löngu seinna — það var á mið-
öldum — gabbaði þýski málarinn Al-
breclit Diirer málarann Michel Angelo
með svipuðu móti. Diirer kom einu
sinni til Róm og fór á vinnustofu
Michel Angelo. Án þess að segja til
nafns síns fékk hann stöðu sem að-
stoðarmaður hjá Micliei Angelo, sem
þá var að mála mynd af því er engl-
arnir vitjuðu Maríu meyjar. Einu sinni
er Angelo var fjarri málaði Diirer
flugu á kinn Maríu. Þegar Angelo
kom aftur ætlaði hann að stugga flug-
unni hurt, en undir eins og hann sá
að flugan var máluð sagði hann:
„Þetta getur enginn hafa gert annar
en Albrecht Dúrer.“
Undramáttur tónlistarinnar.
Skrítlur
Maðurinn sem hnýsist í blöð ann-
ara.
— Ó, J>að yndislegasta sem ég
veit er að gera góðverk svo engin
viti, og svo að láta það komast upp
af tilviljun.
Ungfrú Randvers varð hissa er
gjaldkerinn í bankanum, sem hún
skipti við, símaði til hennar og sagði:
— Því miður verð ég að tilkynna
yður, að þér hafið tekið út 80 krón-
um meira, en þér áttuð inni hjá
okkur í febrúar.
— Hve mikið átti ég innistandandi
1. janúar? spurði hún.
— Þgkir þér verra að segja kon-
nnni þarna að hún eigi að halda
sig á gangstéttinni •— ég þori það
ekki — þvt að hún var kennari
minn þegar ég var í barnaskólanum.
- 2400 krónup, svaraði gjaldker-
inn.
— Og hve mikið 1. desember?
— Rúmar 4000 krónur.
— Hvers vegna símið þér þá til
mín í febrúar. Símaði ég til yðar í
janúar eða desember?