Fálkinn - 11.01.1952, Blaðsíða 11

FÁLKIN N
11
/<a« 5
— Hvcrnig haldið þér að ég geti
starfað, frú, með þennan óróabelg
milli fótanna á mér?
— Óskið þér frú, að ég láti kennsl
una á börnunum ganga í hugsæja
eða raunliæfa átt?
— Mér er skítsama um það ■—
bara að ég losni við þan svona, 'i—5
tíma á dag.
Kijrin vajr gerð upp i nýtískustíl.
— Viljið þið mi stajida grafkyrr
meðan liann pabbi ykkar setur nýja
filmii í tjósmyndavélinal
LITLA SAGAN.
í jdrnbrautarvaðninun)
EGAR lestin nam staðar i Blue-
field spratt sköllótti maðurinn,
sem hafði setið og blundað i horn-
sætinu upp, greip hattinn sinn og
frakkann eins og i svefni og hljóp
út úr klefanum.
Það var rétt komið að Carter að
hrópa upp: liann leit á hilluna yfir
sætinu. Þar var stór og falleg leð-
urtaska, sem virtist hafa eitthvað
gott að geyma. — Hann gaut horn-
auga til mannsins, sem sat á móti
lionum, það var hár maður, al-
skeggjaður. Hann skotraði lika aug-
unuin til leðurtöskunnar.
En livorugur þeirra sýndi snið á
sér til að kalla á eftir þeim sköll-
ótta. Carter leit út um gluggann og
sá hvar hann var að troða sér að
útgönguhliðinu, gegnum mannfjöld-
ann.
„Falleg taska þetta,“ sagði Cart-
cr varfærnislega.
Sá skeggjaði kinkaði kolli. „Hún
liefir ekki kostað minna en G doll-
ara, og svo bætist það við sem í
henni er.“
„Ætli það sé nú annað en rak-
dót,“ sagði Carter.
Sá skeggjaði leit kringum sig. Svo
stóð hann upp og tók töskuna af
hillunni. Hann opnaði hana og Cart-
er hafði ekki augun af.
Innan i lokinu stóð nafnið P.
Webb, brennt með stórum stöfum.
Sá skeggjaði tók út stórt hylki fóðr-
að með geitaskinni, en þegar hann
opnaði það fór titringur um Carter.
Þarna var heilt skartgripasafn —
smaragðar, armbönd, hálsfestar og
hringir — allt i gullumgerðum.
Förunautur Cartcrs handlék fest-
ina: „Hún kostar að minnsta kosti
8000 dollara," sagði hann.
í þessu kom nýr farþegi í klefann
og sá skeggjaði flýtti sér að láta
hylkið aftur.
Carter leit út á stéttina. Hvers
vegna gat lestin ekki komist af stað?
Hver veit nema sá sköllótti kæmi
aftur til að sækja töskuna? ......
Loksins. Lestin fór að hreyfast,
stöðin hvarf. Carter brosti sigur-
brosi og sá skeggjaði líka. Þegar
jjjónninn úr matarvagninum fór lijá
pantaði Carter -whiskýflösku og
sköinmu síðar gat hann skálað við
þann skeggjaða.
„Verði okkur að góðu!“ sagði
hann og skotraði augunum til
töskunnar.
„Þér hafið gaman af skartgrip-
um?“ sagði sá skeggjaði.
„Þér getið bölvað yður upp á
það,“ sagði Carter brosandi. „Sér-
staklega þegar svona stendur á.“
Sá skeggjaði hleypti brúnum. Hann
fékk annað wliiskyglas og ekki sló
hann heldur hendinni á móti góð-
um vindli frá Carter.
Einmitt þegar nýfarið var að
skyggja nam lestin staðar á nýrri
stöð. Sá skeggjaði stóð upp:
„Hérna fer ég út,“ sagði hann.
Carter skellti í góm. Honum var
miður vel við þetta þvi að sjálfur
átti hann að fara sjö stöðvum lengra.
En hins vegar .... annað eins her-
fang .... festin ein 8.000 dollara
virði ....
Þeir fylgdust að fram stéttina, sá
skeggjaði liélt á töskunni.
„Hvernig eigum við að skipta
þessu?“ spurði Carter óþolinmóður.
Sá skeggjaði leit hissa á hann:
„Skipta?“
„Já, fundinum, sem við eigum
saman. Innilialdi töskunnar!“
„Skipta, segið þér. Maður minn
góður, þetta er mín taska.“
Nú fór Carter að linast í hnjánum.
„Dettur yður i hug að þér getið
talið mér trú um það,‘ hvæsti hann.
„Eruð þér glæpamaður? Ætlið þér
að þykjast vera P. Webb? og hverfa
á burt með allt lierfangið!“
Sá skeggjaði hló svo að tárin
runnu niður kinnarnar á honum.
Hann gat ekki komið upp nokkru
orði fyrst i stað. En loksins dró
hann — hlæjandi og hóstandi •—•
vegabréf upp úr vasa sínum og hélt
því upp að nefinu á Carter.
Þar stóð: „Percy Webb, skart-
gripasali.
STJÖRNULESTUR.
Frli. af bls. 9.
.9. hús. — Satúrn ræður einnig
húsi þessu. — Tafir og hindranir
geta komið til greina i utanlands-
siglingum og viðskiptum og gert
verulegan skaða.
10. hús. — Satúrn ræður einnig
húsi þessu. — Stjórnin á í vaxandi
örðugleikum og verður að fara
hyggilega ef vel á að fara.
11. hús. — Satúrn ræður einnig
húsi þessu. — Óvænt atvik geta
komið til greina sem gcra stjórn-
inni örðugt um vik og tefja aðgerð-
ir hennar. Þingmál ganga mjög erf-
iðlega.
12. hús. — Engin pláneta var i
liúsi þessu og þvi hcfir það eigi eins
áberandi álirif.
Ritað 6. des. 1951.
HÚN LÉT VITA AF SÉR!
Á spítala í Hanford í Kaliforníu
hefir frú Beatrice Avilez eign-
ast dóttur, sem vakti athygli á
sér áður en hún fæddist. Hún
orgaði nefnilega í móðurlifi
margar vikur áður en hún fædd
ist. Læknar vita engin dæmi
þessa fgrr og var orgið þess
vegna teldð á stálþráð. Hér sést
frú Aviles með raddmiklu dótt-
urina. Skyldi hún ekki verða
söngkona með timanum.
TISKUMYNDIR
Heitur og fallegur sportpels. —
Þessi hvíti loðfeldur með stór-
um kraga, sem nær aðeins niður
á mjaðmir, er tvíhnepptur með
speldi að aftan. Ilann mundi
glæsilegur yfir skíðafatnað.
í Ameríku geta þeir búið til
fallega loðfeldi. Evans í Chicago
sýnir hér stuttan jakka úr beit-
schwang. Hann er með síðum
% löngum ermum. Líningarnar
eru breiðar og má brjóta þær
fram. Bakið vítt.
MATARLYST.
Tvitugur maður var nýlega lagð-
ur inn á sjúkrahús, með kvalir í
maganum. Ilann var skorinn á hol
og læknirinn tíndi úr honum dóm-
inótöflu, fjóra máhnbúta, rakblað,
brot úr postulínsbolla, odd af þjöl,
fjóra penny og hálfan penny, tvo
steina, lotterí-seðil, lykil, þrjár eld-
spýtur, penna, sjálfskeiðingsblað
(brotið i tvennt) og um það bil eitt
kg. af heyi. Að svo búnu var mað-
urinn sendur til geðveikrahælis.