Fálkinn - 13.06.1952, Qupperneq 10

10
FÁLKINN
44. Drottningin hélt göngu sinni
áfram til strandarinnar og sté út í
bátinn. Er allir voru komnir um borð,
gekk riddari nokkur á land að nýju
og bað Walter koma og hitta drottn-
inguna að máli. Og þar eð hann, auk
áðurnefndra eiginleika var tungumjúk-
ur í meira lagi, tókst honum að sefa
reiði drottnin'gar, sem var móðguð
fyrir hönd liflæknis síns. Þegar leið
þeirra lá fram hjá höll jarlsins af
Sussex, skipaði hún svo fyrir, að þar
skyldi róið að landi, því að hún hugð-
ist heimsækja jarlinn.
45. í höllu jarlsins höfðu menn séð,
að drottningarskipið nálgaðist. Jarl-
inn af Sussex flýtti sér að búa sig,
svo að hann gæti tekið á móti drottn-
ingunni. Hann beið hennar í stóra
sra
viðhafnarsalnum. Ilún lýsti í orðuni
yfir ótrú sinni á hinu alvarlega sam-
komulagi á milli jarlanna tveggja og
öllum þeim mörgu vopnuðu hermönn-
um, er hún 'hafði séð í höllinni. Hún
óskaði jarli til hamingju með aftur-
batann, lofaði hinn unga Walter, sem
flutt hafði henni afsökunarbeiðnina
og vonaðist cftir að sjá fljótlega þenn-
an unga riddara við hirðina.
46. Skömmu siðar stefndi drottning-
in jörlunum tveim til fundar í höll
sina, neyddi hina fornu fjendur til
þess að sættast og bauð sjálfri sér og
jarlinum af Sussex i heimsókn til einn-
ar hallar Leicester jarls, Kenilworth,
frægs, gamals virkis.
Auk þess var komin til drottningar
kæra út af því að stallari jarlsins af
Leicester, Varney, hefði numið á brott
dóttur Robsarts riddara og héldi henni
sem frillu sinni í
Place.
höllinni Cumnor
47. Drottningin beindi máli sínu
beint til Leicester, en Varney, sem
vissi að framtið hans valt á hylli
jarlsins, og vissi að drottningin mundi
aldrei geta fyrirgefið leynilegan hjú-
skap jarlsins, sagði það satt vera, að
hann hefði rænt stúlkunni, en kvað
þau nú hafa gcngið í hjónaband á
laun. — Jarlinn varð fokreiður, er
Iiann heyrði þessa mögnuðu lygi, en
hafðist þó ekki að af ótta við drottn-
ingu. Hann var svo staðráðinn i þvi
að færa sér i nyt til hins itrasta þann
mismun, sem hann hafði áunnið sér
sem eftirlæti drottningar fram yfir
jarlinn af Sussex, að hann þorði ekki
að gefa liina minnstu átyllu til efa-
semda.
Copyrighl P I. B. Boj 6 Cop»nKo9«n ^9. \
48. Tressilian hafði verið viðstadd-
ur þennan fund, og lét í ljós efa um að
hjúskapur Varneys og Amy væri
löglegur. Varð nú jarlinn að sökkva
sér enn dýpra í lygadýkið, sem hann
hafði leiðst út í. Að lokum sagði drottn
ingin, að hún óskaði eftir því að sjá
þá jarlana, Tressilian og Varney og
frú Amy öll heil og sátt i Kenilworth,
er hún yrði þar á ferð.
49. Hirðfólkið liafði ávallt mjög
næma tilfinningu fyrir því, hver naut
mests eftirlætis drottningar i það og
það skiptið, og jarlinn af Leioester
gat ekki verið í neinum vafa um, að
•nú var það hann, þvi að allir, sem við
'hirðina voru, reyndu að sleikja sig
upp við hann. — Sjálfur var hann
þjáður vegna þess tvískinnungs, er
hann sýndi drottningunni og hugsaði
oft með sér, að réttast væri, áð hann
hvernig mannát varð upphaf-
lega til?
Flestar þjóðir veraldarinnar liafa
viðurstyggð á að éta menn, en ein-
hvern tíma hafa forfeður okkar þó
gert þetta. Mannátið var í öndverðu
trúaratriði, og er það sumpart enn,
þar sem það tíðkast. Það var trú, að
sá sem æti mann, eignaðist einhverja
af eiginleikum lians um leið. Og þess
vegna sækjast mannætur eftir úrvals-
fólki.
að ein elding „kostar" aðeins
fáeinar krónur?
Rafspennan i eldingu getur orðið
50—100 milljón volt, og styrkurinn
20—30 þúsund amper. Samt er raforka
eldingarinnar mjög litil, ekki nema
5—10 kílówatt-tímar, eða ekki n'ema
nokkurra króna virði ef kaupa ætti
jafnmikla orku frá rafstöð. Þetta staf-
ar af því, að eldingin varar svo stutt:
aðeins 1/40.000.000 úr sekúndu. —
Meiri þægindi.
Sauðaklipparar eða rúningsmenn i
Ástraliu, sem flestir vinna fyrir um
40 sterlingspundum á viku, hafa gert
eflirfarandi kröfur til vinnuveitenda:
Heitt og kalt vatn í öllum bröggum,
kæliskápa og þvottavélar, útvarp í
matsalnum og trygging fyrir 20 punda
lágmarkskaupi í rigningatíð.
fleygði sér fyrir fætur henni og játaði
•hinn leynilega hjúskap sinn. En mitt
i þessum hugsunum var hann truflað-
ur, er Varney kom inn og tilkynnti
að drottningin vildi hitta hann.