Fálkinn - 08.01.1954, Qupperneq 10

10
FÁLKINN
Vitið þér...?
að í hvirfilbyljunum vestanhafs
ffetur vindurinn sogað um 2 mill-
jard smálestir af sjó upp í loftið
á einum sólarhring?
Þetta vatn kemur til jarðarinnar
aftur sem regn, ]tegar vindinn lægir.
Ennþá hefir enginn vindmælir getað
mælt þessi ægilegu ofviðri, en af
skemmdunum sent þau valda þykjast
menn geta reiknað, að vindhraðinn
sé allt að 500 km. á klukkustund. Svo
að það er skiljanlegt að sogkraftur
hans sé mikiil.
að í einu af fyrstu einkaleyfun-
um, scm sótt var um fyrir r.vk-
sugum í Englandi var ruggustóll-
inn tekinn með?
Myndin sýnir hvernig ])etta var
hugsað. Húsbóndinn átti uð rugga sér
í stólnum, en knúði þá um leið áfram
sogpumpuna, sem notuð var fyrir
ryksuguna. Því að þá var ekki gert
ráð fyrir rafmagnsmótor.
— Gerið svo vel að spenna á yður
öryggisbeltið, herra minn!
PÍNA, PUSI OG SIGGI SVARTI
LYGILEGT EN SATT ÞÓ
Það er talið sannað, með vísinda-,
legri rannsókn, að venjulegur barna-
kennari verði að vinna í meiri hávaða,
en heyrist i járnbrautarlest. Með sér-
stökum tækjum hefir verið mældur
hávaðinn i kennslustofu. Hann stafar
sf rápi um gólfið, ys ogþys krakkanna
og skellum í púltalokunum.
Ivennarinn í skóia einum í Suður-
Afríku verður að kalla sama nafnið
upp 42var sinnum, þegar hann athugar
hvort nokkurn vanti í skólann. Hann
hefir nfl. 42 nemendur sem heita
Ferreira.
í þessu blaði hefst framlialdsmyndasaga fyrir yngstu lesendurna. Það
er sagan um Pínu, Pusa og Sigga svarta, sem lenda í ótal ævintýrum á
ferðum sínum. Og ekki munuð þið verða fyrir vonbrigðum, börnin góð,
ef þið sláist í förina og njótið dáscmda ævintýranna með þeim í samein-
ingu. Fylgist því með frá byrjun!
Þegar Karl II. Englandskonungur
lieimsótti Westminsterskólann, þólti
honum það skrítið að skóiastjórinn
gekk alltaf á undan honum, og meira
að segja með hattinn á höfðinu. Á
eftir gaf hann konunginum þá skýr-
ingu að hann Jiefði ekki þorað annað,
svo að börnin kæmust ekki á snoðir
um, að til væri nokkur persóna, sem
væri æðri en skólameistarinn.
-—' /-^ r*> r*->
Fram til 1890 var kennurum hins
fræga Eton-skóla i Englandi skylt að
sjá um að nemendurnir fengju glas af
öli ókeypis á hverjum degi. Var sá
siður mörg hundruð ára gamall.
Til er enskt firma sem byggir til-
veru sína á ]iví að skólabörn séu
óþæg. Seiur það ýmiss konar hirting-
artæki og hefir kringum tíu þúsund
skiptavini. I verðskrám þess eru
myndir af margs konar gerðum sófla
og vanda. Firntað auglýsir að t»ll
f’.engingartæki sem það selur, séu sótt-
hreinsuð. En fyrir nokkru var einn
sölumaður firmans flengdur, er hann
kom í skóla nokkurn, og vöndinn átti
hann sjálfur. Nemendurnir báru hann
ofurliði og opnuðu sýnishornaföskuna
hans og flengdu hann duglega.
r+s r~> ru
Kennari í Derbyshire í Englandi
notar búktalshrúðu til að kenna
krökkunum að lesa og reikna. Hann
segir að smábörn séu miklu’eftir-
tektarsamari ef þeim er kennt á
þennan hátt.
r—> r—> /v
Wullum Paget, enskur kennari, sem
uppi var á 10. öld, var fangelsaður
og sakaður um að hafa kennt Iiund-
inum sínum að tala frönsku. Nágranni
hans kærði hann og sagði, að hund-
urinn bæði skildi frönsku og svaraði
Ivúsbónda sínum á sama máJi.
1. mynd. Pína er lítil telpa. Pusi er lítill drcngur. En Siggi svarti er ofur-
litill negrastrákur — og bara leikfangið þeirra. — 2. mynd: Éigum við að
fara út að aka? spyr Siggi svarti dag nokkurn. Mig langar svo i ökuferð.
-— 3. mynd: Þá skulum við fara upp á háa hólinn! segir Pína. — 4. mynd:
Já, það skulum við gera, segir Pusi. Komdu, Pína, við skulum fara í ökuferð
með Sigga svarta. — 5. mynd: Fyrst liggur leið þeirra eftir þjóðveginum,
beinum og breiðum. — 6. mynd: Siðan fara þau undir brú. Þau hlaupa af
kæti. Húrra! hrópar Siggi svarti. Nú er gaman! — 7. mynd: Nú bcygja þau
inn á lítinn stíg með háu grasi og blómum á báðar liliðar. — 8. mynd: En
þá koma þau allt í einu að á og þau komast ekki lengra. Hvað ciga þau
að gera?
í gamla daga átlu svissnesku kenn-
ararnir að líta eflir að nemendurnir
hefðu með sér viðarkubb, er þeir
komu í skólann á morgnana. Á þann
hátt kostuðu þeir upphitun skóla-
hússins. Ef einhver gleymdi að hafa
með sér eldiviðinn, sendi kennarinn
þann hinn sama heim til að sækja
liann.
r*~> r*~> r+~> r-~>
— Jæja, kunningi, hvernig gengur
þetta? Hefir hún Gull-Elsa tekið bón-
orðinu þínu?
— Nei, ekki algerlcga. Hún hefir
frestað ákvörðuninni.
— Eg skil þig ckki vet. Hvað sagði
hún?
— Hún sagði að ég væri siðasti
maðurinn sem hún gæli hugsað sér
að giftast.
Óhugsandi!
Ilans titla þótti skelfing vænt um
Signu og einu sinni sagði hann:
— Við skulum giftast, Signa, þegar
við verðum stór!
— Það er óhugsandi, sagði hún, —
því að hjá okkur giftist enginn út
fyrir fjölskylduna. Pabbi giftist henni
mömmu, frænka giftist honum frænda
og afi giftist henni ömmu.
í skóla einum í Bandaríkjunum
gerðu krakkarnir verkfatl vegna ]»ess
að þeim þótti kennslukonan ekki
nægilega tithaldssöm. Einn af kart-
mönnunum, sem kenndi i skólanum,
studdi mál krakkanna og tiélt þvi
fram að auðveldara væri að tæra ef
kennstukonan titi vel út. — En í Tyrlc-
landi gilda þær reglur, að stúlka, sem
hefir unnið i fegurðarsamkeppni miss-
ir réttindi til að vera kennslukona.