Fálkinn - 15.10.1954, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
úrræðagóður og laginn. Hann getur
búið svo margt til. Hann hefir árcið-
anlega eitthvert skýli. Ó, góði guð,
miskunna þú þig yfir hann.
Eg er um það bil hálfnuð að skafa
fituna af sæotursskinninu. Eg hefi
iært ýmislegt á því, meðal annars það,
að fitan næst betur af köld og eins
þegar skinnið er vel strekkt. Og loks
liefi ég lært það, að skinn eru aðeins
hálfskafin, þegar þau sýnast fullskaf-
in fljótt á litið. Eg verð áreiðanlega að
fara að minnsta kosti tvisvar yfir allt
skinnið aftur.
Ilúrra! Nú er skinnið fast upp á
vegg. Eg er búin að negla það þar. það
er miklu stærra en ég bjóst við og
þekur næstum því alla hurðina.
Ég þvoði skinnið margsinnis og
þurrkaði það með handklæði, áður en
ég festi það upp.
ÉG BJÓ mér til hitunartæki til þess
að hafa á borðinu. Til þess notaði ég
þrjá karbítslampa og stóra kaffikönnu.
Þegar barnið keniur, mun ég þurfa
lieitt vatn, og heitt te verður áreiðan-
lega vel þegið, en það er ekki vist að
ég verði fær um að kveikja upp i arn-
inum sjálfum.
Hið stormasama veðurfar hefir kom-
ið mjög við eldiviðarstabbann minn,
og ég kvíði því mjög, að ég verði uppi-
skroppa með eldivið. í dag hjó ég við-
arkubbana, sem lágu undir rúminu
mínu. Eg er ákveðin í að brjóta gólf-
fjalirnar í eldinn, þegar annað þrýtur.
Otursskinnið hefir valdið mér von-
brigðum. 'Það er glerhart. Eg hefi
heyrt, að eskimóarnir tyggi skinnið til
að mýkja það, en ég treysti mér ekki til
að tyggja heilt sæotursskinn til þess að
mýkja það. Loðfeldurinn sjálfur er
mjúkur, þótt skinnið sé hart, svo að
ég sætti mig ekki við að gefast upp.
Það var hvassara í morgun en verið
hefir, og það er furðulegt, að ísinn
HEPPINN f GETRAUNUM. — Eng-
lendingurinn John Massey hefir unnið
75.000 sterlingspund í knattspyrnu-
getraunum. Hann er piparsveinn, en
síðan fréttist um hve gerðarlega hann
hafði hlaupið á snærið fyrir Massey,
hefir hann fengið fjölda bónorðsbréfa
frá konum, sem segja að þær þrái
ekkert meira en að verða sveitakonur
— en Massey er bóndi. En hann hefir
látið hafa eftir sér, að forðum daga
hafi hann ekki átt neina ósk heitari
cn að eignast konu, en þá hafi hann
enga fengið. Nú vill hann hugsa málið
ýtarlega áður en hann telcur ákvörðun
um hvort hann giftist. Hann ætlar
fyrst um sinn að bæta jörðina, byggja
upp húsin og kaupa sér dráttarvél.
á flóanum skuli ekki hafa brotnað upp.
Eg vona með sjálfri mér, að Don
hætti sér ekki út á ísinn tii að bjarga
mér. •>
HOLAN, sem ég sökkvi fötunni niður
um til þess að ná í vatn, er orðin mjög
djúp. íslagið i kring verður alltaf
þykkara og þykkara, þvi að jafnan
hellist eitthvað úr fötunni, þegar ég
dreg hana upp. Það Hður varla á
löngu, uns ég næ ekki með fötunni
niður í vatnið. Þá verð ég að fara
að bræða snjó, þótt mér sé það æði
óljúft.
Ég held að ég liafi fundið ráð til
að mýkja otursskinnið. Eg fór að
beygja eitt hornið á því fram og aft-
ur, en það brotnaði ekki, mér til mik-
illar undrunar. Eg hélt, að liað mundi
ekki þola neina sveigju. En það var
öðru nær. Eg neri því milli liandanna
góða stund, og það tók strax að mýkj-
ast.
í dag þvoði ég talsvert af fatnaði. Eg
vil hafa allt hreint, þegar barnið fæð-
ist. Eg tek ýmislegt til handargagns,
svo að ég geti gripið það í snatri,
þegar stundin kemur, og ég hefi saum-
að mikið á barnið. Á morgun ætla ég
að baða mig, svo að mér sé ekkert
að vanbúnaði þannig.
Ég bjó til fæðingardúk úr nærfatn-
aði af Don. Hann er úr hreinni ull
og ætti að vera tilvalinn til að vafja
ungbarn í. Mér finnst það líka sóma
vel, að hún fái fyrstu fötin sín úr
fatnaði af föður sinum.
Ég get notað spotta, sem ég liefi
rakið úr hveitipoka, til þess að hnýta
um naflastrenginn. Eg sauð hann og
þvoði hann vel til þess að útiloka öll
óhreinindi. Eg ætla að nota smjör í
stað barnaolíu. Það býður á sínum
stað, tilbúið til þeirra nota, og búið
er að hreinsa saltið úr því.
Ég sauð hálfpund af smjöri i potti
af fersku vatni og setti það siðan út
til að kólna. Siðan fleytti ég smjörinu
upp úr og sauð það á ný. Árangurinn
varð sá, að það er sætt á bragðið og
olíukennt. Eg held að það verði betra
til hinna fyrirhuguðu nota en nokkuð
annað, sem ég hefi.
ÉG HEFI þvælt skinnið milli hand-
anna hverja stund, sem mér hefir gef-
ist, og nú er ég ánægð með árangur-
inn. Síðasta áfangann notaði ég rúm-
stólpann til að núa skinnið á.
Hvergi sést neinn lifsvottur i
kringum mig. Jafnvel mýsnar eru
farnar burt. Öll dýrin, sem liér reika
um á sumrin, liafa nú leitað sér skjóls,
þangað til mildara veður kemur á ný.
Veðrið hefir lægt og vindáttin
breytst. Skjórinn er kominn aftur og
ég stóðst ekki mátið, er ég heyrði
gargið. Ég fleygði nokkrum brauð-
molum úl.
Ég geymi mest af barnadótinu i
tómum kassa undan mjólkurdósum.
Eg hefi fóðrað hann að innan, svo að
flisar rekist ekki í fötin. Á fóðrinu
eru fjórir vasar, þar sem ýmislegt
smávegis er. Eg saumaði þá á með
svörtum þræði, því að hvíti tvinninn
er á þrotum. Það, sem eftir er, ætla ég
að geyma í fallegan kjól, sem ég ætla
að sauma henni upp úr pilsi af mér.
Ég týndi annarri nál. Mér er ekki
vel rótt þess vegna. Eg á aðeins tvær
nálar eftir, og nú ætla ég að geyma
þær eins og sjáaldur augna minna.
Allt sem dettur á gólfið hérna er glat-
að að fullu og öllu. Eftirleiðis ætla ég
aðeins að sauma uppi í rúmi, því að ég
má hvorki týna stóru náinni eða þeirri
litlu.
Ég reif lak niður i bleyjur og fékk
úr því tólf nógu stórar. Það kom sér
vel, því að hinar sem ég liafði búið
til úr nærfatnaði mínum, voru svo
litlar, að þær mundu í hæsta lagi
duga í einn eða tvo mánuði. Hlutunum
er raðað niður i kassann í þeirri röð,
sem ég ætla að nota þá. Fæðingardúk-
urinn liggur efst. Kassinn stendur við
hliðina á rúminu mínu, svo að ég geti
auðveldlega náð til hans.
Oturskinninn er alltaf að fara fram,
enda Hður ekki sá dagur, að ég fáist
ekki eitthvað við það.
STORMINN hefir nú alveg lægt. Gol-
an er miklu hlýrri en áður og himinn-
inn er skýjaður. Eg fór út í eldiviðar-
leit og gönguferðin hressti mig mjög
vel. Ég taldj tuttugu og sex dádýr á
leiðinni og hafði heim með mér hrisl-
ur til þess að rétta þeim, ef þau vildu
heimsækja mig. í skóginum heyrði ég
fuglakvak, en þröstinn minn sá ég
hvergi. Og þessi bölvaði skjór. Hann
á ekki skilið að fá brauðmola.
Ég er búin að baka brauð — miklu
meira en ég þarf sjálf á að halda.
Dádýrunum þykja brauðin svo góð,
að ég verð að baka eitthvað handa
þeim. Fimm þeirra koniu í lióp í dag,
og þau urðu ekki vonsvikin. Mér er
ómögulegt að þekkja dýrin í sundur
— að Sammy fráskildum. Hann er
auðþekktur á örinu á hálsinum. Hann
er spakastur og þekk'ir mig orðið all-
vel. Hann borðar úr lófa minum.
í kvöld ætla ég að borða rjúpur.
Núna — meðan ég skrifa þetta — er
ég að borða heita kjötsúpu. Rjúpna-
hópurinn var við lindina i morgun.
Þegar ég heyrði kurrið i þeim, mundi
ég allt í einu eftir byssunum. Eg þyrfti
ekki að vera svöng, þegar rjúpurnar
liéldu sig á næstu grösum. Eg skaut
tvær rjúpur í tveimur skotum.
Hind og hjartarkálfur kornu að kof-
anum síðari hluta dagsins i dag. Eg
flýtti mér að bjóða þeim brauð, en
þau báru sig ekki eftir þvi. Þau höfðu
greinilega ekki kynnst þeim rétti, því
að öll hjartardýr, sem komast í kynni
við brauð, verða ofsalega sólgin í þau.
Ég þyrfti að liafa grænar hríslur til
þess að lokka þau með, en ég er biiin
með þær allar. Andlit kálfsins er svo
miklu dekkra en móðurinnar, og ég
vildi gjarnan láta hann borða úr lófa
mínum.
Ég er orðin gild um ökklana, og
fingraförin sitja eftir i holdinu, þegar
ég tek utan um þá. Eg hafði ekki veitt
þvi athygli fyrr, að það væri korninn
bjúgur i fæturna.
NÚ HELD ég, að barnið eigi að fara
að láta bóla á sér, og mér er ekkert
að vanbúnaði með að taka á móti því.
Loðkápan, sem ég ætla að sauma á
hana, er hið eina, sem ég á ógert. Ef
til vill er liún þrá og vill ekki koma,
fyrr en hún getur farið í dýran loð-
feld. Eg reyni lika að mýkja skinnið
með öllum ráðum, svo að það verði til-
búið hið fyrsta.
Framhald í næsta blaði.
Að minnsta kosti ein stjórnardeildin
i Wasliington tekur skrifin um ferða-
lög til annarra stjarna alvarlega, og
það er deildin, sem annast um rithöf-
undarétt. Hún hefir sem sé i undir-
búningi að senda þinginu breytingar-
tillögur við höfundarréttarlögin. Það
er viðauki við orðin „Eftirprentun
bönnuð“. Framvegis á setningin að
verða: „Eftirprentun bönnuð. Gildir
líka á tunglinu, Mars og Venus.“
WESTMINSTER ABBEY HRÖRNAR.
Við aðgerðir sem gerðar hafa verið
á kirkjunni Westminster Abbey, hefir
komið í ljós að allt tréverk í kirkjunni
er sundurétið af skorkvikindi einu,
sem heitir „vofuklukka". — Sérfræð-
ingar segja að ef ekki verði að gert
muni hlutar af kirkjunni hrynja eftir
tvö ár, en að það sé tíu ára verk að
gera við mestu skemmdirnar.
Lagtækur Berlínarbúi hefir gert þetta
ökutæki úr tveimur gömlum reiðhjól-
um, og sett í það 18 rúmsentimeters
hreyfil. Og nú geta tveir farþegar
runnið áfram með 30 km. hraða og
talast við á leiðinni eins og þeir sætu
í bíl.
GERÐU SVO VEL! — Dúfurnar vita
hvað þær syngja. Þegar þær sjá ein-
hvern með pappírspoka í hendinni
eru þær fljótar að setjast að honum.
Þær þykjast vita að þarna sé matur
handa sér, og oft eiga þær kollgátuna.