Fálkinn - 20.05.1955, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
ÞRJÚ HEIMSFRÆG FLÖGÐ: J.
MESSALINA - glæpakvendi
í drottningarsæti
Þrjár kon«r áttn drjúgan þátt í glæpwm þeim og spillingu, sem varð hinu
forna Rómaveldi að falli. Ein þeirra var VALERIA MESSALINA, þriðja kona
Claudíusar keisara, önnur var AGRIPPINA, systir Caligula.
ÞEGAR Tiberíus keisari dó, 1R. mars
árið 37 e. Kr. var fátt um karlmenn
í Íceisaraættinni, sem fallnir væru til að
taka við völdum. Næstir stóðu Clau-
dius bróðursonur bins látna keisara.
Caligula hafði betur, en hann varð
bráðlega brjálaður og gerði sjálfan
sig að yfirguði allra guða, og hestinn
sinn að ræðismanni. Og árið 41 rudd-
ust foringjar úr lífverðinum ásamt
flokki hermanna inn í höll hans og
drápu liann. Og ekki hlífðu þeir
drottningu hans og ungu barni þeirra.
Eftir morð Caligula fundu tilræðis-
meriitirnir Claudius, sem hafði falið
sig bak við giuggatjöld í höllinni. Og
af þvi að þeir höfðu engan annan
betri við höndina, lýstu þeir yfir því,
að hann væri réttur keisari Rómverja.
Claudius var gæfur maður og velvilj-
aður, en enginn vitsmunamaður og því
síður þreklundaður. Hann hafði frá
bernsku verið talinn eins konar um-
skiptingur, og móðir hans kallaði liann
lifandi fóstur, sem guð hefði aldrei
lokið Við að skapa. Var þvi engin
furða þó að hann yrði atkvæðalítill.
Það var fyrst og fremst Valeria
Messalina, þriija kona Claudíusar, sem
notaði sér roluhátt hans og vafði hon-
um um fingur sér. iÞetta kvendi hefir
orðið alræmt í sögunni, nafn hennar
er notað sem tákn kvenna þeirra, sem
athafnamestar hafa orðið i losta og
löstunt. Einkum var það vergirni
hennar sem gerði hana fræga, og svo
léttuð hennar og ófyrirleitni.
Hún var fríð sýnum og girnileg,
og varð'þvi vel til karla. Ennið var
lágt, hárið mikið og svart, augun tindr-
andi af losta, varirnar þykkar, og oft
lét hún skina í hvítar tennur, því að
henni var brosgjarnt. Hjá konum sem
lienni er skammt milli ástar og haturs
og ástríðuofsi í hvoru tveggja, og svo
er að sjá,’ sem lienni hafi ekki síður
verið nautn i grimmdarlegum hryðju-
verkum en í ástum. Svo ramt kveður
að þessu hjá Messalínu, að fullyrða
má að hún hafi ekki verið með Ölí-
um mjalia stundum.
Messalina var kringum fimmtán ára
er húri giftist Claudiusi, og var hann
þá 38 ára. Henni veittist auðvelt að
draga keisarann-á tálar og hann grun-
aði lengi vel ekki að hún hafði friðla
á hverjum fingri. Til þess að koma
sínu fram kom hún sér i mjúkinn hjá
hinum tveimur valdamestu, grisku
ráðgjöfum keisarans, en þeir voru
Polybius og Narcissus og urðu báðir
friðlar liennar.
Drottningin og þessir tveir hirð-
gæðingar skiptu á milli sin ránsfeng
þeim, sem þau tóku af aðalsmönnun-
um, og allir æðristéttarmenn voru sí-
hræddir um lif sitt og eignir f.vrir
þessum þremenningum. Uin einn róm-
verska senatorinn, Lucius Vitellus, er
sagt, að til þess að koma sér i mjúk-
inn hjá Messalínu liafi liann beðið
hana um að gefa sér ilskö, sem hún
átti, og hafi hann jafnan borið hann
á brjóstinu síðan.
Allir þeir, sem Messalina þótti vera
í vegi fyrir sér á einhvern hátt, voru
annað hvort drepnir eða vísað úr
landi. Meðferðin á Appíusi Silanusi,
aðalsmanni sem var mjög nákominn
keisaranum, en sem keisarinn lét
drepa, er einkennandi fyrir Messalinu
og hina grisku fylgifiska hennar. Hann
var giftur móður Messalinu, og hún
stjúpdóttir hans. En Messalina lagði
fæð á hann, þvi að hún liafði gert
tilraun til að ginna hann til samfara
við sig, en Appius neitað að fara inn
í svefnherbergi hennar. Fyrir þetta
varð hann að deyja, og nú var hagað
þannig til: Narcissus kom æðandi inn
til keisarans einn morguninn, upp-
vægur og með angistarsvip, og sagði
honum að sig hefði dreymt, að Appíus
Silanus hefði mýrt keisarann úti á
Appíavegi. Messalina vaknaði við
hávaðann eða lést valcna — og þeg-
ar hún heyrði frásögnina sagði hún
að sig hefði dreymt nákvæmlega sama
drauminn. Meira þurfti ekki til að
gera keisaragarminn skithræddan.
Skömmu síðar kom Appius í höllina.
Var hann þegar tekinn höndum og
líflátinn. Á eftir gaf keisarinn þinginu
skýrslu um þetta og hróspði konu sinni
og Narcissusi ráðgjafa stórum, og
sögðu að þau vektu yfir lifi sínu jafn-
vel þegar þau svæfu.
Þetta gerðist árið 43, en sama árið
hefjast valdadeilurnar milli Messalínu
og hinnar fögru frænku hennar,
Agrippínu, systur Caligula keisara.
Hún hafði verið gift Domitiusi
sem frægur hefir orðið í veraldarsög-
unni undir nafninu Nero. Þessar
tvær konur hötuðust út af lífinu og
börðust um yfirráðin í rómverska
ríkinu, þvi að báðar áttu syni, sem
þær vildu láta erfa rikið. Þær voru
báðar samviskulaus fúlmenni, en hjá
Messalínu var fúlmenskan meðfædd,
en Agrippina þóttist verða að nota
liana sem vopn til að koma sínu fram.
Ástriður Messalínu voru sterkari en
vitið, eða kappið meira en forsjáin.
Það má vera ljóst, að það voru hinir
grisku ráðunautar keisarans, sem riðu
baggannininn, er hún vildi koma sínu
fram, en einmitt í skiptunum við þá
yfirsást henni. Hún komst i fjandskap
við Políbíus, en lians hendur fóru um
allar bænarskrár til keisarans. Þennan
fyrrverandi friðil sinn rægði hún svo
að hann féll í ónáð og var tekin af
lífi. Og að svo búnu sleit Narcissus
einnig öllu malcki við hana.
Það sem varð hinni lauslátu drottn-
ingu að falli var, að hún varð ást-
fangin af ungum aðalsmanni, sem hét
Gajus Silius. Hann var kvongaðtir og
talinn hinn vandaðasti maður. Messa-
lina neyddi hann til oð reka frá sér
konu sína, því að hún vildi vera ein
um Gajus Silius. Jós hún á hann gjöf-
um og alls konar mannvirðingum. Og
vegur lians var orðinn meiri en keis-
arans sjálfs.
En Silius þóttist sjá fram á, að hon-
um var hætta búin, svo lengi sem
Claudius keisari lifði. Þess vegna
krafðist hann þess nú af Messalinu,
að hún léti stúta keisaranum. Síðan
skyldu þau giftast og svo yrði liann
tekinn til keisara. Þetta var i mikið
ráðist og hafi það verið rétt að Silius
hafi verið drengur góður að upplagi,
þá hefir Messalínu tekist furðu vel
að spilla honum. Messalina vildi þó
ekki fallist á þessa uppástungu, en hins
vegar sárlangaði hana til að giftast
hinum unga, glæsilega manni, og nú
datt henni ráð í hug: Hún ákvað að
„látast“ giftast Siliusi. Og eitt sinn
er Claudius fór til blóta í Ostia hélt
Messalina brúðkaup sitt og Siliusar
eftir öllum kúnstarinnar reglum, hjú-
skaparsamningur var undirskrifaður
og síðan haldin mikil veisla.
En þetta brúðkaup varð Messalinu
að falli. Nú var Narcissus genginn á
hönd Agrippínu, og hann fékk tvær
frillur keisarans, eina hirðfrúna og
ambátt, sem hafði fengið frelsi, til að
kæra Messalinu og Silius fyrir keisar-
anurn, sem var enn i Ostia og hafði
ekki frétt af brúðkaupinu. Narcissus
var sóttur og staðfesti hann að það,
sem frillurnar höfðu sagt, væri satt.
Og nú bjóst Claudius þegar til ferðar
og hélt til Róm.
Þá var Messalína að halda eina af
veislum sinum og hafði hagað öllu
eins og Bakkusarhátíðum er lýst .
goðafræðinni: vinpressurnar voru í
fullum gangi, víninu var ausið úr ke/-
itnum, naktar, drukknar konur, döns-
uðu með tyrrusarstafi i höndunum, þar
á meðal drottningin sjálf, með flags-
andi hár, og friðlar hennar kringum
hana. En Silius var sjálfur í hlutverki
bakkusar, skreyttur vafningsviði og
með krans um höfuðið.
Þegar þessi leikur stóð sem hæst
heyrðist lirópað iun í salinn að keis-
arinn væri að koma frá Ostia. Messa-
lina lagði á flótta og leitaði athvarfs
í sumarhöll sinni í görðunum á
Pincio-hæð, Silius fór til Forum, en
hitt fólkið týndist í allar áttir.
Messalína lét samt ekki hugfallast.
Ásamt þremur meyjum sinum nær hún
sér í kerru og ekur áleiðis til Ostia til
að mæta keisaranum. Þegar hún mæth’
fylkingunni hrópar hún og biður keis-
arann um vægð, en Narcissus yfir-
gnæfir liana og les upp skrá um allar
stórsyndir hennar. Messalína bað um
vægð og keisarinn varð við beiðni
hennar um að fó sér skipaðan verj-
arida. En Narcissus varð fyrri til og
gerði Messalínu aðför, og þóttist hafa
heimild lil að taka liana af lífi, sem
hann og gerði. Varð hún illa við dauða
sínum.
Agrippina hafði sigrað. Og órið 49
giftist hún Claudiusi og nú var gatan
greidd til valda fyrir Nero, alræmd-
asta keisara Rómverja.
Framhald í næsta blaði.
NICKY HILTON sonur hótelkóngs-
ins heimsfræga og fyrrum kvænt-
ur Liz Taylor, liefir nú sagt
skilið við hana og trúlofast lyftiistúlk-
unni Arlen Soloff og segist ætla að
kvænast henni. Þetta er ein af hinum
stærri skilnaðar- og trúlofunarfrétt-
um í Hollywood um þessar mundir.
Hvers vegna verður maturinn í
eimsuðupotti aldrei sangur? Vegna
þess að í þessum pottum er alltaf vatn
undir matnum. Hann verður þvi aldrei
heitari en suðumark — 100 sfig. En
maturinn brennur ekki við eða verður
sangur nema hilinn komist yfir 100
stig.
T Lskumynd'Lr
Hattameistararnir eru farnir að koma
með sínar tillögur og eru hér nokkur
sýnishorn. — Efst: Svört kolla hand-
saumuð úr picot strái og bundið yfir
hana með stóru brúnu slöri sem hylur
hnakkann. — í miðið: Ljósblár strá-
hatiur með geysimiklu barði á litlum
kolli. — Neðst: Svensk kollhúfa með
fallegum hnút að framan.
Fallegur lítill vorhattur sem fer vel
við mjög snöggt klippt hár. Ilann er
frá hattameistara Claude St. Cyr. Efn-
ið er grátt filt og hatturinn gerður úr
einu stykki bæði kollur og barð en stíft
band lagt um kollinn og dregið út
anars vegar. Það er haft svo þröngt
að barðið gúlpar á hliðunum.
i DrekkiO Egils-öl J