Fálkinn - 20.05.1955, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
Lárétt skýring:
1. hjálparliella, 12. kallar, 13. blóm,
14. nöðru, 1 (5. kveikur, 18. böl, 20.
sjávardýr, 21. nútíð, 22. ránnir, 24.
fölsk, 20. ryk, 27. auðkenna, 29. skelfa,
30. skammstöfun, 32. upphaf, 34. mál-
fr.skammstöfun, 35. fótabúnað, 37.
korn, 38. ósamstæðir, 39. skipstjóra,
40. óákv. fornafn, 41. tveir eins, 42.
ekki, 43. skreyttur, 44. atviksorð, 45.
þyngd, 47. eldsneyti, 49. mjúk, 50.
fangamark, 51. ógnþrungiS, 55. sam-
hljóSar, 55. eyddi, 57. niikil verkefni,
58. fangamark, 00. þjóti, 02. í miSju,
03. hijóSfæraleikari, 04. slæm, 00. hlé,
08. fóru, 09. öðlist, 71. biblía, 73. úr-
gangur, 74. umdæmisstjóri.
Lóðrétt skýring:
1. eyðir, 2. verk, 3. ósamstæðir, 4.
mynt, 5. rændi, 0. álfa, 7. sker, 8. titill,
9. samhljóSar, 10. kona, 11. stjórna,
12. ráðamennirnir, 15. myndarlegur,
17. stórra, 19. tapa, 22. sær, 23. hjá-
guði, 24. sagnaritarar, 25. stansaði, 28.
fangamark, 29. samhljóðar, 31. móðg-
un, 33. íþróttafélag, 34. horfir, 30. bók-
stafirnar, 39. ftjót, 45. hani, 46. kvart-
ett, 48. skelfir, 51. kalla, 52. ósamstæð-
ir, 53. tónn, 54. gangur, 59. mikið, 01.
ræfil, 03. fjall, 65. farva, 66. fugl, 07.
op, 08. fæddu, 70. fangamark, 71. sam-
hljóðar, 72. tveir saman, 73. tveir sam-
hljóðar.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU.
Lárétt ráðning:
1. jjrjóskufLillur, 12. hjör, 13. Ránar,
14. anís, 10. náð, 18. til, 20. asi, 21. ið,
22. liug, 24. sel, 20. Ag, 27. sárra, 29.
Harún, 30. N. G„ 32. frikirkja, 34.
H. I., 35. Una, 37. A. M„ 38. la, 39.
man, 40. nóló, 41. um, 42. A. A„ 43.
mörg, 44. ata, 45. Á. B„ 47. U. H„ 49.
lúa, 50. R. T„ 51. blaðlúsin, 55. Nf,
50. sófla, 57. fitar, 58. í. T„ 00. .tal,
02. rag, 03. Ilæ, 04. móa, 00. frá, 68.
lið, 09. Ingi, 71. meira, 73. dýki, 74.
nauðungareiði.
Lóðrétt ráðning:
1. þjáð, 2. röð, 3. Jr„ 4. Z. R„ 5.
kát, 6. unir, 7. fal, 8. ur, 9. La, 10. Una,
11. rísa, 12. hnignunartími, 15. sigl-
ingafræði, 17. kurra, 19. merja, 22. háf,
23. grímuball, 24. saklausir, 25. lúa,
28. ak, 29. Hr„ 31. gnótt, 33. ið, 34.
Harún, 30. ala, 39. möl, 45. álfar, 46.
al, 48. hitar, 51. bót, 52. Ð. A„ 53.
úf, 54. nag, 59. tónn, 61. Krig, 63. hiki,
05. aga, 00. fen, 07. ára, 08. lýð, 70.
I. U„ 71. M. U„ 72. ar, 73. D. I.
FRUMSÝNING. Frh. af bls. 9.
það sem það kosti. Siðan skipar þú
mér að hringja upp í fataklefana, og
þegar ég liefi látið liafa mig til alls
þessa, segir þú ofur rólega, að ég geti
farið heim.
— Afsakaðu þetta, Bill, sagði hún.
— Iín ég get því miður ekki gefið
þér neina skýringu á því.
— Jæja, þá það, sagði hann og hélt
áfram. — En þá er best að ég gefi
þér svolitla ráðningu fyrir gabbið og
láti þig koma með mér hvort sem þú
vilt eða ekki. En það er ég sem borga
og ég sem ákveð hvert við förum.
Hún varð hissa á því hve röddin var
einbeitt og skipandi, og svo lét hún
hann taka undir handlegginn á sér án
þess að segja meira. Þau gengu niður
litla hliðargötu og fram hjá nokkrum
veitingastöðum og koma svo að lág-
um dyrum.
— Eigum við að fara inn hérna?
spurði hún hálf smeyk.
— Já, sagði hann. — Og hér er ekk-
ert að óttast. Þetta er ekki nein
ópíumkrá. En góð hljómsveit og besti
maturinn sem liægt er að fá í London.
Þau gengu niður lág stein])rep og
inn í troðfullan sal. Þar lék hljóm-
sveit lágt og hávaðalaust.
— Gott kvöld, herra Gordon, sagði
brytinn. — Borð handa tveimur — var
ekki svo?
— Alveg rétt, sagði Bill.
Þjónninn fylgdi þeim að borði úti
í horni, og Carol varð hissa er hún
sá spjald með: „Lofað“, og undir stóð:
„Her. Gordon. 2“.
Bill! sagði hún eins og hún tryði
varla sínum eigin augum. — Þú liefir
pantað borð?
— Vitanlega gerði ég það, sagði
hann. Ég vildi ekki eiga á liættu að
fá ekki pláss.
Carol var cins og í leiðslu ]>egar
þau settust við borðið. Bill pantaði
eitthvað að drekka.
— Langar þig til að dansa? spurði
hann og stóð upp áður en hún fékk
ráðrúm til að svara. Hann tók utan
um hana og þau liðu út á dansgólfið.
ÞAU dönsuðu marga dansa áður en
þau fóru að borðinu aftur og settust
að snæðingi. Carol, sem var vönust
keksköku og mjólkurglasi á kvöldin,
blöskraði að sjá allan þennan dýra
og góða mat. En hún fann að hún var
svöng.
Meðan þau voru að borða töluðu þau
um leikhúsið og fólkið þar, og Bill
fór að segja henni frá áformum sínum.
— En ég hélt að þú værir rafvirki,
sagði hún.
Hann hló. — Já, eins og stendur.
Þetta er aðeins hluti af námi minu.
Eg ætla að verða leikstjóri — en það
dugir ekki að sitja niðri i salnum og
öskra til leikendanna ef maður veit
ekki hvað gerist bak við tjöldin.
Carol var Iirifin af þessum nýja Bitl.
Hún hafði altlaf lialdið liann vera
leiksviðsmann, sem mundi fást við
kastljós þangað til hann færi í gröfina.
Henni hafði aldrei dottið í hug að
þessir inenn sem voru á hlaupum bak
við tjöldin, ættu nokkra framtið.
— En ])ú þá. Hvernig gengur með
þig?
— Áformin mín eru svo lítilfjör-
leg að ég get varla sagt frá þeim cftir
að hafa hlustað á þig. En mig lang-
ar að verða fræg, eins og flesta sem
gerast ieikarar. Og ég er viss um að
ég get komist hátt, ef ég reyni það.
— En þá verðurðu að reyna, sagði
Bill. — Og ég er viss um að þú gefst
ekki upp, bætti liann við.
Augu þeirra mættust yfir kaffiboll-
unum. Nú var hann ennþá líkari
Hamlet, cn miklu glaðlegri en hann.
— Þú ert merkileg stúlka, hélt hann
áfram og horfði fast á hana. — Þú
ert ólik öllum stúlkum, sem maður
hittir á glysleikhúsunum.
— Mér þykir vænt að heyra það.
Hver veit nema ég hafi einhverja von.
— Já, auðvitað. En hvað gekk að
þér í kvöld? Ertu að reyna að gera
einhvern afbrýðisaman, eða eitthvað
í ])á átt.
— Ég á engan kunníngja, sagði hún.
Og meira var ekki sagt um sinn, því
að nú vildi Bill fara að dansa. Þau
liðu hægt um gólfið i mannþrönginni
og lnin kippti sér ekkert upp við þó
að kinnarnar snertust. Þau dönsuðu
þangað til hljómsveitin hætti og fór
að láta hljóðfærin sín í öskjurnar.
Þessar þrjár unaðsstundir sem þau
höfðu verið þarna hafði Carol alveg
glcymt hvernig hiin var komin ])ang-
að. Það eina sem liún hugsaði um þeg-
ar Bill hjálpaði henni í kápuna, var að
eitthvað óumræðilega yndislegt hefði
gerst — eitthvað sem hún liafði aldrei
upplifað áður.
En þegar þau koniu á manntóma
götuna varð hún feimin og hrædd.
í rauninni hafði hún boðið sjálfri
sér út, og Bill hafði ekki gert annað
en það sem hún hafði beðið liann um.
Að vísu hafði hann pantað borð. En
það hefði hann kannske gert jika, þó
að einhver önnur en hún hefði átt
í lilut.
Þegar þau stigu inn í bílinn reyndi
hún að lesa svar úr andliti hans. Hún
hefði viljað spyrja hann um svo margt
meðan bifreiðin rann liægt með þau
heim á leið.
Hún gat hugsað sér spottandi munn-
inn á Blondie þegar hún færi að
spyrja liana livort hún liefði skenunl
sér. Hún mundi kannske spyrja eitt-
hvað á þessa leið: — Hvernig líður
rafvirkjanum þínum?
Bara að Bill vildi nii segja eitthvað.
Til dæmis að sér liefði þótt gaman —
eða kannske að þau ættu að koma
saman út eitthvað annað kvöld ...
— Carol, sagði liann loks þegar þau
beygðu út á Piccadilly. —- Ég verð
að iáta dálítið fyrir þér.
Hún fékk hjartslátt. Nú mundi hnnn
vafalaust segja eitthvað, sem lienni
þætti slæmt að heyra.
— En ég verð að gera dálítið fyrst,
sagði hann svo.
Hann bað bilstjórann að nema stað-
ar. Svo hljóp liann út úr bilnum og
til gamals manns, sem stóð undir hús-
vegg og 'seldi blóm. Þegar hann kom
til baka hélt hann á nokkrum fjólum.
Hann rétti henni blómin án þess að
segja orð. Og á næsta ugnabilki var
hún í örmum hans og tárin runnu nið-
ur heitar kinnar hennar. Annar
draumur hennar hafði rætst — miklu
fyrr en bún hafði þorað að vona. *
BESTI MAÐUR ... Frh. af bls. 5.
Kirkjublaðið, hrýt aldrei, er mér sagt
— í stuttu máli úrvals leigjandi. Er
lierbergið laust, frú?“
„Já, en ég er ekkja skiljið þér, svo
LAUSN Á KROSSGÁTU ÚR NÆST-
SÍÐASTA TÖLUBLAÐI.
Lárétt ráðning:
1. þorstadrykkur, 12. hýra, 13. fraus,
14. Kron, 16. ást, 18. int, 20. grá, 21.
K. K„ 22. ryk, 24. val, 26. R. H„ 27.
hilla, 29. talir, 30. R. R„ 32. fjár-
málum, 34. A. A„ 35. lak, 37. af, 38.
Dr„ 39. gul, 40. skin, 41. fé, 42. Fe, 43.
suða, 44. lið, 45. K. E„ 47. M. s„ 49.
Liv, 50. ið, 51. gerandann, 55. R. E„
56. berja, 57. frúar, 58. ró, 00. fúa,
02. Sif, 03. áð, 64. ina, 66. sko, 68. æla,
69. nota, 71. Mekka, 73. skúr, 74. tal-
simastöðin.
Lóðrétt ráðning:
1. þýsk, 2. ort, 3. Ra, 4. T. F„ 5.
Ari, 6. Dani, 7. Rut, 8. ys, 9. K. K„ 10.
urg, 11. rorr, 12. hákarlslifrin, 15. ná-
hvalaveiðar, 17. mylja, 19. halur, 22.
rif, 23. kláfferja, 24. Yaldimars. 25.
lim, 28. ar, 29. tá, 31. rakið, 33. mó,
34. auðir, 30. kið, 39. gul, 45. Kerúb,
46. an, 48. snúin, 51. gef, 52. A. A„ 53.
D. F„ 54. naf, 59. ónot, 61. ekki, 63.
álún, 65. ata, 60. sem, 67. Oks, 68. æki,
70. al, 71. Mí, 72. at, 73. S. Ð.
ATHUGIÐ: Hérna birtist niðurlag
sögunnar NÝLIÐAR MEGA EKKI
GIFTAST, en það féll niður af vangá
í síðasta tulublaði.
Og Rordane var nú farinn að
blíðkast og sagði við majórinn:
„Ég væri yður þakklátur ef þér
vilduð segja okkur hvernig þér
fóruð að þessu, majór!“
Majórinn brosti. Það var auð-
séð að hann var ánægður með
sjálfan sig:
„Eiginlega var þetta ofur ein-
falt,“ sagði hann, og gerði sig sem
hæverkastan, „að minnsta kosti
fyrir þann, sem þekkir reglur her-
skólans í West Point. Þar stendur
nefnilega, að nýliði megi ekki vera
kvæntur, eiga hund, eða ganga
með yfirskegg.“ *
að ég vil liafa almennilegan karlmann
fyrir leigjanda.“
Og svo skellti hún hurðinni fyrir
nefinu á mér. *