Fálkinn - 11.05.1956, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
Leikhúskóngurinn Fred Karno, sem
Chaplin byrjaði að leika hjá.
flokki, en fékk jafnframt ígripastörf
á leikhúsuin. Einu sinni kom hann
fram sem geltandi hundur í bendinga-
*" leik, sem hét „stígvélaði kötturinn“,
og í annað skipti lék hann vælandi
úlf i „Peter Pan“.
Hann var sendur i leikför með leik
sem hét „Jim“ og leikari einn,
Saintsbury, hafði samið. Þá lék hann
blaðsölustrák, sem átti að vera kjaft-
for við lögreglumann frá „Scotland
Yard“. Blöðin hrósuðu honum fyrir
þann leik, og þetta var i rauninni
fyrsta hlutverkið sem hann fékk.
Hann klippti vandlega greinarnar
úr blöðunum og strikaði undir það,
sem skrifað var um hann. Þessar úr-
klippur geymdi hann í mörg ár, ef-
■laust til að nota þær sem meðmæli
þegar hann færi að sækja um leikara-
pláss síðar á ævinni.
Saintsbury var hrifinn af stráknum,
og þegar hann fór siðan í leikför með
„Sherlock Holmes“ kaus hann Charlie
til að leika strákinn Bitly. Þessi leik-
för stóð í tvö ár.
Sidney varð hrifinn af velgengni
bróður sins og langaði út í leiklistina
lika. Einu sinni þegar hann var að
bera út srmskeyti rak liann augun í
auglýsingu i glugga:
„Umferðaleikfélag vantar horna-
blástursmann.“ Hann langaði til að
verða hornablástursmaður. Skrifaði
hjá sér heimilisfangið og var ráðinn
til leikfélags Maggie Morton — fyrir
sex krónur á viku og fæði. En hann
langaði þó meira til að leika, og tókst
að fá smáhlutverk i revy-leik.
LEIDDIST „KÓMÍKIN“.
Charlie gat ekki liugsað sér að verða
„comic“, sem hann kallaði. Góðu dóm-
arnir sem hann fékk fyrir leik sinn
í „Jim“ komu honum á þá skoðun,
að hann ætti heima í alvarlegum hlut-
verkum. Hver veit nema hann gæti
ei'nlivern tíma fengið að leika stóru
hlutverkin i harmleikjum Shake-
speares ?
Hann neitaði að koma fram með
Sidney bróður sínum á gamanleikja-
húsunum. Og innan skamms barst
honum tilboð um að leika Billy i
„Sherlock Holmes“ aftur — og nú var
það i London. Leikurinn varð ekki
langlífur, og nú tók atvinnuleysi við
aftur, en Chaplin var samt staðráð-
inn í að gera allt annað fremur cn
að ráða sig í „kabaret-leik“ aftur.
Sjálfur hefir hann sagt frá því, að
hann liafi ráðið sig sem sápunarstrák
á rakarastofu; síðan fékk hann at-
vinnu í glergerð. En þar var svo
heitt að hann leið í ómegin fyrsta
daginn. Samt vildi hann halda áfram.
En það var ekki hægt — drengurinn
var ekki vinnufær þvi að liann var
alltaf í yfirliði.
Og eftir þessa reynslu af „borgara-
legri atvinnu" varð hann hlustnæmari
á fortölur bróður síns:
— Hvað sem öðru líður þá verður
þú gabbtrúður með blóðrautt nef áð-
ur en lýkur, sagði Sidney. — Þér er
eins hollt að byrja strax.
Þá hafði Sidney nýlega fengið til-
boð um að leika „sketsj“ sem hét
„Viðgerðir“. Leikendurnir voru mál-
arar og pípulagningarmenn mcð
málningu og klístur, viðbúnir til að
skinna upp herbergi. Þarna gat
Cliariie fengið smáhlulverk, sem vika-
drengur pipulagningarmannsins — og
hann þáði það. Þessi smáleikur fór
sigurför um land allt.
FRED KARNO.
Hann var revyukóngur þeirra ára
og sá af tilviljun „Vliðigerðir", og
leist vel á leik Sidneys. Hann var
ekkert hrifinn af Charlie. Hann vildi
ná í Sidney ,en vildi ekki taka Charlie
líka. Charlie varð atvinnulaus aftur,
en bróðir hans vann fyrir fjölskyld-
unni.
Fred Karno var mikils háttar maður
i leikhúsaveröldinni í þá daga. Hvert
einasta tívólí og leikhús í Englandi
kannaðist við hann, og hann var líka
kunnur í öðrum löndum Evrópu og
í Ameriku.
Það þótti mikil framavon að því að
fá starf hjá Karno. Hann borgaði að
visu ekki hátt kaup, en þarna var um
fasta atvinnu að ræða. Karno hafði
alltaf nóg að gera handa sinu fólki,
bæði sýknt og lieilagt.
Eftir að Sidney var kominn á þenn-
an örugga stað reyndi hann með öllu
hugsanlegu mót-i að koma bróður sín-
um þangað líka. Hann var alltaf að
nauða á Karno með þetta.
Faðir Chaplins, á nótnahefti sem
hann hafði samið sjálfur og söng á
skemmtistöðum.
— Lofið þér lionum að reyna sig.
Hann er miklu betri en ég!
En Karno hristi höfuðið og vildi
ekki heyra þetta nefnt á nafn. — En
eftir marga mánuði lét hann loks
undan. — Jæja, segðu þessum bróður
þínum að koma og tala við mig!
CBARLIE var hræddur og feiminn
þegar hann gekk fyrir þennan
nukla leikhúsmann. Hann hikaði þeg-
ar hann drap á dyrnar.
— Kom inn! var öskrað fyrir innan.
Karno hefir síðar lýst þessum sam-
fundum, er stráklingurinn lauk upp
hurðinni og stóð í dyrunum: „Hann
var svo sultarlegur — og skithrædd-
ur — eins og liann byggist við að ég
réðist á hann þá og þegar.“
Hann réð Charlie og lét hann fá
smáhlutverk, smáþáttaleik, sem hét
„G. P. 0.“, en þar lék einn af mestu
gamanleikurum Karnos, Fred Kitchen,
aðalhlutverkið. Hann var duglegur
leikari, en hafði lagt i vana sinn að
skjóta inn setningum, sem ekki voru
í Ieiknum, og sem venjulega gengu í
þá átt að skopast að samleikurum
sínum.
Cliarlie hafði frá byrjun beyg af
því að verða skotmark setninga, sem
komu eins og fjandinn úr sauðarleggn-
um og hann hafði ekki heyrt á æfing-
unum. Hann var í vafa um hvernig
hann ætti að taka þessu, en fannst
þó réttast að reyna að svara fyrir sig.
Og það tókst svo að Kitchen reið ekki
feitum hesti frá viðureigninni.
En það hefði hann auðvitað ekki
átt að gera. Iíitchen var óvanur þvi
að nokkur dirfðist að ybbast við sig,
og þoldi ekki að ungur nýgræðingur
yrði til Jdcss að vekja meira lófaklapp
en hann sjálfur. Eftir sýninguna
komst allt í bál, og Karno flutti Chap-
lin um set, i annan ieikflokk sem
hann hafði. Þar lék liann með kunn-
um gamanleikara, Harry Weldon í
leik sem hét „Knattspyrnan“.
Þar sýndi Chaplin ýmsar tiltektir
sem vöktu gífurlegan hlátur hjá
áhorfendunum, svo að athyglin beind-
ist meira að honum en Weldon. En
það mátti ekki ske — og nú var
Ghaplin enn fluttur um set í annan
flokk.
MISSIR RÖDDINA.
Eftir leikför út um sveitir rann sá
dagur upp að Chaplin fékk að leika
á sviði i London. Charlie gat ekki
sofið um nóttina áður. En hvernig
ætli honum hafi liðið þegar hann upp-
götvaði um morguninn að hann hafði
misst röddina.
Hvernig sem hann reyndi gat hann
ekki látið heyra í sér nema lágt livísk-
ur. Hvað átti hann að gera? Hann sem
átti að leika um kvöldið.
Sidney, sem þá var fastráðinn við
eitt af betri leikhúsunum i borginni,
reyndi að hjálpa yngri bróður síniim,
sem honum þótti svo vænt um og
liafði alltaf viljað hjálpa. Hann fékk
Charlie til að fara til læknis, og á
heimleiðinni þaðan fóru þeir inn i
lyfjabúð og keyptu skolvatn fyrir
hálsinn og einhverjar pillur við hæsi.
Svo reyndi hann röddina á milli, en
gat aðeins hvíslað.
Hálftima fyrir sýninguna var Cliap-
lin enn að skola hálsinn inni í fata-
klefanum. 'Þá kom Karno inn. Hann
hafði heyrt á skotspónum að Cliaplin
væri þegjandi hás, og þegar liann
frétti að hann hefði ekki fengið neina
bót meina sinna sagði hann að það
væri óhugsandi að Ghaplin gæti farið
með hlutverkið.
Annar maður var látinn hlaupa í
skarðið fyrir Chaplin. Chaplin var
ekki mönnum sinnandi.
En einmitt þetta óhapp varð honum
til meira gagns en nokkrum gat dott-
ið i hug, og réð miklu um framtíð
hans.
í næsta blaði: Chaplin fer að
kvikmynda.
— Og þér dirfist að biðja dóttur
minnar og vinnið ekki nema fyrir
hundrað krónum á viku. Það er ekki
fyrir vasaklútum handa lienni.
— Ég gæti biðið þangað til henni
er batnað kvefið.
MISS WORLD-SAMKEPPNIN. — í
október voru saman komnar fegurð-
ardrottningar margra landa í London,
til að keppa um „Miss World-titilinn“.
Litla telpan þriggja ára er mjög hrif-
in af Miss Britannia, enda er það ekki
að ástæðulausu.
WASHINGTON GRAYS heitir elsta
herdeildin í Bandaríkjunum. Fulltrú-
ar hennar heimsóttu England nýlega
og gistu þá Coldstream Guards í
Chelsea, sem rekur sögu sína til daga
Cromwells. — Hér sjást amerísku
fulltrúarnir vera að tala við stéttar-
bræður sína frá Coldstream Guards.
KATTASNYRTING. — Hin árlega
kattasýning var opnuð í París í nóv-
ember, og sóttu hana kattavinir úr
öllum áttum og höfðu gripi með sér
á sýninguna. — Hér sést ein hefðar-
frú vera að snyrta karteuserköttinn
sinn áður en hún fer með hann.