Fálkinn - 13.07.1956, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
BTkNQI5I KLUMPUR og vinir hans
* MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
19.
— Heyrðu nú Klumpur. Ertu alveg viss um — Það er hægt að sjá það. Ég hefi áttavita, — Jú, þarna stendur NORÐUR, og það er
að við siglum í norður eins og gíraffinn sagði sem sýnir norður, jafnvel þó að versta veður í áttinni, sem við siglum í. Látið þið mig um
að við ættum að gera? sé á sunnan. að finna norðurpólinn.
—• Land fyrir stafni, skipstjóri! Það er ekk- — Nei, við vörpum ekki akkeri, við sveigjum — Þetta er góður áttaviti, þvi að hvernig
ert norðurpólslegt. Náðu í akkerið, Peli! bara fyrir landið. Við megum ekki tefja okkur sem við beygjum er NORÐUR alltaf beint
á að koma í land. framundan. Áttavitinn er þarfaþing.
— Þökk fyrir — eitthvað með
beini í!
★ jSkrítlur *
Nonni litli er uppi i sveit hjá lang-
ömmu sinni í sumarvist. Hann er
mesti óþekktarormur og jirakkari —
klípur hundinn, dregur köttinn á róf-
unni, reytir fjaðrir af hænunum. Lang-
amma er orðin gáttuð á stráknum og
segir: — Þú ert aumi skrattinn,
drengur.
— Já, svarar Nonni. — Og þú ert
langamma skrattans.
Presturinn í Drekavík komst stund-
um einkennilega að orði og auk þess
var hann viðutan. Einu sinni átti hann
að jarða mann og kom másandi inn
í búðina skannnt frá kirkjunni — hann
var orðinn of seinn — og spurði kaup-
manninn:
— Heyrið þér — liafið þér tekið
eftir hvort nokkurt lík hefir gengið
hérna framhjá nýiega?
Maður nokkur, sem hafði rakað af
sér yfirskeggið, trúði kunningja sín-
um fyrir því að nú væri konan hans
skilin við hann: — Þegar hún sá mig
skegglausan sagði luin: Nú skil ég
hvers vegna mér hefir aldrei litist á
þig-
Tveir enskir leikarar voru í ferð
nieð þriðja flokks leikarahóp. Á gisti-
húsinu hittu þeir einn daginn síðdegis
gestrisinn borgara, sem veitti þeim
vel. Þegar komið var að sýninartíma
voru þeir báðir leikararnir orðnir
þéttfullir. Og þegar sá fyrri kom inn
á leiksviðið, sem jarlinn af Essex, var
hann talsvert valtur á fótunum.
Einn áhorfandinn á svölunum kall-
ar: — Skelfing er að sjá hvað þú ert
fullur, maður!
Þá svarar leikarinn: — Það getur
vel verið, maður minn. En híddu þang-
að til hertoginn af Buckingham kem-
ur inn!
— Mér cr sagt að Berta sé gift göml-
um manni, með annan fótinn á grafar-
bakkanum.
— Já, en hún varð fyrir vonbrigð-
um. Hann keypti sér nýja skó í gær.
— Börnin erfa gáfur foreldra sinna,
þú veist það, sagði hann.
— Já, ég veit það. Og gáfur foreldra
þinna skiptust á ykkur, ellefu syst-
kinin, svo að það er ekki von á þér
betri en þetta.
Draumur cða veruleiki.
— fsak, lofaðu mér nú að láta hann
ekki sjá að þér finnist gaman að þessu!