Fálkinn - 14.09.1956, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Prú Clare Boothe Luce (t. v.) óskar amerísku söngkonunni Graciela Rivera
til hamingju eftir að hún hafði verið ráðin til að syngja aðalhlutverkið í
nýrri ítalskri óperu.
ráðsins og verður að geta skorið úr
öllu.
Heima bíður hennar opinber iiá-
degisverður. Undir borðum reynir
luin ef til vill að fá ráðandi italskan
ráðherra til að gefa ívilnanir á inn-
flutningshömlum, eða hún ræðir við
stéttarbróður frá öðru landi eða talar
máli ítala sem vilja flytjast til Banda-
ríkjanna, við einhvern öldunga-
deildarmanninn sem er í heimsókn.
Klukkan 15 er hún komin að skrif-
borðinu sínu aftur. Síðar dagsins tek-
ur hún sér frí dálitla stund til að tala
við það úrval skemmtiferðafólks frá
USA, sem hefir hlotið það hnoss að
fá að taka i höndina á sendiherranum.
Hún fer af skrifstofunni kl. 19 og
verður þá að hafa fataskipti í snatri,
því að annað livort á hún að halda
gestaboð sjálf eða hún á að fara í
samsæti hjá öðrum, scm fulltrúi þjóð-
ar sinnar.
I-Iún er ólík fyrirrrennurum sinum
í því, að hún telcur sjaldan á móti
heimboðum frá einkafólki og forðast
lielst að umgangast hina ríku yfirstétt
í Rómaborg. Fólkinu með „Bláa blóð-
ið“ gremst þetta, en öllu hinu er
skemmt.
Um miðnætti fer sendiherrann
heim og þar bíður hrúga af skjölum
hennar á náttborðinu, og les hún þessi
erindi ])angað til klukkan er orðin
tvö eða hálfþrjú. Þá slekkur hún ljós-
ið og reynir að sofna. Það gengur
sjálfsagt stundum illa.
Hún reynir að spara sem flestar
mínúturnar á hverjum lið dagskrár
sinnar. Hárgreiðslukonan, sem kem-
ur heim til hennar einu sinni i viku
verður að Ijúka sínu verki á 45 mín-
útum og frú Luce hefir sína eigin
bárþurrku til að spara sér tíma. Fjór-
um eða fimm sinnum á ári leyfir hún
sér að eyða einum siðdegi til að velja
sér föt. Henni fer allt vel, svo að
licnni er vandalitið að velja. En lnin
er talin ein af þeim tíu konum í
lieimi, sem best eru til fara.
Hún fær 25.000 dollara árskaup
fyrir starf sitt en verður að greiða
skatt af þessari uppliæð. Það kostar
hana sjálfa kringum 100.000 dollara
á ári að fá að vinna 18 tima á dag
fyrir ameríska ríkið.
Tvö hálfsamin leikrit geymir hún
í skrifborðsskúffunni. Hún hefir eng-
an tíma til að Ijúka við þau.
Það væri ekki ólíklegt að jafn önn-
um kafin manneskja hlakkaði til þess
dags er hún fær lausn frá störfum
og getur fengið næði. Enginn veit
enn hve lengi hún ætlar að verða í
Róm, en það liefir flogið fyrir að hún
muni segja af sér bráðlega svo að hún
geti komist heim og starfað í kosn-
'ingabaráttunni fyrir republikana-
flokkinn.
„Öðlast reynslu og halda áfram —
upp á við!“ er kjörorðið sem þessi
kvenforkur hefir valið sér.
Frd goldrabrennuöldinni
Stúlkan sem var handtekin fyrir
galdra þegar bún var að giftast
fógetanum.
í MARS 1650 var kerling í Kristjáns-
sandi tekin föst fyrir að hafa stolið
nokkrum silfurkrúsum. Þetta leit út
sem algengt þjófnaðarmál þangað til
lögreglan komst að raun um að kerl-
ingin „ráðfærði sig við Lucifer“. Þá
var presturinn kvaddur til, og nú
hófst nýtt mál, sem endaði mcð
galdrabrennu.
Hún játaði að hafa gert samning
við Satan nokkrum árum áður, um
það að engin norn cða galdramaður
skyldi geta gert kúnum hennar mein.
Djöfullinn hafði lofað henni að kýrn-
ar hennar skyldu mjólka sex lítra
á dag og jafnvel meira. Hins vegar
lofaði liún að tilbiðjá Satan. Konan,
sem hét Karen Þórisdóttir var svo
brennd á báli fyrir þetta athæfi.
Karen gamla var bæði ljót og vond
svo að flestir töldu hana vel að þessu
komna. En nú leysti hún frá skjóð-
unni og nefndi ýmsar grannkonur
sínar, sem ekki væru betri en lnin
sjálf. Eli Bosvatten, Mörtu Hustad,
Ivaren Möglestue, Gunnhildi Nordby
og Eli dóttur hennar, og siðast en
ekki sist Sidsel, fallega og káta ekkju
eftir mætan mann, sem hét Jakob
Mortensen. Allar þessar konur gátu
mjólkað annarra kýr með því að
stinga hníf i þilið. Þegar Karen var
spurð hvernig hún vissi þetta, sagði
hún að hún hefði hitt þær á seiðhjalli
i sveit. Lucifer hefði lcvatt þær allar
þangað, og komu sumar ríðandi kálf-
um, aðrar köttum, hundum og skör-
ungmn.
Meðan á samkomunni stóð hafði
ein af þessum fimm stungið upp á
að þær skyldu drepa Níls Nílsson fó-
geta, sem j)á var á leið frá Kaup-
mannahöfn með skipi. Þær höfðu beð-
ið Lucifer að hjálpa sér, en hann gat
það ekki, því að Níls var mjög guð-
hræddur maður.
Um sama leyti var konan Bóthild-
ur Krams handtekin fyrir galdra.
Skýrsla hennar var lesin fyrir liana
og hún staðfesti að hvert orð í henni
væri satt. Ilún hafði ekki verið á þess-
um nornafundi sjálf, en vitað um
hann.
Nú voru handteknar, allar sem Kar-
en hafði nefnt.
Fyrst kom Karen Möglestue fyrir
réttinn. Hún neitaði eindregið að
hafa nokkurn tíma fengist við kulcl,
en við prófun sannaðist að hún hafði
ekki lifað flekklausu lífi. Hún sagð-
ist heita réttu nafni Siri Sívertsdótt-
ir, en hafði breytt um nafn vegna
þess að hún hafði strokið frá mann-
irium sínum. Nú bjó hún með öðrum,
sem hét Gunnar Þrándarson.
Daginn eftir að Möglestue hafði
verið yfirheyrð ætlaði Sidsel hin
fagra, ekkja Jalcobs Mortensens að
giftast Níls Jenssyni. Og nú var
brúðkaupið byrjað og dansinn stóð
sem hæst þegar lögregluþjónarnir
komu og tóku brúðina fasta fyrir
galdra.
Níls Jensson fógeti mótmælti þessu
en það hreif ekki. Urðu áflog og rysk-
ingar út af handtökunni. En livorlci
tókst presti eða dómara að fá hana
til að játa á sig galdra. Hvort fríð-
leikur hennar hefir hjálpað henni,
liermir sagan ekki, en sagt var að hún
hefði haft þjóna réttvísinnar í vas-
anum. Og svo mikið var víst að hún
var ekki dæmd fyrir galdra.
Síðan voru þær handteknar Eli
Bosvatten, Marta Hustad, Gunnhildur
Nordby og Eli dóttir hennar. En ekki
sést í réttarbókunum hvernig málum
þeirra hefir reitt af.
Fleiri konur í sveitinni, sem þær
Karen Þórisdóttir og Bótliildur
Ivrams höfðu sakað um galdra „neit-
uðu þeim áburði eindregið og hlupu
á milli bæja sem vitlausar manneskj-
ur og kváðust vera álognar". En Kar-
en og Bóthildur héldu þessu fram
eigi að síður.
Eftir langar yfirheyrslur komst
rétturinn að þeirri niðurstöðu að
Karen og Bóthildur væru báðar sek-
ar um galdra og voru dæmdar til að
brennast á báli. Voru þær brenndar
í Kristjánssandi að viðstöddu miklu
fjölmenni. Þær voru báðar bundnar
við staur, og svo forhertar að þær
kveinkuðu sér ekki og heyrðist ekki
stuna frá þeim meðan þær brunnu,
stendur í lýsingunni á þessari af-
töku. *
Clark Omstead, dómari i Kala-
mazzo, Michigan, dæmdi fyrir nokkru
35 umferðarlögreglubrjóta til að biðja
þakkarbæn fyrir að þeir hefðu sloppið
lífs frá umferðabrotum sinum. Auk
þess urðu þeir að biðja fyrir 700 ætt-
ingjum fólks, sem hafði beðið bana
við umferðaslys um jólin.
Frú Patzy Glassman í Los Angeles
gerði sér ferð í skólann, sem 14 ára
dóttir liennar var í, til að hella úr
skálum reiði sinnar yfir kennarann.
Dóttir hennar liafði sem sé orðin
yfir sig ástfangin af honum. — Nú er
frú Glassmann að fá skilnað við
manninn sinn — til að geta gifst
kennaranum.
SÖNGFUGLAR. — Wiener Sanger-
knaben er tvímælalaust frægasti
drengjakór í heimi, og hefir ferðast
til allra helstu borga Evrópu og hald-
ið hljómleika. Núna nýlega voru þeir
í söngferð um England. — Hér sjást
drengirnir fyrir utan gistihúsið þeirra
í London, að leggja upp í kynnisferð
um borgina.
MYND AF HERTOGANUM. — Anna
Zinkeison heitir málarinn, sem hefir
gert þessa mynd af Philip prins, her-
toga af Edinburgh. Enska flugstjórn-
in hefir látið mála hana og hún á að
vera í aðalstöðvum flughersins. A
myndinni sést hertoginn í fl'ugbúningi,
og bak við hann Meteor vél, jetflug-
vélin, sem Philip notaði er hann var
að læra.
HAUSLAUS virðist hún vera, í fljótu
bragði, þessi unga stúlka, en þó er
ekki svo. Þetta er bara einn af þátt-
takendunum í meistarakeppni Breta
í badminton, sem snýr svona á sig
þegar hún er að reyna að koma höggi
á erfiðan bolta.