Fálkinn - 14.09.1956, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
sem ekki væri gáfaðri en hún sjálf og kynni
tökin á kvenfólkinu, sagði faðir hennar bros-
andi. — Ég vona að þið fáið góða giftingu, en
þér liggur ekkert á ennþá. Hún er tuttugu og
sjö og verður vandlátari og vandlátari.
— Það stafar eflaust af því að hún er svo
sjálfstæð. Það er skrítið að hún skuli hafa
gaman af að ferðast svona um og selja ilm-
vatnabúðum og snyrtistofum fegrunarlyf.
Hún gæti tekið sér eitthvað þarfara fyrir
hendur.
— Ég vona að hún verði ekki það flón að
reyna að halda áfram að vinna eftir að hún
giftist. Starfið sem hún hefir nú, getur illa
samrýmst heimilisstörfum.
Lesley hristi höfuðið. — Við þurfum sjálf-
sagt ekki að hafa neinar áhyggjur af því.
Virgina hefir verið heppin, hvað sem hún
hefir tekið sér fyrir hendur. Henni mistekst
áreiðanlega ekki í hjónabandinu heldur.
1 sömu svifum heyrðist í bíl, sem nam
staðar fyrir neðan garðshliðið. Edward
Norton barði öskuna úr pípunni og stóð upp.
Þau mættu Fernando við hliðið. Lesley
greip sig í að stara á hann. Hann var allur
orðinn skýrari en hún mundi hann.
— Komið þið sæl, sagði Fernando. — Við
þurfum ekki að flýta okkur. — Hann hjálp-
aði Lesley upp í aftursætið og fékk föður
hennar til að setjast fram í. Þegar hann hafði
sest við stýrið og sett bílinn í gang, spurði
hann: — Þið hafið þá ekkert við þetta að
athuga — hvorki senor né senorita?
— Ekki ég fyrir mitt leyti, sagði Edward
Norton.
— Og dóttir yðar? Hefir hún fyrirgefið
mér að ég hróflaði við fögru sveitasæluhug-
sjónunum hennar?
— Hugsjónirnar styrkjast ef þær verða
fyrir mótspyrnu, sagði Lesley. — Þó að við
værum öll af vilja gerð að bjarga jörðinni
frá eyðileggingu, höfum við ekki efni á því.
Þér hafið ráð okkar í hendi yðar, því miður.
— Þetta verður ekki eins afleitt og þér
haldið, sagði hann og brosti um öxl hennar.
Þér hafið garðinn og blómin yðar. Og þér
munuð bráðlega sannfærast um að það borg-
ar sig betur að treysta því, sem rigning og
skorkvikindi geta ekki eyðilagt.
Þau óku breiða götu inn í bæinn, og var
breið reim af grasi og blómum eftir miðju
strætinu endilöngu. Þetta var nýr bær,
tandurhreinn og alveg afríkanskur, með hvit-
um húsum og pálmalundum í kring. Það
mikilverðasta í öllum Afríkubæjum er að fá
skugga við búðargluggana, og í Buenda voru
súlnagöng meðfram öllum götum.
Fernando lagði bílnum og fór inn í skrif-
stofubyggingu. Lesley og faðir hennar voru
kynnt fyrir málaflutningsmanninum, sem var
ungur maður. Hann hafði auðheyrilega mik-
inn áhuga á beryllium og möguleikunum,
sem því voru samfara. Eftir hálftíma var
samningurinn undirskrifaður og stimplaður,
og nú voru eigendurnir að Amanzi orðnir
tveir: Fernando Cureo og Edward Norton.
— Þegar þau voru sest í bílinn aftur sagði
Fernando: — Við ættum eiginlega að gera
okkur dagmun í tilefni af þessu, er það ekki?
Neville Madison frændi minn kemur í bæ-
inn síðdegis í dag og verður hjá mér yfir
helgina. Viljið þið, dóttir yðar og þér, borða
með okkur miðdegisverð, herra Norton?
— Það væri gaman að því, en við höfum
engan bíl.
— Ekki það ? Þá verðið þið að kaupa hann.
Við skulum koma og kaupa bíl strax.
— Góði, þetta óðagot dugir ekki. Hálf
ánægjan við að kaupa bíl er að tala um það
fyrst, sagði Lesiey.
— Jæja, ég vil ekki hafa þá ánægju af
yður. Ég kem og sæki ykkur kringum klukk-
an sjö í kvöld.
— Það væri miklu einfaldara að þið kæm-
uð og borðuðuð hjá okkur, sagði Norton.
Fernando leit á Lesley. Kannske bjóst
hann við að hún endurtæki boð föður síns.
En í augnabiikinu var hún að hugsa um hve
lítið væri í búrinu, og þögn hennar var auð-
sjáanlega misskilin, því að Fernando settist
við stýrið og setti hreyfilinn í gang.
— Þegar að er gáð er eiginlega ekki mikið
til að gera sér dagamun út af ennþá, sagði
hann. — Við skulum bíða þangað til við finn-
um fyrsta stóra beryllium-hnullunginn.
Lesley horfði á breiðar axlirnar og gljá-
andi dökka hárið og var gröm undir niðri.
Hefði hann verið Englendingur þá hefði hún
getað sagt eins og var: — Afsakið að ég gat
ekki verið gestrisin, en þér skiljið hvernig
ástatt er. Það er laugardagur og við erum
tvö ein í húsinu, og ég var að hugsa um hvað
til væri í kæliskápnum. En ef þér viljið vera
svo lítillátur að þiggja það sem við höfum
að bjóða, þá komið þér í miðdegisverð. —
En svona var ekki hægt að tala við Fern-
anda Cuero. Hann var auðsjáanlega vanur
góðu.
Hann ók með þau til baka til Amanzi. Þeg-
ar bíllinn nam staðar stigu þau út, öll þrjú,
og Fernando opnaði garðshliðið fyrir þeim.
Edward Norton veifaði umslaginu sem
hann hélt í hendinni og hafði haldið á síðan
þau komu af málaflutningsskrifstofunni. —
Mér hættir við að vera viðutan, svo að það
er ráðlegast að ég iæsi þetta niðri undir eins,
sagði hann brosandi. — Verið þér sælir og
þakka yður fyrir.
Fernando hneigði sig brosandi. Lesley stóð
kyrr en faðir hennar gekk upp að húsinu.
Hún óskaði þess heitt, að hún hefði ekki lof-
að önnu að koma boðunum til Fernando.
— Ég er með skilaboð til yðar, sagði hún.
— Frú Pemberton, sem er næsti granni okk-
ar, hefir útiskemmtun á þriðjudaginn. Hana
langar til að þér komið þangað. Ég sagði að
þér munduð afþakka boðið, en hún vildi samt
láta mig skila þessu.
— Hvers vegna hélduð þér að ég mundi
afþakka, spurði hann kuldalega. — Hvaða
ástæðu ætti ég að hafa til þess?
— Þér hafið aldrei séð þetta fólk, sagði
hún vandræðaleg. — Þér hafið verið hér
heilt ár og aldrei hitt þau. Ég hélt ...
— Ég veit hvað þér hélduð, en þér héld-
uð rangt. Gerið svo vel að segja frú Pembert-
ton að ég hlakki til að koma og kynnast henni
og vinafóiki hennar á þriðjudaginn. Ef þér
viljið getið þér sagt henni að mér finnist það
hressandi að njóta gestrisni fólks, sem aldrei
hefir séð mig. Verið þér sælar, ungfrú
Norton.
ÓVÆNTUR FUNDUR.
Morguninn eftir fóru þau feðginin niður að
ánni í veiði. Forsjáll landnemi hafði einhvern
tíma sett seyði í þennan hluta Kalindiárinnar
og það vildi til einstöku sinnum, að vænn
urriði beit á. Lesley hlakkaði til að geta gef-
ið föður sínum eitthvað gott í kvöldmatinn.
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og 1%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv,-
stjóri: Svavar Hjaltested. — Póstbox 1411.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Eilífi skjórinn hans
Adamsons.