Fálkinn - 11.01.1957, Page 14

14
FÁLKINN
Mýs og menn: Einar Þ. Einarsson, Brynjólfur Jóhannesson og Þorsteinn Ö.
Stephensen.
Skóli fyrir skattgreiðendur: Alfreð Andrésson og Einar Þ. Einarsson.
ar félagsihs losað 900 eða verið 90
til jafnaðar á ári. Það leiðir af stækk-
un bæjarins, að sýningarfjöldinn vex,
en með sýningarfjöldanum vaxa um-
svif félagsins og krefjast stóraukinna
átaka af hálfu leikara og starfsfólks.
Þrátt fyrir þrengsli og ófullnægjandi
vjnnuskilyrði í leiguhúsnæði félags-
ins, er hægt að fullyrða, að sýningar-
fjöldinn liefði orðið mun liærri á
undanförnum árum, ef félagið hefði
haft aðgang að fleiri hentugum sýn-
MARY PICKPORD. Frh. af bls. 5.
deginum hjá hárskeranum í New
York.
— Eruð þér viss um að þér iðrist
ekki eftir þetta, frú Pickford? spurði
hárskerinn.
— Handviss! svaraði ég. — Ég hefi
þrauthugsað málið. Þessar krullur
eru í rauninni Þrándur i Götu minni.
Ég lokaði augunum þegar hann
byrjaði að klippa. Þetta var i fyrsta
skipti siðan ég var smákrakki, sem
skæri höfðu komið nálægt hárinu á
mér.
Ég hirti sex af lokkunum og stakk
þeim i töskuna mína og fór til
Douglas heim á gistihúsið. Þegar ég
tók af mér hattinn og sýndi honum
hausinn á mér fölnaði hann, hörfaði
skref aftur á bak og hlammaðist ofan
i stól. — Ænei, nei! kveinaði hann
með tárin í augunum.
Ég mun hafa orðið talsvert lúðu-
lakaleg við þetta, því að nú söðlaði
hann um: — Ef þú verður sælli með
stutt hár, er allt í lagi, væna mín.
Þegar á allt er litið, þá er þetta þitt
hár.
Hvorug okkar sagði eitt orð er ég
tók alla lokkana upp úr töskunni
minni og lagði þá varlega á borðið,
hlið við hlið. Tveir þeirra eru á safn-
inu í Los Angeles núna, tveir á kvik-
myndasafninu í San Diego og tveir
i „Pickfair“.
Ég hafði haft grun og jafnvel líka
leynda von um, að Douglas mundi
bregðast við alvcg eins og hann gerði.
En ég hafði ekki verið viðbúin þeirri
heiftarlegu opinberu gagnrýni, sem
ég varð fyrir. Það var iíkast og ég
hefði drepið mann — og kannske
gerði ég það líka, en aðeins til þess
að gefa nýrri Mary Pickford mögu-
leika á að njóta sín.
Fyrsta myndin sem ég lék cftir
þetta var „A Coquette“. Og hún var
jafnframt fyrsta talmyndin mín, og
mér hlotnaðist sá mikli heiður að
fá verðlaun filmakademíunnar fyrir
ingarkvöldum. Þarf ekki nema minna
á, að laugardagskvöld, sem eru jafn
góð sunnudagskvöldum til sýninga,
hafa verið lokuð félaginu í núverandi
húsnæði þess. Eitt með öðru bendir
þetta til þess, að félaginu sé nú lífs-
nauðsynlegt, ef það á ekki að draga
lir störfum sínum, að eignast hús sjálft
fyrir starfsemi sína. Að þvi hefir lika
verið stefnt á undanförnum árum, þó
að hægt fari, en félagið á í húsbygg-
ingarsjóði um 100 þús. krónur.
hana. Og „Oscar“ fékk ég fyrir sömu
mynd árið 1929.
Haustið 1927 hætti ég öllu kvik-
myndastarfi um sinn og fór heim til
mömmu, sem var orðin veik. Douglas
kom með mér. Og þar var ég í 18
vikur. Ég var yfir henni á hverjum
degi, frá því í býtið á morgnana og
fram á nótt.
— Þú mátt ekki biðja mig um að
lifa lengur, sagði hún. — Leyfðu mér
að fá að deyja. Ég veit — og þú líka
-— að lífið er eilíft. Ég get ekki lifað
lengur og dauðinn er mér góð gjöf.
En því aðeins dey ég í friði, að þú
lofir mér bví að syrgja mig ekki eða
gráta. Og mundu, Mary, að þú ert
nú fjölskyldufaðmnn.
Ég vonaði til siðustu stundar, að
kraftaverk mundi bjarga mömmu. Og
þess vegna var ég óviðbúin þegar
liöggið reið ...
Eina huggun mín var vonin um,
að nú gæti ckkert illt sært hana eða
gert henni tjón framar.
Niðurlag næst.
STJÖRNULESTUR. Frh. af bls. 9.
og fjárhagslegum áhrifum og við-
skiptalegum. Mun þar úr ýmsu vöndu
að ráða.
11. hús. — Merkúr ræður húsi
þessu. — Umræður verða miklar í
þinginu og stjórnin er undir stöðugri
gagnrýni frá þeim sem tylla sér hátt,
þv íMerkúr er í Steingeit.
12. hús. — Úran i 12. húsi. — Und-
angröftur og svik gætu komið í Ijós
í rekstri góðgerðastofnana, vinnuhæla
og sjúkrahúsa.
Ritað 26. des. 1956.
Yfirsetukonan: — Ég skal gleðja
yður með því prófessor, að tiér er
kominn lítill sonur.
Prófessor (viðutan): — Nú já? Ég
hefi mikið að gera, viljið þér spyrja
hann um erindið.
Þá er að líta sem snöggvast á leik-
ritin, sem Leikfélagið hefir sýnt síð-
asta áratuginn. Það eru 35 ný við-
fangsefni og G eldri eða lcikrit, sem
félagið hafði sýnt áður, þar af eilt,
Galdra-Loftur, sýnt tvisvar á tíma-
bilinu samtals 31 sinni. Leikfarir
voru farnar fjórar, þrjár til Akur-
eyrar með leikritin Volpone, Elsku
Rut og Systur Maríu, en Gullna hliðið
var sýnt í Sænska leikhúsinu í Hels-
ingfors fjórum sinnum í september
1948. Þá um vorið hafði leikflokkur
frá Nationalteatret í Osló sýnt Ros-
niersholm eftir Ibsen á vegum félags-
ins en vorið þar eftir, 1949, réðist
félagið í fjórðu Shakespeare-sýningu
sina og sýndi nú Hamlet í þýðingu
Matthíasar Jochumssonar en með
leikstjórn Edv. Timroths, danska leik-
arans og leikstjórans. Síðasta sýning
Leikfélagsins áður en Þjóðleikhúsið
tók til starfa var á óperettunni Bláa
kápan vorið 1950.
Fyrsta leikrit félagsins eftir endur-
skipulagningu þess haustið 1950 var
gamanleikurinn Elsku Rut, og hlaut
hann þegar i stað feikna vinsældir,
var sýndur 73 sinnum. Svo heppið
hafði félagið verið, að góðvinur þess
og leikstjóri frá fyrri tíð, Gunnar R.
Hansen, hafði tekist á hendur leik-
stjórastörf fyrir félagið strax þá um
haustið, og hefir félagið notið starfs-
krafta hans síðan, þó að aðrir hafi
einnig haft á hendi leikstjórn fyrir
félagið og þá fyrst og fremst Einar
Pálsson leikari, sem líka var fyrsti
formaður félagsins að breyltum starfs-
aðstæðum. Einkum ber að nefna þrjú
leikrit, sem varla hefðu komist upp
á leiksviði hér, ef ekki hefði notið
leikstjórnar Gunnars R. Hansens, það
eru leikritin Marmari eftir Guðmund
Kamban, kinverska leikritið Pi-pa-ki
og leikgcrð hans sjálfs upp úr skáld-
sögu Hugos, Vesalingunum. Af öðrum
vinsælum leikritum félagsins á þessu
tímabili er fyrst að nefna Frænku
Charleys (leikstjóri: Einar Pálsson),
scm náði metsýningarfjölda eða 85
sýningum. Annað gamalkunnugt leik-
rii brást heldur ekki, Ævintýri á
gönguför náði 50 sýningum veturinn
1952—’53 og hafði félagið þá sýnt
þetta vinsæla leikrit samtals 103
sinnum. Nýtt leikrit eftir Agnar Þórð-
arson, Kjarnorka og kvenhylli, náði
á þessum vetri 71. sýningu sinni hjá
félaginu og tók með prýði sæti hjá
hinum vinsælustu viðfangsefnum fé-
lagsins.
Annars er það ekki ætlunin að telja
upp viðfangsefni félagsins þessi árin.
Þetta nægir til þess að sýna, að fé-
lagið hefir haldið áfram á sömu braut
og áður, þrátt fyrir margvíslega og
vaxandi örðugleika. Þó að fullt tilefni
sé til, er heldur ekki unnt að telja
hér upp þá leikendur, unga og gamla,
scm hafa haldið uppi merki hins
aldna félags á liðnum áriim. Það
verða að vera hér lokaorð, að ungt
áhugasamt hæfileikafólk hefir ekki
látið á sér standa að fylla í skörðin
— og þökk sé því. Þess er framtiðin.
Lárus Sigurbjörnsson.
Kínverska leikritið Pi-pa-kí: Guðjón Einarsson, Erna Sigurleifsdóttir og Guð-
laugur Guðmundsson.