Fálkinn - 30.01.1959, Síða 3

FÁLKINN
3
»Delerium bubonis«
-Leikfélag Reykjavíkur frumsýndi í
fyrri viku íslenskan gamanleik,
„Delerium bubonis“'eftir þá bræður
Jónas og Jón Múla Árnasyni (frá
Múla). Leikritið var upphaflega samið
til flutnings í útvarpi, en þeir bræð-
ur hafa síðan lagfært það og aukið
með tilliti til sviðsflutnings.
Leikurinn er nokkuð farsakenndur
og minnir æði oft á revýu, en nær
fyllilega tilgangi sinum sem léttur og
skemmlilegur gamanleikur. í leiknum
er deilt á og skopast að ýmsum þátt-
um þjóðlífsins og persönunum, sem
þar standa að baki. Fyrst og fremst
eru það stórgróðamennirnir, sem not
færa sér spillingu stjórnmálalífsins
sér til framdráttar, er fá að finna til
tevatnsins. í þeim herbúðum þróast
alls konar lestir. Eiginhagsmuriir
ráða öllum gerðum þings og forráða-
manna þjóðarinnar og ættartengslum
og mútum er óspart beitt.
í kjölfar þessa siglir svo sýndar-
mennska og hégómaskapur, sem ætíð
hlýtur að vera aðhlátursefni bæði í
gamanleik sem þessum og veruleik-
anum.
Þá er og ein manngerð enn, sem
ekki sleppur, tískuskáldin, sem ganga
um alskeggjuð, hrokafull og svo „gáf-
uð“ að venjulegum almúgamanni
stendur stuggur af.
Söngvarnir eru snar þáttur í leikní
um og hefir Jón Múli samið lögin, en
Garl Billich bjó þau undir flutning.
Má mikið vera ef sum þeirra eiga ekki
eftir að skjóta upp kollinum sem vin-
sæl dægurlög.
Brynjólfur Jóliannesson fer með
hlutverk Ægis Ó. Ægis, forstjórá, og
er leikur hans bráðskemmtilegur sem
vænta mátti. Takmark Ægis Ó. i líf-
inu er að græða en ekki berast á .Við
það notar hann hörku og kænsku-
brögð, en er hinn ljúfasti þess á milli.
Konu lians Pálínu leikur Sigríður
Hagalin. Lýsir hún vel þeirri tildur-
drós, sem er ekki nóg að lifa í alls-
nægtum heldur verður að láta taka
eftir sér og „deyr“ af smán yfir því
að vera svo „púkaleg“ að aka í bíl
með tveggja stafa númeri. Einn skal
stafurinn vera. En hvað á að gera
þegar sjálfum Gunnari á Hlíðarenda
er að mæta, að visu Gunnari nútím-
ans, fyrrverandi drykkjuræfli, sem
liefir sér það eitt til ágætis í hennar
augum að eiga bílnúmerið R-9. Átján
börn skipta minna máli. Gunnar er
í leiknum í öruggum höndum Árna
Tryggvasonar.
Guðrúnu dóttur þeirra hjóna, leikur
Kristín Anna Þórarinsdóttir. Það er
falleg stúlka, sem hefir tileinkað sér
iistasnobb móður sinnar og hefir nú
tekið þá ákvörðun að hún skuli lifa
fyrir listina, fórna sér fyrir ballett-
inn. Síðskeggjuðu skáldunum er ekki
alls varnað (kannske hafa þau margt
til að bera nema skáidskapargáfu) því
að þau liafa vit á að notfæra sér
liégómaskap þeirra mæðga svo að
drjúgur skerfur af. fé Ægis Ó. rennur
í þeirra vasa.
Jafnvægismálaráðherrann, bróður
frúarinnar, leikur Ivarl Sigurðsson.
Útlitið er ágætt,' en leikur Karls á
frumsýningunni var heldur óstyrkur.
Líklegt er þó að hann eigi auðvelt
með að hæta úr þeim galia. Jafnvægis-
málaráðherranum er hvergi fisjað
saman og er hann sínu slyngari kaup-
sýslumaður en mágur hans.
Fósturson lians, Leif Roberts, leik-
ur Steindór Hjörleifsson. Það er frísk-
legur náungi, tónskáld, sem virðist
ekki hafa not fyrir skeggvöxtinn til
Sigga vinnukona (Nína Sveinsdóttir) og Gunnar Hámundarson (Árni
Tryggvason).
Jafnvægismálaráðherrann (Karl Sigurðsson) og Ægir Ó. Ægis (Brynjólfur
Jóhannesson).
þess að vera listamaður, enda skopast
hann óspart að atomskáldinu, Unn-
dóri Andmar, sem Guðmundur Páls-
son leikur, en afbrýðisemin er að
sjálfsögðu snar þáttur í þeim fjand-
skap, því að Andmar og ballettinn eru
á góðri leið með að svipta hann unn-
ustunni.
Gísli Haildórsson leikur Einar í
Einiberjarunni, nýríkan braskara, sem
skýtur þeim gömlu og grónu ref fyrir
rass, enda er bann ósvífnari.
Leiktjöldin, sem Magnús Pálsson
gerði, vöktu sérstaka athygli og furðu
manna, hvað liægt er að gera á þessu
litla sviði í Iðnó. Sérstaklega var
skemmtilegt hvernig skrifstofa for-
stjórans breyttist í stofu lieima hjá
honum fyrir opnum tjöldum á ör-
skammri stund.
í leikslok voru höfundar, leikstjóri,
Lárus Pálsson, og leikendur kallaðir
fram hvað eftir annað og þökkuð góð
skemmtun. Það verður mikið hlegið
i Iðnó, þegar Delerium bubonis birt-
ist þar á sviðinu.
//Nnust" gefur gestum sínum
kost n íslenskum mot.
Veitingaliúsið „Naust“ býður gest-
um sínum upp á ramm-íslenskan
þorramat, eins og gert var í fyrra og
vakti mikla ánægju almennings. T. d.
má geta þess, að fólk kom lil þess að
neyta liinna íslensku rétta úr ýmsum
nágrannasveitum Reykjavíkur og virð-
ist það benda til þess, að ramm-ís-
lenskur matur sé nú orðinn fyrirbæri,
sem fólk leggur sér aðeins til munns
til hátiðabrigða.
Eins og kunnugt er, byrjaði veit-
ingahúsið „Naust“ að framreiða þessa
rammislensku rétti á þorranum í
fyrra og naut sá matur svo mikilla
vinsælda, að veitingahúsið hafði
varla undan eftirspurninni. Er ekki
að efa, að svo verðúr einnig nú, enda
kann almenningur enn að meta
ramm-íslenskan mat.
ÞORRINN 1959.
Blaðamönnum var s.l. föstudag boð-
ið að bragða liinn gómsæta mat Nausts
og tóku sumir þar liraustlega lil mat-
ar síns. Gestgjafinn, Halldór Gröndal,
lét gestunum m. a. í té tvær vísur,
er einn af ritstjórum mun hafa ort.
Fara þær hér á eftir:
„Þegar myrkrið málar tjöld
mannlieims litnum svarta,
er gott að eiga hin góðu kvöld
og gleðjast í sínu hjarta.
Og inni á Nausti aldrei þver
ánægjunnar sjóður.
Þorramaturinn þykir mér þjóðlegur
og góður“.
Jafnframt lét Halldór Gröndal ])ess
getið, að íslenskur þorramatur væri
framreiddur allan daginn í trogum og
má hver maður borða eins mikið og
hann getur fyrir 75 krónur.
VERÐLAUNATROGIÐ.
Loks var blaðamönnum sýnt verð-
Framhald á bls. 14.