Fálkinn - 22.05.1959, Page 3

FÁLKINN
3
IMorræn leikaravika í Reykjavík
Nýlega er lokið hér í Reykjavík
norrænni leikaraviku, þar sem Fé-
lag íslenzkra leikara bauð heim ein-
um fulltrúa frá hinum Norðurlönd-
unum (nema Færeyjum) svo þeir
gætu kynnzt íslenzkum starfsbræðr-
um sínum og íslenzkum leikhúsmál-
um. Myndin hér að ofan er tekin við
komu leikaranna. Erlendu gestirnir
eru: Christina Paischeff frá Finn-
landi, Herman Ahlsell og frú frá
Svíþjóð, Wilbrand Kesby hóteleig-
andi og frú frá Danmörku og Stig
Egede-Nissen frá Noregi. Á mynd-
inni eru enn fremur Valur Gísla-
son, formaður FÍL, og Klemenz
Jónsson, ritari félagsins. — Þetta
er í fyrsta skipti, sem norræn leik-
aravika er haldin hér, en íslenzk-
um leikurum hefur verið boðið til
þeirra ytra.
BÆTT UMFERÐARMEHNING
ÞAÐ ER ekki nema eðlilegt að
íslendingar standi öðrum þjóðum
að baki í umferðarmálum, þar sem
segja má að allir vegir hér á landi
séu gerðir á síðustu 30—40 árum
og stórborg er hér engin. Engu að
síður eru umferðarvandamálin orð-
in slik, sérstaklega þó í Reykjavík,
að taka verður þau föstum tökum.
Ef ekki verður að gert mun ætíð
síga meira á ógæfuhliðina. Hér verð-
ur að skapa umferðarmenningu, þar
Þau sem sigruðu í ritgerðarsamkeppni umferðarnefndar voru tveir nem-
endur úr Laugarnesskólanum, Ólafía Sveinsdóttir Breiðagerði 7 og Pétur
Björn Pétursson Rauðalœk 52. Eru þau á myndinni ásamt formanni um-
ferðarnefndar, sem afhenti verðlaunin, formanni fræðsluráðs og frœðslu-
málastjóra.
sem hver kemur fram við annan í
umferðinni eins og hann vill að
komið sé fram við sig, en þjösnast
ekki áfram eins og jarðvöðull.
Núna á allra síðustu árum hefur
verið lögð mikil vinna í það og fé
að bæta umferðina í Reykjavík og
er enn unnið kappsamlega að þeim
málum. Árangurinn er þegar kom-
inn í ljós á mörgum sviðum, en bet-
ur má ef duga skal. Það er auð-
velt að setja reglur, sem jafnvel
allir viðurkenna að séu til bóta og
sjálfsagðar, en erfiðleikum getur
verið bundið að fá menn til þess
að fara eftir þeim, bæði gangandi
og þá, sem ökutækjum stjórna. Sá,
sem leggur það á sig að fylgjast með
bílaumferðinni, kemur fljótlega
auga á að svo virðist sem „hnefa-
rétturinn", ef svo má að orði kom-
ast, ráði þar miklu. Ýmsir þéirra,
sem stjórna stærri bílum, t. d. flutn-
ingabílum, aka eins og þeir „eigi“
götuna og taka hiklaust rétt af
þeim smærri, trúlega í þeirri full-
vissu, að smábílaeigandinn komi í
veg fyrir árekstur þar sem það er
hans bíll, sem skemmist, en iitlar
líkur til að sjáist á hinum.
Allmikið kapp hefur verið lagt á
það að undanförnu að kenna skóla-
æskunni umferðarreglurnar og
hvernig skuli haga sér í umferðinni.
Það er rétta leiðin, ef það mætti
verða til þess að leggja grundvöll-
inn að umferðarmenningu, sem
hægt væri að kalla því nafni. En
það hlýtur að lenda í hlut lögregl-
unnar að kenna hinum „gömlu“,
sem komnir voru af skólabekk, þeg-
ar þessi kennsla hófst. Það er ekki
sjaldgæf sjón að sjá „gætinn“ öku-
mann þverbrjóta nýju umferðar-
reglurnar, sýnilega sannfærðan
um, að hann gerði rétt. Slíkt skap-
ar oft ekki minni slysahættu en
þjösnaskapur ökugikkanna.
En svo aftur sé snúið að fræðsi-
unni þá efndi umferðarnefnd
Reykjavíkur nýlega til ritgerðar-
samkeppni í 12 ára bekkjum barna-
skólanna um efnið „Börnin og um-
ferðin“ og veitti reiðhjól í verðlaun
fyrir beztu ritgerð stúlkna og pilta.
Tilgangurinn með reirri ritgerðar-
samkeppni var að sjálfsögðu sá að
leggja áherzlu á þýðingu umferðar-
kennslunnar og glæða áhuga barn-
anna og aðstandenda þeirra á um-
ferðarmálunum. Fræðslustjórn bæj-
arins, skólastjórar og margir kenn-
arar komu nefndinni til aðstoðar og
lögðu sumir mikla vinnu í undir-
búning samkeppninnar, lestur rit-
gerðanna og mat á þeim. Komu
margar greinargóðar ritgerðir þarna
fram.
Gunnar Gunnarsson sjötugur
Gunnar Gunnarsson rithöfundur
varð sjötugur s.l. mánudag 18. maí.
Gunnar er Austfirðingur að ætt,
sonur Gunnars Gunnarssonar bónda
að Ljótsstöðum í Vopnafirði. Gunn-
ar hóf skáldaferil sinn með því að
gefa út tvær ljóðabækur, þegar
hann var 17 ára, en hélt síðan til
Danmerkur og komst þar í hóp
fremstu rithöfunda Norðurlanda. —
Árið 1939 flutti hann aftur heim
til íslands og reisti bú að Skriðu-
klaustri. Síðustu árin hefur hann
átt heima í Reykjavík.