Fálkinn - 22.05.1959, Side 5

FÁLKINN
5
3) Úlfarnir réðust strax á hann, en Ivan hjó með sverð-
inu í ákafa og drap og særði hvern úlfinn eftir annan.
Og í hvert skipti sem úlfur féll, réðust hinir á hræið. Loks
réðst stór úlfur að Ivan og ætlaði að bita hann á barkann.
En Ivan dfap hann líka. Þegar orustunni lauk, hafði hann
drepið 14 úlfa.
4) Wainimo hafði orðið órótt út af Ivan og náð sambandi
við herbúðirnar. Nú var hafin leit, og von bráðar fund-
ust hræin af öllum úlfunum og sverð Ivans. Wainimo skoðaði
sverðið og rétti foringjanum það: „Látið tvo menn reyna að
toga í slíðrið og tvo í hjöltun, sagði hann. „Þeir geta ekki
dregið sverðið úr slíðrunum. Og hversvegna ekki? Ivan hefur
gleymt að þurrka blóðið af sverðinu og það hefur verið frosið
í slíðrinu, þegar nýr úlfahópur réðst á hann. Þessvegna hefur
hann ekki getað varið sig, en orðið varginum að bráð.“
þrem vikum. Það var frumleikið og
sungið í Dublin 11. apríl, sama mán-
aðardag og Handel veiktist, til á-
góða fyrir líknarstarfsemi. Og vakti
undrun og aðdáun áheyrenda, þótt
lítið væri skrifað um það í blöðin.
Árið 1743 er verkið var flutt í Lond-
on, var konungur viðstaddur. Þegar
Hallelújakórnum var sungin, stóð
konungur upp og allir aðrir áheyr-
endur. Síðan varð það föst regla í
enskumælandi löndum, að áheyr-
endur hlýddu á þessi orð standandi.
Blindi tónsnillingurinn.
Hándel fékk slag aftur í maí 1743,
og í ágúst 1745, en náði sér furðu
fljótt. En alvarlegra var hitt, að sjón
hans tók mjög að deprast. Þegar
hann er að semja Jepfa-oratoríuna,
veturinn 1750—51 verður hann að
vinna með hvíldum vegna sjón-
depru, og í ágústlok um sumarið get-
ur hann ekki skrifað vegna sjón-
depru. í árslok er hann orðinn stein-
blindur á vinstra auga og þrír upp-
skurðir eru áranguraslausir, því að
þann 30. jan. 1753 er hann orðinn
blindur á báðum augum.
En hann gafst ekki upp að held-
ur. Æfði orgelkonserta sína, svo að
hann gat leikið þá utanað á hljóm-
leikum og hélt áfram að flytja ora-
toríum, þrátt fyrir að lamanir ásóttu
hann líka.
Hann var fárveikur, er hann
stjórnaði „Messías" í síðasta sinn,
'ó. apríl 1759. Hafði hann hugsað sér
að fara til Bath á eftir til lækninga,
en hafði ekki mátt til þess. Hann
hafði orð á því, að sig langaði til að
deyja á föstudaginn langa „í von
um að mega sameinast góðum Guði,
náðúgum herra mínum og frelsara
á upprisudegi hans“. En degi síðar,
laugardag 11. apríl, undir kl. 8 að
morgni, dó hann. Hafði verið afráð-
ið, að hann yrði grafinn í grafreit
tökubarnaspítalans.
En þá komu boð úr annari átt, frá
konunginum sjálfum. Hándel skyldi,
þótt þýzkur væri, hljóta legstað í
Westminster Abbey, meðal frægustu
1) Eitt vetrarkvöld 1902 sat kósakkinn Ivan Varlamoff
með Wainimo, kunningja sínum, í kofa við Sodnkylá,
nyrzt í Finnlandi. Ivan var korpórall í finnska varðhernum
og ætlaði að leggja upp um miðnættið til þess að vera kom-
inn í herbúðirnar klukkan 6 að morgni. Wainimo reyndi að
fá Ivan til að gista um nóttina, því að stórhópar af úlfum
höfðu verið á vakki í skógunum við vatnið. En við það var
ekki komandi. Ivan benti á sverðið sitt og huggaði kunningja
sinn með því, að það skyldi bíta frá sér, ef á lægi.
og göfugustu sona Englands.
Betra vottorð var ekki hægt að
fá fyrir því, hve dáður og virtur
Georg Friedrich Hándel var af sam-
tíð sinni.
Vincenzo Lannino í Palermo hef-
ur sett heimsmet í „þolritun“ á vél.
Hann skrifaði samtals 120 klukku-
stundir á sex sólarhringum. Eftir
hvern klukkutíma tók hann sér 15
mínútna hvíld og át glóðað brauð
og marmelaði og mýkti fingurna
með því að spila á píanó.
★
Ensku tryggingarfélögin, 'sem
selja íþróttafélögum og útisam-
komustjórnum veðurtryggingar,
urðu að greiða meiri skaðabætur á
undanförnu sumri, en nokkurn tíma
áður. Hæstu bæturnar fékk cricket-
klúbbur einn í London — 4.000
sterlingspund.
BLÓMAKRANSINN. — Þegar
Nehru var í heimsókn í Auslurríki
í fyrra fékk hann óvænta kveðju.
Svo vildi til að indverskur dreng-
ur var viðstaddur þar sem Nehru
fór um, og hengdi drengurinn þá
blómakrans um háls honum, en
þannig fagna mcnn gestuin í Ind-
landi.
2) Fimmtán kílómetra leið var úr kofanum í herbúðirnar.
Og leiðin lá um þéttan skóg og yfir stórt vatn, sem
var undir ís. Ivan miðaði vel áfram. Hann var mjög ratvís
og fór engar krókaleiðir. — Allt í einu heyrði hann úlfa ýlfra
og tveir hópar komu fram úr skóginum niðri við vatnið. Ivan
vissi, að dýrin myndu gera árás og var fljótur að draga sverð-
ið úr slíðrum, og við bakið hafði hann stóran trjástofn.
50
MAÐURINN, SEM “ drap 14 úlfa með sverði á klukkutíma