Fálkinn - 26.06.1959, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
vissi hvað til síns friðar heyrði og
var fljótur að velja sér brúði. Þó
ekki af hinum „fimm útvöldu aðals-
ættum“, sem þykjast eiga heimtingu
á að leggja þjóðinni til drottningu,
heldur af hinni gömlu aðalsætt
Kumi. Þetta val var samþykkt að
„ráði hinna tíu elztu“ við hirðina.
Það var ástin, sem réð vali Hiro-
hitos, þó sú útvalda væri aðalsmær.
Og víst er talið, að ástin hafi einnig
ráðið vali Akihitos sonar hans. Inn-
an hirðarinnar komst allt í uppnám,
er það kvisaðist að Akihito ætlaði
að ganga framhjá aðlinum við konu-
valið, en hins vegar féllust keisara-
hjónin þegar á val Akihitos og það
reið baggamuninn. Þau hafa kann-
ske verið orðin smeyk um, að dreng-
urinn gæti ekki ákveðið sig fyrir
„töfradaginn“ — 25 ára afmælisdag-
inn.
Árum saman hefur fólk leitt get-
um að því, hver yrði næsta drottn-
ing Japana. Og vitanlega hafa aldrei
verið nefndar aðrar en aðalsmeyjar.
Fyrst og fremst Hatsuko Kitashira-
kawa — ein úr „hinum fimm út-
völdu aðalsættum“. En sú ætt hefur
orðið fyrir ýmsum dularfullum á-
föllum, svo að almenningur heldur
að álög hvíli á henni, og amaðist
við að hún yrði drottning. Langa-
langafi hennar var myrtur af hausa-
veiðurum á Formósa, föðurfaðir
hennar fórst í bílslysi í París og
faðir hennar fórst í stríðinu í Kína.
FALLEGA MALARADÓTTIRIN.
Hverra manna er drottningarefnið?
mun nú margur spyrja. Faðir henn-
ar rekur fjórar kornmyllur og er
auk þess formaður í 5—6 hlutafé-
lögum, sem reka myllur. Hann er
formaður í atvinnurekendafélaginu
í Japan og var mikill íþróttamaður.
Og Akihito og Michiko kynntust á
tennisvellinum skammt frá Karus-
iwa, um 150 km. fyrir norðan Tokio,
en þar á Shoda malari sveitasetur.
Shoda er forríkur og dóttir hans hef-
ur gert hann enn ríkari, því að und-
ir eins og það spurðist, að hún væri
trúlofuð krónprinsinum hækkuðu
öll hlutabréf Shoda gamla stórlega
í verði.
Krónprinsinn dáði Michiko fyrst
fyrir það, að hún var dugleg íþrótta-
kona. Fyrir þrem árum hafði hann
orðið bráðskotinn í amerískri of-
urstadóttur, Evelyne Haighes, en
faðir hennar var nokkur ár í setu-
liði MacArthurs. Var sú ást talin
svo heit, að haft var á orði, að Aki-
hito mundi fara að dæmi hertogans
af Windsor og afsala sér ríkiserfð-
um til að geta gifzt þeirri amerík-
önsku. Því vitanlega kom það ekki
til mála, að tilvonandi Japanskeis-
ari væri giftur útlendri konu. En
svo kæfði hollustan við hefðina og
erfðirnar ástina hjá Akihito og nú
minnist enginn á Evelyne.
Michico var komin á þann aldur,
sem stúlkur í Japan eru taldar farn-
ar að pipra; þær eiga helzt að gift-
ast ekki eldri en tvítugar, en Mic-
hiko er orðin 24 ára og 5 mánuð-
um betur.
ÖMURLEGT UPPELDI. Sam-
kvæmt japanskri hefð má elzti son-
ur keisarans ekki fá uppeldi eins og
önnur börn. Fimm ára var Akihito
settur í sérstakt hús í hallargarðin-
um og ólst þar iipp undir umsjá
gamals kammerherra og innan um
eintómt stjanandi hirðfólk. Hann
fékk aldrei að leika sér við önnur
börn. Sama var að segja um systur
hans. Það er talið víst, að þær þrjár
þeirra, sem giftar eru, hafi heimtað
að fá að giftast borgarastéttarmönn-
um til þess að losna við kreddur
hirðarinnar og háaðalsins. Sú elzta
þeirra, Yori, er gift óðalsbónda. —
Teru er gift bankastarfsmanni og
Taka járnbrautarstarfsmanni.
Michiko drottningarefni fékk á-
Framh. á bls. 14.
53
MAÐURINN, SEM — stjórnaði stærstu hljómsveit í heimi
1) Árið 1848 kom Pat Gilmore frá írlandi til Ameríku
með lúðurinn sinn. Hann hafði heyrt að Berlioz hefði
stjórnað 500 manna hljómsveit í París, og nú langaði hann til
að koma upp enn stærri hljómsveit. Konan hans latti hann
ekki en sagði: „Þú ert Orfeus hinn írski, Pat. Þegar þú ert
dauður muntu stjórna hljómsveit hinna himnesku herskara.“
2) Pat langaði til að reist yrði hljómleikahöll fyrir 50.000
áheyrendur. Og þar vildi hann stjórna 2000 hljóðfæra-
leikurum og 10.000 söngvurum. Hann gat komið þessu fyrir-
tæki á skrið og pantaði orgel, með pípum sem sumar voru
eins og stórir reykháfar. Þann 15. júní 1869 var hið risavaxna
tónlistarmusteri vígt í Boston. Ole Bull var konsertmeistari
og stjórnaði 200 1. fiðlum, en madame Parepa söng. Ein
trumban var svo stór að sex menn þurfti til að bera hana.
3) Meðan Pat Gilmorae var í hljómleikaferð í Evrópu fauk
tónlistarhöllin mikla. En hann lét byggja aðra og enn
stærri, og 1872 stjórnaði hann 3000 manna hljómsveit og
20.000 söngmönnum. Hundrað rauðklæddir brunaliðsmenn
létu hamra dynja á 50 steðjum í „steðjasöng“ Verdis úr „II
Trovatore“. Áhorfendur voru 100.000 og æptu og grétu af
hrifningu.
4) Á heimssýningunni í St. Lous 1892 stjórnaði Pat Gil-
more hljómsveitinni. Eitt kvöldið er hann var að byrja
á forleiknum að „Wilhelm Tell“ hneig hann niður. Hafði feng-
ið hjartaslag. Þegar Harrison þáverandi Bandaríkjaforseti
heyrði fregnina sagði hann: „Ég get ekki trúað þessu. Pat
Gilmore getur ekki dáið!“