Fálkinn - 26.06.1959, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
I ni bisknp Ögmund
á kvennafar. Konungurinn vildi að
ég sæti yfir Narriman þangað til
hún sofnaði, og ég átti að vera leið-
sögumaður hennar í allri Evrópu-
ferðinni. Hinsvegar skildi ég ekki
hversvegna konungur haíði tekið
fram að ég ætti að vera í venju-
legum fötum og með sem minnstan
farangur. Skýringin kom fljótt.
Konungurinn hafði aðeins gert þetta
til að gabba mig, — gamansemi
hans lýsti sér á þennan hátt.
En eitt er að vera klæðalítill —
verra var að vera peningalaus. Og
það varð ég von bráðar, svo að ég x
varð að spyrja Narriman hvort hún
gæti lánað mér peninga. En þá kom
það á daginn að hún var peninga-
laus líka; hún sagðist aldrei fá
nokkurn eyri hjá Farúk. Þá sneri ég
mér til Youssef Rashad, einkalækn-
is konungsins, en hann hafði ekki
heldur handbæra peninga.
Mig fór að furða á hvernig þessu
reiddi af. Ég fékk skýringuna von
bráðar. Eitt kvöldið bauð Rashad
læknir mér glas. Um leið og við
fórum út úr barnum heyrði ég hann
segja við byrlarann: — Þér skrifið
þetta á reikning hans hátignar!
Ég komst að því að allir í fylgd-
arliði konungs fóru eins að, og
kvöldið eftir bauð ég Rashad lækni
glas. Þegar við fórum út endurtók
ég sömu töfraorðin: — Þér skrifið
þetta á reikning hans hátignar. —
Þetta var eins og sesam. Alls ekki
sam verst, hugsaði ég með mér. Og
eftir þetta lét ég skrifa allt sem ég
keypti hjá konunginum.
„Ég vil skilja!“
Ég var hjá Narriman á hverju
kvöldi þangað til hún fór að hátta.
Síðan fór ég út í bæinn til að sýna
mig í fylgdarliði konungs og éta og
drekka út á hans reikning. En
Narriman hélt áfram að kvarta und-
an Farúk og þau rifust oft. Stund-
um reyndi hann að vera vingjarn-
legur við hana. Ég man að hann
dansaði einu sinni við hana í Villa
Desta, en það varð heldur ekki oft-
ar. Samt leyfði hann engum öðrum
að dansa við hana nema mér, af því
að ég var föðurbróðir hennar.
Það bætti lítið újr þunglyndi og
hugarkvöl Narriman, þó ég væri
nærstaddur. Flestar hirðdömurnar
unnu að því á laun, að breikka bilið
milli Farúks og hennar. Ég man að
ein þeirra, frú Nahed Rashad, kona
læknisins, hræddi hana með því að
segja: — Reynið að bjarga yður
héðan. Flýið áður en það er of
seint. Þér eigið ekki að sætta yður
við þessa meðferð.
Frú Ada Kahil, ættuð frá Austur-
ríki, ögraði Narriman enn meira.
Eitt kvöldið kom hún hlaupandi og
sagði henni að Farúk væri niðri í
spilavítinu að skemmta sér með
undurfallegri konu. Það var enginn
vafi á að hún sagði þetta til að gera
drottninguna afbrýðisama. Og henni
tókst það. Þegar konungurinn kom
aftur í birtingu, hafði Narriman
hamast eins og vitskert manneskja
alla nóttina og brotið allt sem hægt
var að brjóta í konungsíbúðinni.
Þegar hann kom inn æpti hún:
— Ég vil ekki lifa með þér lengur.
Farúk reyndi að finna ástæðunni
til þessarar heiftar, en hún svaraði
aðeins: —Þú veist ástæðuna bezt
sjálfur! Svo hágrét hún og hrópaði:
— Hversvegna ertu mér ótrúr?
Farúk vissi ekki annað ráð en
hringja til mín og biðja mig um að
koma strax. Ég klæddi mig í snatri
og fór.
Narriman lá í rúminu og engdist
í krampagráti. Við og við gat hún
stunið upp: — Ég vil skilja . . . ég
vil skilja . . .
Konungurinn var ráðalaus.
— Reynið þér að koma vitinu fyrir
hana frænku yðar, sagði hann.
Ég tók um axlirnar á Narriman
og reyndi að hugga hana. Ég sagði
að Farúk væri alls ekki ótrúr henni,
en að hann hefði gaman af sam-
kvæmislífinu. Smánsaman fór hún
að sansast á það, og allt komst í
samt lag aftur — í það skiftið.
Ég var sárgramur við frú Kahil,
sem hafði verið að bera sögur í
drottninguna, og það var rétt kom-
ið að mér að segja konungi frá því,
en ég hætti samt við það. Ég var
hræddur um að þá mundi hann
halda að Narriman segði mér frá
öllum trúnaðarmálum sínum, og að
hann mundi senda mig heim til
Cairo.
★
Hýðing fyrir okur. — Yfirvöldin
í Argentínu hafa nú sett ströng lög
um okur og spákaupmennsku. Vérð-
ur sérstakur dómstóll settur á stofn
til að annast öll slík mál, og er í
ráði að leiða í lög hýðingar fyrir að
selja vöru of dýru verði.
Biskup Ögmundur var mikill
maður vexti, bæði hár og þykkur,
geðmenni mikið, gulur á hár og
fagureygður, smáeygður og kringlu-
leitur, en lítt hafði hann verið uppá
skartsemi í fyrstunni, og hirti ekki
um hvernig það trassaðist, svo sagt
er hann hafi ekki optsinnis bundið
leggbönd, en hann var harðfenginn
maður, stórráður og álagasamur,
svo hann strýkti opt menn sína svo
sem önnur typtunarbörn, og kallaði
hórusyni og skækjusyni ríka sem
fátæka, þá honum fannst ekki til.
Hann hélt fyrst Breiðabólstað í
Fljótshlíð, þaðan var hann vígður
til Viðeyjar, síðan kjörinn og kall-
aður til biskups eptir fráfall bisk-
ups Stepáns; sigldi hann strax sum-
arið eptir, og vár utan tvö ár, varð
honum mikið fyrir að fá biskups-
dæmið því hann hafði mótfallið
Norska þá þegar hann var prestur
á Breiðabólstað; var þá Ólafur
skrifari (Diðriksson) fóveti yfir
landið; lét síra Ögmundur drepa af
honum tvo menn, en þriðji var
skemmdur. Þetta kom fram við
biskupsdæmið, og hélt því í lánga
tíma með mikilli stórmennsku og
höfðingskap og allsháttaðri vel-
gengni.
Höfðingjum og ríkum mönnum
þótti Ögmundur biskup harðdræg-
ur og sérplæginn, þá hann visiter-
aði í sitt umdæmi, um reiknings-
s'kap kirkna, tíundarhöld og annað
hann fékk sér til, var af því lítt
elskaður. Þess er getið, að eitt sinn
er hann skyldi visitera um Vest-
fjörðu, að mikill höfðingi og sýslu-
maður yfir Isafjarðarsýslu, að nafni
Björn Guðnason, sat að Ögri við ísa-
fjörð á sínu höfuðbóli, en óvild var
með biskupi og honum.* Nú fjöl-
mennti biskup að sunnan, og hafði
ij c (200) manns, og ferðaðist með
það lið til Ögur og meinti að hafa
sjálfdæmi af Birni, en honum kom
njósn af hans fjölmenni, og dró
saman lið, svo það var ei færra en
iij c (300) vel útbúið, svo sem bisk-
upsins. Nú ríður biskupinn innan
yfir Ögurháls, og fyrir neðan Garð-
staði; þá lætur Björn ij c manns
gánga ofan á völlinn Surengir, vel
útbúna með spjótum, lensum og
hnífum, og allri þeirri vísu sem þá
tíðkaðist í landi, og skipar sér svo
um völlinn rétt gegnt Ögurhálsi,
þar biskup reið, en eitt hundrað
manns stóð á Ögur-hlaði og svo út
að kirkjugarði. Nú sem Ögmundur
* Það var ekki Ögmundur, heldur
Stepán fyrirrennari hans, sem átti í
erjum við Björn í Ögri. Björn dó
1518, eða áður en Ögmundur varð
biskup.
sér þennan mikla mannfjölda, þá
aptrar hann ferð sinni, setur tjöld
sín og sinna manna þar fyrir innan
ána, fyrir neðan Garðstæði, — þetta
var snemma dags, — en velur sér
VI göfuga menn mikilhæfa, er með
honum voru, og VI aðra hrausta
sveina, og ríður með þá yfir ána og
heim að Ögri, stígur af baki og
gengur til kirkju, og þeir VI menn,
en hinir standa úti hjá hestunum.
Þegar biskup er nú til kirkju geng-
inn, gengur Björn Guðnason til
kirkju við tólfta mann, klædda
hringabrynjum, og þar utan yfir í
stökkum af skrúðklæði, vel tilbún-
ir, svo sem slíkum stórhöfðingja
heyrði. Nú gengur Björn að biskupi
og heilsar honum; biskup tók
kveðju hans með handabandi, síð-
an mælir Björn: ,,þér eruð guðvel-
komnir, herra biskup, með svo
marga menn sem yður er skikkað
að hafa í kirkjunnar lögum.“ —
Biskup strýkur um herðar Birni og
segir: „og svo eruð þér harðstakk-
aðir, Björn bóndi!“ — Björn svar-
ar: „hver má að því finna, hvernig
eg klæði mig og mína menn?“ —
Éptir þetta töluðu hvorutveggju
sínu máli, og gengu menn milli af
hvorum part, svo þeir forlíktust og
sættust, var þá stofnuð veizla virðu-
lig, svo biskup drakk með öllu sín-
um mönnum marga daga; einnig
drakk það fólk, er Björn hafði sam-
an dregið, hverir með öðrum, og
skemtu sér svo: fólkið um daga
með glímum, dansi og annari gleði,
var fólkinu skamtað vín milli mál-
tíða, því þá var hér ensk sigling og
var mest vín drukkið, en höfðingj-
ar, sem voru með hvorutveggjum,
sátu við drykkju og skemtun alla
daga, svo engir sinnuðu, hvorki
meiri háttar menn né minni; skildu
svo biskup og Björn góðir vinir, og
fór hver maður heim til sín, og
þakkaði Björn góðum mönnum fyr-
ir sitt ómak.
R-87.5“ heitir nýtt lyf, sem deyfir
þjáningar betur en nokkuð annað
þekkt deyfilyf. Það er belgískur
maður, Paul Janssen í Tournhout,
★
Fundarhlé var gert á kennara-
fundi skóla eins í Oklahoma, þegar
sagt var frá því, að bíl hefði verið
lagt á óleyfilegum stað fyrir utan
skólann og lögreglan væri að draga
hann á burt. Einn kennarinn snar-
aðist út á götuna í skyndi. Og það
var_ umferðarreglu-kennarinn. Hann
átti bílinn.
Farúk og Narriman voru gefin saman 6. maí 1951. T. v. sést Assila móðir
hennar, og t. h. elzta systir konungs, Fawsia, milli tveggja brúðarmeyja.