Fálkinn - 31.07.1959, Síða 10

10
FALKINN
BANGSI KLUMPUR MyntUisugu fyrir börn
152.
1) — Ættum við ekki að láta þessa tvo 2) — Þetta var nú meira brakið ....
þarna inni athafna sig áður en við förum við skulum forða okkur burt, Skeggur.
inn? Mér er aldrei um þessa flóðhestahnerra.
— Jú, ef mylian lafir þá upp svo lengi. — Jæja, þetta varð ekki annað en að
þakið fauk af og Prófessorinn fauk út.
3) — Þessi hnerri sparaði okkur ómak.
Nú þurfum við ekki að klifra upp til að
skoða gatið, sem vængjaöxullinn var í.
— Já, upp með lúkurnar, Skeggur. Við
flytjum þetta þangað sem vængirnir eru.
1) — Skilurðu að Prófessorinn með 2) — Þarna kom hnerrinn, og verri en
stækkunarglerið þori að verða kyrr hérna ég bjóst við. Láttu ekki húfur.a fjúka
þangað til næsta hnerra er skotið? af þér, Skeggur. Nú getur varla mikið
— Nei, maður lærir líklega aldrei að af méli verið eftir í myllunni.
skilja prófessora. — Ég hugsa að Prófessorinn hafi feng-
ið afganginn.
3) — Flýtum okkur, Skeggur! Bara
að við hefðum náð í þakið af myllunni.
— Það gerir ekkert til. Það veltur af
sjálfu sér, svo að þá þurfum við ekki
að velta því sjálfir.
1) — Ef hægt væri að setja hjól á
mylluþakið, mundi ég geta búið til vagn,
Klumpur.
— Já, það hefði þótt ráð í gamla daga.
En nú mundi ég fremur búa til kopta
eða þyrilílugu.
2) — Kopta! Æ, eg nenni ekki að bíða,
ég verð að reyna það. Þetta verður gam-
an.
3) — Klumpur, nú kemur hann Skegg-
ur með fjalir og ég veit ekki hvað fleira.
— Jæja, þá má ég víst ekki horfa
gegnum gatið lengur.
Tveir viðskiptavinir.
— Konan mín er svo hagsýn, að
þegar hún skiptir um vatn á gull-
fiskunum, fáum við fisksúpu tvo
næstu daga.
-jc Shrítiur -jc
Ungi Angus frá Aberdeen hafði
verið lengi úti með stúlkunni um
kvöldið og gamli Angus var ekki
farinn að hátta, þegar hann kom
heim.
— Hefurðu nú verið með stelp-
unni, rétt einu sinni, segir sá gamli.
— Já, má ég það ekki? Þú ert
svo áhyggjufullur.
— Mér blöskrar hve miklir pen-
ingar fara í þetta útstáelsi.
— Það voru nú aldrei nema tíu
shillingar, svaraði ungi Angus. Hún
hafði ekki meira á sér.
★
Það gerðist í flugvélinni. Einn far-
þeginn hafði hólkað í sig heilli
flösku af viskíi, og nú stóð hann
upp og kallaði á flugfreyjuna. Hann
sagðist vilja fá fallhlíf.
— Hvað ætlið þér að gera við
fallhlíf.
— Ég þarf að bregða mér út —
og það er rigning.
★
— Vitanlega hef ég biðið eftir
þeim rétta, og það geri ég enn,
sagði hún þegar hann bað hennar.
— En mér stendur á sama þó ég
giftist þér meðan ég bíð.
— Farið þið ekki að þreytast á
þessu gutli?