Fálkinn - 06.11.1959, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
degisverði og gestirnir voru tólf.
Hann flýtti sér út og kom aftur
með konu sína, svo að fjórtán urðu
við borðið. Og allt fór vel og stór-
tíðindalaust. Ótrúin á því að vera
þrettán til borðs stafar frá kvöld-
máltíðinni, er Júdas sveik Jesú.
LÖGBANN VIÐ GÖLDRUM.
Það eru ekki nema níu ár síðan
kona í Wilmington var sett í varð-
hald fyrir galdra, en samkvæmt lög-
um þar varða galdrar eins árs fang-
elsi eða 100 dollara sekt. Kerlingin
hafði lesið í lófa, og ýmsir skipta-
vinir hennar báru, að hún hefði
leitt bölvun yfir þá, er hún spáði
fyrir þeim.
Hvar endar hjátrúin og hvar
byrja vísindalegu staðreyndirnar?
Greinarmörkin eru óglögg, og kann-
ske er það þetta, sem heldur líf-
inu í hjátrúni.
Fátt upplýst fólk trúir því, að
það færi gæfu, ef maður þuklar
á löppunum á galandi hana, og finni
að þeir eru heitir, en þessu trúa
bændurnir í Persíu. Og líklega eru
ekki margir bændur hér á landi
sammála bændunum í Massachu-
setts um að það boði dauðsfall, ef
kýr baular um miðnættið.
Maður, sem var á ferð í Síberíu
fyrir nokkrum árum, kom á bæ.
Mannýgur griðungur hafði stangað
bóndann til óbóta og hann var með
svöðusár á öxlinni, en konan hans
hafði tekið myglað brauð og néri
því á sárið. Þetta var áður en peni-
cillínið fannst. En það er unnið úr
myglusveppi, sem kunnugt er. Var
þetta hjátrú hjá konuni, eða var
„húsráðið“ afleiðing gamallar
reynslu?
Þess vegna er ekki vert að for-
dæma öll gömul húsráð og jafnvel
ekki heillagripina. Það er svo margt
dulið í náttúrunnar ríki ennþá.
Og það er svo margt af því, sem
fólk hefur trú á, að það gerir eng-
um mein, og þessvegna ekki ástæða
til að amast við því. Hvað gerir það
til, þótt fólk berji undir borðið, eða
leggi fingurna í kross, til að bægja
„illum öndum“ frá. Það getur verið
þörf varúðarráðstöfun, að ganga
ekki undir stiga, sem stendur upp
við húsvegg, og er auðsjáanlega
sprottið af því, að menn hafa hlot-
ið slys af að ganga undir stiga.
Það þykir ólánsmerki, að mæta
svörtum ketti, og stafar sú trú frá
Egyptum. Að óska sér einhvers, ef
maður sé stjörnuhrap, var mjög eðli-
legt uppátæki, meðan menn vissu
ekki af hverju stjörnuhröpin svo-
kölluðu stöfuðu. Og þannig mætti
lengi telja.
— ★ —
Skotinn skrifaffi ensku firma og
pantaði pappírssnýtuklúta. — En ég
sendi ekki peningana fyrirfram,
skrifaffi hann.
Svar kom, og þar var Skotinn
látinn vita, aff á bls. 476 í verffskrá
firmans stœði þessi klausa: „Smá-
pöntunum verffur að fylgja borgun.“
Skotinn svaraði: „Dear Sirs: —
Ef ég hefði átt verðskrá yðar, 476
blaðsíður að stœrð, mundi mér alls
ekki hafa dottið í hug að panta
pappírssnýtuklúta.“
Hertogahjónin frá Windsor
eiga nú heima í laglegu húsi
skammt fyrir utan París. Þar kem-
ur sami gestur að heita má á hverj-
um laugadegi, kunnur stjórnmála-
maður, sem verið hefur í öllum
stjórnmálaflokkum, þar á meðal fas-
ista- og kommúnistaflokki. Það er
Sir Oswald Mosley, sem nú er ná-
granni þeirra hjóna, síðan hann
hrökklaðist burt úr Englandi, eftir
að þar var enginn stjórnmálaflokk-
ur, sem hann hafði ekki verið í.
I Frakklandi er um langtum fleiri
flokka að velja. — Meðal annara
„stamgesta“ hertogahjónanna eru
fraski stjórnmálamaðurinn Gaston
Bergery og sagnfræðingurinn
Jaques Benois-Mechin, sem báðir
voru kærðir fyrir landráð eftir að
Frakkland varð frjálst aftur.
*
Onassis —
siglingabraskarinn, hefur ráðið
Farúk, fyrrum Egyptakonung í
þjónustu sína, sem ráðunaut í kaup-
sýslumálum. Parísarblöðin segja, að
Farúk eigi að fá sem svarar 4000
ísl. krónum í mánaðarkaup. Hvers-
vegna ræður hann sig ekki á tog-
ara eða fær sér atvinnu í Keflavík?
*
í Davissundi, út af Napassoq á
Vestur-Grænlandi veiddist lax í
sumar, sem ekki væri í frásögur
færandi, ef hann hefði ekki verið
merktur. Hann hafði verið merktur
í Conoá í Skotlandi. Er því haldið
fram, að aldrei hafi lax fundizt
svona langt frá merkingarstaðnum,
og hafi því þessi sett heimsmet í
— hvort á maður að kalla það lang-
sundi eða þolsundi.
hissa
I
Það sannast enn eins og forðum,
að margt er undarlegt í náttúrunn-
ar ríki. Bóndi einn í Massachusetts,
ráðvandur heiðursmaður og meira
að segja í bindindi, kom út í fjós
einn morguninn, og brá ekki lítið
í brún þegar ein kýrin gelti framan
í hann eins og hundur. Bóndinn
hélt, að hann væri orðinn geggj-
aður og sótti konuna sína, og allt
fór á sömu leið: Kýrin gelti aftur.
Bóndinn hafði ekki annað ráð en
að sækja byssuna sína og skjóta
beljuna.
*
Hundsaldur og mannsaldur.
Hve gamall verður hundurinn?
Og hvernig er hlutfallið milli hunds-
æfi og mannsæfi? Danski dýralækn-
irinn P. Anker Hansen svarar þessu
þannig í félagsblaði Dansk Kennel-
klub: Reyndin er söm um hunda
og menn, að meðalævin lengist hjá
báðum. Fyrir tuttugu árum var
meðalævi hundsins ekki nema 8
ár, en nú er hún 12 ár. Þetta staf-
ar fyrst og fremst af því, að minna
drepst af hvolpum en áður, en svo
hefur dýralækningunum líka farið
fram. — Samanburð á hundsævi má
gera þannig: Ævi þriggja mánaða
hvolps svarar til 10 ára barns. En
6.—13.mánuður hundsævinnar svar-
ar til 10—13 ára barnsævinnar.
Fjögra ára hundur getur talizt 32
mannsára gamall, og verði hundur-
inn 16 ára, svarar það til 85 ára
mannsævi.
*
Haile Selassie
Eþíópíukeisari hefur stofnað nýja
orðu, sem nefnist: Orða trúrra eigin-
manna. Enginn fær þessa orðu
nema hann hafi verið kvæntur í
25 ár og geti leitt líkur að því,
að hann hafi aldrei verið konunni
sinni ótrúr.
-K
Dýpsti hellir veraldar er Puits
Berger, við Grenoble í Frakklandi,
2959 fet. Sumarið 1955 komust sex
Frakkar við illan leik niður á hell-
isbotninn við illan leik og þótti
það mesta þrekvirki.
*
íþróttir eru iðkaðar af miklu
kappi í Vestur-Þýzkalandi. Þar eru
iðkaðar 41 íþróttagreinar, en
íþróttafélögin eru 24.000 með 5
milljónum félagsmanna. Við þetta
bætast fimleikafélögin. Þau eru
7.800 og hafa 1.200.000 meðlimi.
*
Svo telst til, að Bandaríkjamenn
eyði kringum 125 milljón dollurum
á ári í spákerlingar og fyrir „horo-
skop“, sem þeir kaupa af „stjörnu-
spekingum“. Fjöldi fólks gengur að
staðaldri til spákerlinga!
ALVEG
-k
Konan í bátnum undir Rialto-brúnni í Venezia er engin önnur en hin dáða filmdís Gina
Lollobrigida á Ieið á kvikmyndahátíðina á Lido-rifi fyrir utan borgina. Blaðaljósmyndararnir
elta hana í hópum, hver á sínum bát, og Gina amast Iíklega ekkert við því. —