Fálkinn - 06.11.1959, Side 10

10
FALKINN
3M4
Copyright P. I. B. Bok 6 Copenhogen
BANGSI KLUMPIJK
Mijndasagja Stjrir btirn
166
— Heyrirðu? Það voru snáðarnir sem
hlóu. Og ég sem hélt þeir væru að gráta.
— Við hvað varð hann Strútur svona
hræddur?
— Við þig, Klumpur. Þú ert orðinn
kolsvartur aftur.
— Þarna eru þeir allir þrír að spila
gosa. En hann púðurkarl kann líklega
betur á gufuvél en á spil, hugsaði ég.
— Heyrið þið, snáðar. Hafið þið rangt
við? Ég verð hvað eftir annað bit á
trompásinn. Nei, við skulum heldur eiga
við gufuvélina.
— Heyrðu, Strútur, þú ert vonandi
ekki hræddur við hann Klump, gamla
vin þinn, þó ég sé svartur. Komdu og
líttu á mig!
•— Strútur er strokinn. Hvernig kom-
umst við aftur til skipsins? Vitanlega á
járnbrautinni, ég er ekki lengi að koma
ykkur þangað.
— Hæ! Þarna kemur eitthvað svífandi
í loftinu. Hlaupið þið frá, við verðum
að kássu, ef við fáum þetta í hausinn.
— Þá erum við lentir, prófessor. —
Ég fann það á brakinu. Einhverntíma
verður koptinn okkar að spýtnahrúgu.
— Þetta var óvænt, sæll mausangúsi. — Æ, ert það þú, Klumpur. Hvernig
Þekkirðu mig ekki? — Nei, svona svarta í ósköpunum ... — Ég var að leika
kunningja hef ég aldrei átt, en sæll samt. mér að gufuvagni. Maður skítst dálítið
út, en gaman er það samt.
-jc Skrítlur -jc
— Manstu í hvaða stríði við átt-
um með að ná í kvöldjóstru handa
henni fyrir nokkrum árum, Jón-
atan? '
„Ég held að það sé bezt að við
hættum við trúlofunina okkar,“
sagði stúlkan. „Eigum við gkki að
viðurkenna bæði: að við höfum haft
rangar hugmyndir hvort um ann-
að.“
„Jú, þetta er hverju orði sann-
ara,“ svaraði pilturinn. „Ég hélt, að
þú œttir peninga, og þú hélzt, að
ég væri ríkur.“
☆
— Heldufðu að það sé ógœfuboði
að giftast á föstudegi?
— Vitanlega. Heldurðu að föstu-
dagurinn sé nokkur undantekning?
„Það er sjálfum mér að kenna,
að ég sit hérna í fangelsinu. For-
stjórinn fór að endurskoða bækurn-
ar h'já mér vegna þess að ég hafði
ekki beðið um kauphækkun í heilt
Pabbi Álfs litla var kaþólskur og
pabbi Elsu litlu lúterskur. í fyrra
voru pabbarnir með þau bœði í
sundlauginni, allsnakin, og Álfur og
Elsa horfði mikið hvort á annað.
Loks hleypur Álfur til pabba síns
og segir:
— Pabbi, nú veit ég hvaða mun-
ur er á kaþólskum og lútherskum!
Merkileg tíðindi.