Fálkinn - 20.09.1961, Blaðsíða 8

Þegar ég kom fyrst
fram á sviöi
Að ofan: Arndís í „Húm-
ar hægt að kveldi“ og
Brynjólfur sem Jón
Hreggviðsson. Að neðan:
Arndís og Brynjólfur í
„Gullna hliðinu“.
Hvernig yrði yður innanbrjósts, ef
þér stæðuð allt í einu á leiksviði og
ættuð að segja nokkur orð. Þér lítið
yfir salinn og hann er þéttsetinn eftir-
væntingarfullum áhorfendum, sem bíða
þess í ofvæni, að þér opnið munninn,
hreyfið yður, hagið yður í alla staði
eins og sú persóna, er þér eigið að leika.
Setjum svo, að þetta sé í fyrsta sinn
sem þér komið fram opinberlega og
það væri allt undir því komið, að þér
stæðuð yður með ágætum, en hins veg-
ar öllu að tapa, ef yður mistekst og
sýningin fer illa, verður fiasko, eins og
það heitir á máli leikhúsmanna. Enda
þótt þér væruð bara að sýna gamanleik
í skólanum fyrir skólafélagana og þetta
væri leikur í orðsins fyllstu merkingu,
væruð þér þá ekki hræddir við að glata
því áliti, sem þér höfðuð fyrir og vera
eftir þennan leik kallaður trúður af fé-
lögunum? — Svo hefur verið sagt, að
flestir fari að leika strax 1 æsku ýmis
hlutverk, sumir leika á foreldrana og
er að vísu list út af fyrir sig, og enn
aðrir á strengi félaganna og enn aðrir
leika á náungann. En þótt lítt sé af
setningi slegið, þá hefur unga fólkið gam-
an mikið af leikaraskap þessum, eða
strákskap, eins og það er almennt nefnt.
Fljótt er samt hæfileikafólk uppgötvað
og byrjar þá að leika í barnaleikritum
og sumir halda áfram á þeirri braut,
sem þeir ruddu í bernsku og fara, þeg-
ar þeim vex ásmegin, að leika á sviði
frammi fyrir alþjóð, enda sannast brátt,
að æfingin skapar meistarann. Fálkinn
fór því á fund landskunnra leikara og
bað þá að segja frá því, þegar þeir komu
fyrst fram á sviði.
★
Við fórum því fyrst á fund Arndís-
ar Björnsdóttur og báðum hana að segja
frá fyrstu reynslu á leiksviði. Arndísi
er óþarfi að kynna, því að flestir munu
minnast hennar á leiksviðinu, en ef til
vill munu margir seint gleyma henni
í Gullna hliðinu, þar sem hún lék kerl-
inguna. Arndís leikur einkum skapgerð-
arhlutverk, þó sérstaklega þróttmiklar
og ákveðnar, rosknar konur. Við gefum
henni nú orðið: „Ég lék fyrst fyrir
kvenfélagið Hringinn í nokkrum gam-
anleikjum. Þetta var leikur, gaman og
grín og maður fann ekki annað, ég lék
af því að hafði gaman af því. Ég fór
reyndar ekki að leika af alvöru fyrr
en þrem árum síðar, og þá stóð svo á
í Leikfélaginu, að ein leikkonan hafði
veikzt og ég var beðin að hlaupa í skarð-
ið fyrir hana. í fyrstu var ég treg til
þess arna, en tók það nú samt að mér
og hef ég síðan loðað í þessu starfi og
þótt gaman að því. Það er að bera i
bakkafullan lækinn að fara að segja
nokkuð frá fyrstu árunum í Iðnó, en
hitt get ég sagt yður, að það var ógur-
legt erfiði. Ég vann 1 búð á daginn og
æfði á kvöldin. Maður fórnaði á alt-
ari Thalíu öllum tómstundum. Ég man
sérstaklega eftir einni æfingu. Hún var
á sunnudegi, nánar tiltekið á Þorláks-
messu. Við ætluðum að vera fljót með