Fálkinn - 25.10.1961, Qupperneq 6

Brokkgengir blaðamenn.
Hér fer á eftir kafli úr
bréfi, sem okkur barst ný-
lega:
. . . Þið eruð annars ljótu
bögubósarnir þið sleppið úr
heilum ljóðlínunum úr hinni
ágætu vísu Jóns Arasonar um
Móaling. Mér finnst þetta
alveg fyrir neðan allar hell-
ur að birta svona grein, sem
morar af prentvillum. Því
miður las ég ekki blaðið nógu
fljótt, annars hefði ég skrifað
ykkur lengra ogýtarlegrabréf.
En þessi grein, sem bar nafnið
„Á hægu tölti” er til stór
skammar fyrir ykkar ágæta
blað. Ég vona að þið bætið
þetta bráðlega upp og ríðið
ekki fantareið framar á hin-
um ágæta vísnafáki. . .
G.
Svar.
Þessu er til aö svara, aö prent-
villupúkinn gerir okkur oft lífiö
leitt og voru þess vegna því
miöur anzi margar prentvillur
í þessari grein. Hvaö hinu viö-
víkur þá fórum viö í handrit
greinarinnar og sáum þar, aö
höfundur greinarinnar haföi
alls ekki sleppt úr þessum tveim
IjóÖlínum. En þetta vill oft
brenglast i meöförum annarra
og er oft ekkert hcegt aö gera
viö því, einkum ef þaö liggur á,
aö blaöiö komi út.
Ó þessir karlmenn.
.. . Og við sem erum nýgift.
Þegar hann kemur heim á
kvöldin, þá er ég venjulega
búin með öll verkin og sömu-
leiðis búin að elda matinn og
þá bý ég mig upp. Svo er ég
salla fín og vel til höfð, þegar
hann kemur heim. En hann
slettir bara í sig matnum,
leggst upp í sófa og les blöðin
og lítur ekki einu sinni á mig.
Ó þessir karlmenn. Hvað á
ég að gera?
Stína.
Svar.
Þér skuluö bara hcetta aö
halda yöur til fyrir honum, enda
viröist þaö helber óþarfi úr
þessu, þegar þiö eruö gift.
Sveitamennska.
Kæri Fálki. — Nýlega var
ég á ferð í höfuðborginni okk-