Fálkinn - 15.11.1961, Síða 19

mörgum árum var tekinn fastur í
anddyrinu á Hótel Krants í Vínar-
borg fvrir „afskipti sin“ af hálsfesti
einni.
Katerine starði á liana með opinn
munninn. Siðan leit hún niður og
las ox-ðin, sem stóðu á blaðinu:
Strokumaður! John Gidley, öðru
nafni John Demptser, öðru nafni Ge-
orgi Hnelwell, er eftirlýstur af lög-
reglunni fyi'ir svilc og þjófnað. Hæð
finxm fet og ellefu þumlungar. Þyngd
82 kílógrömm. Hárið ljóst og ijóst
yfirskegg. Aldur 33 ár. Gengur afar
vel klæddur og umgengst einkum
kornungar stúlkur, sem eiga ríka for-
eldi-a í smábæjunum. Ljúfnxannlegur
í fasi og kann vel mannasiði. Hefur
setið í fangelsi lxér og erlendis fyrir
skjalafals, gimsteinaþjófnað og fleira
því skylt. Hefur oft kvænzt, og senni-
lega í tvíkvæixi. Símið allar upplýs-
ingar um mann þenna Ranrxsóknar-
deild yfirlögreglunnar í Washington
D. C.
Myndin sem fylgdi, var gönxul, en
þó var ekki um að villast, að hún
var af Alan Honeycut.
Katerine missti blaðið. Þegar hún
leit xxpp aftur, stóðu axxgu hennar
full af tárum.
— Ó, þetta er lii'æðilegt, sagði hún
hreimlausri röddu. —- En samt sem
áður þakka ég yður fyrir, frú Tuttle.
Þakka yður ....
Svo snex'i hún sér undan og hljóp
kjökrandi áleiðis inn í gistihúsið.
Frú Tuttle liorfði á eftir lienni inn
í gistihúsið. Hún var liugsandi, en
ánægð. Svo beygði hún sig niður og
tók xipp auglýsinguna frá lögregl-
unni. Upp úr liandtösku sinni tók
lxún aixixað blað, auðsjáanlega part
af auglýsingunni, sexxi áður er sagt
frá. Ilún setti partana saman og lxló.
Þessi síðari partur hljóðaði svo:
Eixnfrenxur auglýsir lögreglan eft-
ir Jxme Jons — öðrxx nafni Lucy Jons,
öðru nafxii Ruth Tuttle, fylgikonu
eða íxiáske eiginkonu mannsins hér
að ofan. Sést alltaf með honum í New
Yoi'k og öði’um lönduixi, og er talin
samsek honum. Hæð finxixi fet og
þrír þumlungar. Þyngd 65 kilógr. Ald-
xxr 30 ár. Virðist liafa fengið gott upp-
eldi. Sinxið allar upplýsingar um konu
þessa Rannsóknardeild yfii'lögregl-
unnar í Washington, D.C.
Það var dagsetning frá árinu 1946
og mynd, senx Lucretia dáðist að í
kyrrþey eitt andartak, -— en livað
ixúxx liafði vei'ið falleg fyrir tíu árum.
— Jæja, sagði hún við sjálfa sig
og liorfði áköf í áttina til gistihúss-
ins, er lxúix heyrði þungt fótatalc nálg-
ast. — Ég hef að nxinnsta kosti gert
eitt góðvei'k í dag. Og þarna kemur
hann beint í flasið á nxér, ganxli og
ómótstæðilegi töframaðui'inn. Spurn-
ingin er nú aðeins: Get ég núna, úr
þvi stelpan er úr sögumxi, fundið síð-
asta og í'étta svarið við því, hvei'nig
ég eigi að ná í lxann aftur?
FÁLKINN 19
SMÁSAGA EFTIR JAMES ASHWELL
fjandann á veginn og ég skil, að það
er rangt af nxér að gera það. Senni-
lega býr rödd innra með yður, sem
spyr: hvað kenxur þessi maður hon-
unx Alan mínum við? Hann er gjör-
ólíkur honum. Og það getur vel ver-
ið að svo sé. En nxig langar til að
sýna yður það. Ég vil að þér fáið
allar staðreyndirnar, en svo skal ég
heldur eklci segja meira.. Ég geri
þetta af því að nxér fellur svo einstak-
lega vel við yður og vegna þess, að
í andliti yðar sé ég sunxt af þeiri'i
fegui'ð, sexxi ég átti sjálf einu sinni.
Ég vil að yður sé undankonxu auðið.
Hún tók handtöskuna sína á bekkn-
um, sem þær sátu á, opnaði haixa
og tók upp helixiinginn af auglýsingu.
Hún var vandlega klippt þvert yfir
og þetta var auðsjáanlega sá partur-
inn, sem liúix hirti um.
— Ég á kunningja í dómsnxála-
ráðuneytinu, sagði liún — og þegar
ég sá Alan Honeycut í fyrsta skipti,
þá mundi ég um leið hve nxikla at-
liygli það vakti, þegar hann fyrir