Fálkinn - 18.04.1962, Blaðsíða 19

svona nokkuð á handleggnum. Yfirleitt
er ég vandlátur um viðskiptavini.
Drukkið fólk kemur til dæmis alls ekki
til greina.
Nú koma tveir nýir viðskiptavinir:
Gamall maður vill láta laga tattóver-
ingu, sem hann lét setja á sig hérna um
árið, þegar hann var ungur og var í
siglingum. Ung og ákveðin stúlka á
tvítugs aldri vill láta tattóvera nafnið
„Krölle“ á lærið'á sér. Ástin og vorið
geta leitt mann út í sitt af hverju!
Ole vinnur hratt og örugglega. Hann
teiknar þetta allt saman fríhendis og
notar til þess áhald sem hefur að geyma
12 nálar og annað áhald, sem hefur 20
nálar til þess að þekja grunnana með.
Veggi^nir eru þakktir alls konar
teikningum, sem viðskiptavinir geta
valið um, ef þeir vilja láta tattóvera
sig. Alls mun vera um 5000 teikningar
að ræða. Ole hefur sjálfur teiknað öll
mynstrin og hann verður alltaf að vera
að finna upp á nýjum og nýjum gerðum
til þess að bpta í safnið.
— Því er nú einu sinni þannig farið,
segir Ole, að sérhver sá, sem fæst við
að tattóvera, hefur sinn eigin stíl. Fag-
maður getur á augabragði sagt til um,
hvort tattóvering er eftir Jackson í
New Port eða Liskuse í Bristol eða
einhvern enn annan, að ekki sé minnst
á heimsfræga meistara í faginu eins og
Bareymann í New York, Jack Strong í
Long Beach, Corneliussen í Rotterdam
eða Norðmanninn Tatto Knud í Santos.
Hver um sig hafa þessir menn sín sér-
einkenni, sem auðvelt er að þekkja.
Mörgum kann að koma til hugar,
Frh. á bls. 38
Danskur blaðamaður, sem skrifar undir nafninu Marco Polo, hefur
sent FÁLKANUM þetta greinarkorn um Nýhöfnina, þennan undarlega
stað, sem flestum leikur forvitni á að kynnast, þótt þeir hafi ekki hátt
um dvöl sína þar. Hann ræðir meðal annars við Tattover-Ole um tatto-
veringar, — hina gömlu og göfugu listgrein.