Fálkinn - 22.06.1964, Blaðsíða 7

DONIUI
Á misjöfnu þrífast
börnin bezt sagði litia
dóttir mín þegar inóðir
hennar skipaði svo fyr-
ir að hún fengi ekki
kók nema annan hvern
dag.
Forfeður mínir hafa verið Einn handa mér, einn handaþér og einn handa pottinum , . !
það, að ég tel trúlofun okkar
Eruð það þér, sem auglýsið eftir
herbergisfélaga?
Eins manns herbergi, takk! slitið héð:tn í frá!
Predikariitn og púktnn
Allir menn ættu að
gifta sig.
Já, til sjós kalla
þeir það að selja upp.
nsmtBmmmmmuamammmm
Jú, jú, hún skal fá hlutverkið,
en þá verðum við að breyía
nafninu í: þögnin er gulls ígildi.
Svo bar til í úthverfi Reykjavíkur, að kona
nokkur, aIþekkt þar í hverfinu, brá sér út
í fiskbúð, einu sinni sem oftar. Ætlaði hún
að kaupa í matinn fyrir sig, krakka sína og köttinn.
— .Hvað er nýtt hér? spurði blessuð konan.
— Ja, ég hef hérna nýtt og -gott hvalkjöt, sagði fisksal
inn og brosti.
.— Kannske ég fái svo sem eitt lœri, sagði konan, — oj
svo eitthvað handa kettinum.
— Þér kaupið þá auðvitað hausinn handa honum, svan
að fisksalinn.
w
FALKINN
7