Fálkinn - 29.06.1964, Blaðsíða 21

Kristinn segir brandara og eftir svipnum á
Guðmundi að dæma hefur hann verið á hans
kostnað ...
fullyx-t að hann eigi alltaf vont með að neita mönn-
um um greiða). Svoleiðis var, að sama daginn og
ég hringdi í hann birtist frétt í blöðunum um það,
að söfnuðurinn hans Ái'elíusar hefði beitt sér fyrir
stofnun reiðhjólaklúbbs fyrir unglinga. Ég sá frétt-
ina ekki fyrr en daginn eftir, en séra Árelíus hefur
vitanlega haldið, að ég hafi rokið til að hringja í
hann, þegar ég sá þetta í blöðunum, og því alls
ekki getað neitað.
Ur næsta bíl steig fyrstur út úr dómorganistinn.
í Reykjavík, dr. Páll ísólfsson. Hann teygði úr sér,
hló og sagði: — Mikill assgotans asni er maður að
láta hafa sig í þetta — það eru orðin fimmtíu ár
síðan ég steig á hjól! Næstur Páli steig út úr
bílnum ritstjóri Morgunblaðsins, Matthías Jó-
hannessen, skáld og viðtalssnillingur. Þá komu
tvær konur, sem við höfðum fengið til að hjóla
fyrir okkur. Nína Sveinsdóttir og Kristí-n Anna
Þórarinsdóttir. báðar leikkonur.
Úr þriðja bílnum steig fyrstur út Jón Múli
Árnason, maðui’inn, sem er bráðum búinn að venja
þjóðina alla eins og hún leggur sig á að æða á
fætur fyrir allar aldir. Á hæla hans steig út Sig-
urður Sigurðsson, sem aldrei lætur sig vanta þegar
merkir atburðir í íþi'óttamálum eru í aðsigi. Sá
þriðji er steig út úr bílnum, var svo Kristinn
Hallsson, óperusöngvari, sem kom beint af loka-
æfingunni á nýju íslenzku óperunni, sem var frum-
flutt um kvöldið. Kristinn starfar hjá Vátrygginga-
félaginu og hann hætti ekki fyrr en hann var
búinn að selja okkur vátryggingu á mannskapinn
— hálfa milljón per stykki, því eins og Kristinn
réttilega sagði: Þetta eru svo andskoti dýri skrokk-
'ar maður!
Enn þá vantaði tvo. Indriði G. Þorsteinsson
renndi að í sömu svifum á Falcon-bílnum sínum
og um leið kom Guðmundur Jónsson að. Hann var
horginmannlegur, þegar hann steig út og veifaði
KR-peysu framan í okkur. „Maður vei'ður að halda
nafni KR á lofti þegar það er hægt,“ sagði Vestur-
bæingurinn, fór úr jakkanum og í peysuna.
Menn fóru að pi'ófa hjólin. Sumir voru örlítið
varkárir fyrst, aðrir skelltu sér strax á bak og
byrjuðu að hjóla um. Ritstjórar Morgunblaðsins og
Timans voru óðar komnir á fleygiferð eftir vegin-
um, annar vinstra megin og hinn hægra megin
— að sjálfsögðu — Kristinn hjólaði raulandi fram
og aftur, líklega lög úr nýju óperunni. — Ertu
ekki hræddur við að vei'ða með strengi í kvöld,
Kiddi? kallaði Guðmundur til hans. En Kristinn
kvaðst allsendis óhræddur og sagði að það væri
þá allt í lagi, dansarnir í óperunni væru nefnilega í
engum takti, svo það gæti enginn séð, þótt hann
væri með einhverja strengi, „Annars finnst mér
... en maður getur nú svo sem borgað fyrir
sig, ef í það fer! (frá vinstri, Sigurður Sig-
urðsson, Jón Múli, Guðmundur káerringur
Jónsson og Kristinn Hallsson). ________