Fálkinn - 09.05.1966, Blaðsíða 22

ELZIU MENN
VIÐ ERUM stödd á bóndabæ í Kákasusfjöllum í suður-
hluta Sovétríkjanna. Bóndann, Astan Shlarba, langagi til að
sýna hinum vestrænu gestum gæðinginn sinn og fól Varlaam
syni sínum aS ná í hestinn. Nokkrum mínútum síðar kom
Varlaam til baka, rykugur, niðurlútur og hestlaus. Klárinn
hafði slegið hann og sloppið.
Astan muldraði mergjaðar lýsingar á ódugnaði yngri kyn-
slóðarinnar sveipaði að sér kápu sinni og fór sjálfur af stað.
Nokkrum augnablikum síðan kom hann aftur og hesturinn
brokkaði auðmjúkur við hlið hans.
Rígur milli kynslóðanna er að vísu engin ný bóla, en í
Sákasus eru kynslóðaskiptin hins vegar ekki eins og mað-
n
ur á að venjast. Varlaam er t. d. fimmtugur, en hestamaður-
inn, faðir hann er 123 ára.
Ekki er samt svo að skilja að íbúar þessa heimshluta séu
sérlega hissa á tíðinni, þó að menn nái svimháum aldri.
Við síðustu athugun kom í ljós að íbúar Georgíuhluta Kákasus-
fjalla töldu fram hvorki meira né minna en tvö þúsund ein-
staklinga 100 ára og eldri. Þeir eru svo stór og starfsamur
hluti héraðsins, að mynduð hefur verið sérstök þjóðlagahljóm-
sveit skipuð aldargömlum mönnum og þar yfir eingöngu. Hún
heldur hljómleika tvisvar á ári í Sukhumi, sem er baðstaður
við Svartahafið.
Hinar forneskjulegu mannverur, sem búa í suðurhluta
Sovétríkjanna hafa lengi verið uppáhaldsefniviður höfunda
furðuskrifa, eða að minnsta kosti síðan um aldamót. Hins
vegar hefur verið viðtekin venja á Vesturlöndum að trúa ekki
FALKINN