Ljósberinn - 10.05.1924, Blaðsíða 2

138
L JÓSBERINN
Minningarorð.
Skjótt hefir sól brugðið sumri,
því séð liefi eg fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri. B. Th.
Kæru Ljósberabörn og allir Ljósberalesendur! Mér
fellur það þungt, að þurfa nú að flytja ykkur and-
látsfregn míns elskulega vinar og starfsbróður við
blaðið, Helga Árnasonar. það má óhætt telja
hann stofnanda Ljósberans ekki síður en mig, því ef
Drottinn hefði ekki leitt okkur saman, þá hefði eg
ekki byrjað á þessu blaði. Hann var alt af til síðustu
stundar lífið og sálin í því starfi. En nú er hann svo
sviplega tekinn burtu frá starfinu, á vormorgni æsk-
unnar. En þó æfidagurinn væri ekki langur, þá var
hann yndislega fagur, mildur og blíður.
Við Helgi kyntumst fyrst að áliðnum vetri 1921-
Fyrsta viðkynning okkar var með þeim hætti, að
okkur blandaðist ekki hugur um, að Drottinn okkar
og frelsari hefði kynt okkur hvorn öðrum, án allr-
ar íhlutunar frá mannanna hálfu. Oft mintumst við
Helgi síðar á hina fyrstu samfundi okkar. þess vaf
þá heldur ekki langt að bíða, að okkur væri bent á,
hvað við fyrst og fremst ættum að starfa saman:
Fyrsta blað Ljósberans kom út 6. á g ú s t 1921. paí
með var okkar yndislega og elskuríka samstarf hafið.
Veturinn 1920—21 fann eg oft til mikillar þreytu-
Eg misti ástríka konu mína 1918, fjögur böm af sjö
var eg búinn að missa og sumarið áður hafði eg kom-
ið drengjunum mínum í sveit. Tengdafaðir minn, seiU