Ljósberinn - 10.05.1924, Blaðsíða 11

LJÓSBERINN
147
eilífs lífs í hjörtu þeirra barna, sem hann fengi að
uppfræða. En það má með sanni segja, að hann var
byrjaður á slíku starfi. Hann starfaði að útbreiðslu
Guðsríkis meðal drengjanna, þar var hann allur í
góðu verki. þessi bæn var í hjarta hans: Ó, faðir,
gjör mig lítið ljós um lífs míns stutta skeið. Bænin
var heyrð. Honum var gefið það hlutverk að bera
ljós til annara. Um það ber „Ljósberinn“ vott. par
geymist vitnisburður hans, þar eru skýr orð hins
trúaða, unga manns. Ljósið himneska lýsti honum,
en um leið lýsti Ijós hans öðrum. Fyrir þá ljósbirtu
er þakkað, þegar hugsað er um hinn elskaða son og
bróður, hinn hjartkæra vin og samverkamann.
Sárt söknum vér hans. En vér samgleðjumst hon-
um, og hugsum um orðin í spekinnar bók: „þroskað-
ur á skömmum tíma framkvæmdi hann verk margra
ára. Guð hafði velþóknun á sál hans, þess vegna
skundaði hún burt frá heimi syndarinnar“.
þökkum Guði, er vér hugsum um fult hveitikorn
í axinu og hinn fullþroskaða ávöxt. Tökum á móti
blessuninni í hvaða búningi sem hún kemur. —
Sunnudaginn 27. apríl var bróðir Helga fermdur hér
í kirkjunni, foreldrar fylgdu barni sínu á heilagan
stað. Blessunin var veitt elskuðum syni þeirra. En
tveim stundum síðar andaðist Helgi. Hann var kall-
aður heim, þar sem hátíð aldrei dvín. Sú blessun var
veitt honum. Um leið og vér hugsum um tvennskon-
ar blessun, þá blessum vér yður, kæru vinir, frá húsi
Drottins, og trúum því, að þetta sé dagurinn, sem
Drottinn hefir gjört.
Guð blessi minningu- um hreina æsku. Guð blessi