Ljósberinn


Ljósberinn - 10.05.1924, Blaðsíða 5

Ljósberinn - 10.05.1924, Blaðsíða 5
141 LJÓSBERINN því heimilið var svo autt, svo autt og alt mitt líf svo kalt og snautt. Eg þráði vin, um vin eg bað, og vinurinn bezti heyrði það — hann gaf mér vin, og það varst þú, sem þreyttur má eg sakna nú. J>ú komst, þú sást, þú sigraðir, — eg sá það aldrei gjörla fyr, hve vinur er daglegt, blessað brauð, sem bróðir, fæddur til liðs í nauð. Já, gott var að vinna verk með þér, það veitti sælan unað mér, og saman unnum við árin þrjú í ást og gleði, von og trú. Ó, hve þú komst í sérhvert sinn sem sólargeisli til mín inn, svo hjartanlegur og hýr á brá að hjálpa, þegar mest á lá. En samstarfið er úti um sinn, því upp í dýrðar himininn þig engill Drottins ásthýr bar, að æðra starfi að ganga þar. Eg þakka Guði, sem gaf mér þig til gleði á auðum sorgarstig —

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.