Ljósberinn - 14.09.1935, Blaðsíða 13

L JÖSBERINN
287
lýst fyrir mér, foreldrar mínir, frá
þeirra bernsku. En út yfir tók, þegar ég
tók utan af bögglunum tveim, sem eftir
voru. Þeir voru báðir hálf-skrítnir í lag-
inu, en þegar ég opnaði fyrri böggulinn,
varð mér ljóst til hvers pabbi hafði
»þurft að nota« vindlakassana, sem áð-
ur er um getið, Þeir voru að vísu orðnir
lítt þekkjanlegir, því að hann var búinn
að smíða úr þeim hús. Það var með risi
og »kvisti«, gluggum og dyrum, húsið
sjálft hvítmálað en þakið grænt og
gluggaumgerðirnar. Lítill böggull var
þarna með og áður en hann var opnaður,
sótti pabbi allstórt, grænt spjald, og
setti það undir húsið. Það var »lóðin«
sem húsinu fylgdi, og síðan var tekið
utan af bögglinum. En í honum voru
alls konar dýr: Hestar, hundar, fuglar
og einn strákur, — allt smíðað úr ýsu-
beinum. — Suma þessa gripi hafði pabbi
smíðað áður og gefið mér, en nú hafði
hann bætt mörgum við nýjum, en ann-
ars safnað saman í kyrrþey, því sem ég
átti af þessu fyrir, og var þetta allt orð-
allt talsvert mikið safn, og fór hann nú
að raða því upp á »lóðinni«. — Strákinn
lét hann standa í dyrunum á húsinu og
hestinn og hundinn á »túnblettinum«
fyrir framan húsið, en fuglana alla að
húsabaki. — Ekki man ég til þess að ég
fengi nokkurn tíma leikfang, sem mér
þótti eins vænt um, og þetta hús og það
sem því fylgdi, og undi ég við það iím-
unum saman, krjúpandi á stól við borð-
ið, eða á gólfinu, að láta strákinn sinna
dýrunum og ráðsmennskast í húsinu.
Annað leikfang fékk ég líka þetta
kvöld, sem mér þótti lengi vænt um, —
en það var í hinum, vanskapaða böggl-
inum, og var frá mömmu. En það vaf
gríðar-stór »druslu-strákur«. Hafði
3
var ráðafátt um það, hvernig hún ætti að ráða fram
úr því. Já, henni skildjst það svo undur vel,
að þetta skeyti, var ætlað sem hnefahög'g í and-
lit henni. Það var frá systursyni hennar, sem nú var
eini ættinginn, sem hún átti á lífi, Óve Haugaard
skipstjóra á eimskipinu Alvila, og var þannig orcað:
anna, er hún fekk svohljóðandi
svar við slnu bréfi:
»Láttu þær I edik og sjóddu
þær i þrjár klukkustundir;
saltaðu þær vel, og þá verða
þær ágætar eftir svo sem tvo
daga.«
★
y>Stillesen bryti kemur laugardag og sœkir Pétur
Ferðamaður kom inn á
litla.
Blenheinu, Nawcastle. Kveöja, Öve.«
Gamla konan hristi höfuðið og stundi við. Það var
orðin rótgróin hugsun hjá henni að Pétur litli yrði
kyrr hjá henni á Hlétúni, eftir að hann missti mömmu
sína. En þetta virtist nú eiga að fara á annan veg.
Óve vildi ekki unna henni þess. Hann kaus heldur
að taka þennan sex ára gamla drenghnokka. á skipið
til sín, í allt þvargið og óregluna, sem auðvitað var
þar, en að lofa henni að ala hann upp á gcðu heimili.
En hún hafði ætlað sér að leggja sig fram um það,
að láta Pétri litla líða vel.
Hún gat ekki gert sér grein fyrir því, hvernig
þetta myndi fara. Hún setti það ekki svo mjög fyrir
sig, hvernig fara myndi um skólanám, fatnað og upp-
eldið.
greiðasölustað, einmitt t þvl, ei
gestgjafinn var að flengja llt-
inn dreng. »Er þetta sonur yð-
ar?« spurði ferðamaðurinn.
»Nei,« svaraði hinn, »það er
systursonur minn, sem er hérna
hjá mér í sumarleyfinu, sér til
skemmtunar.c
★
Amerlkumaður nokkur keypti
sér mat I matsöluhúsi í Lo: d-
on. Þegar hann var búinn að
borga reikninginn, var eftii-
tekt hans vakin á því, að ekk-
ert hafði verið fært á reikn-
inginn handa þjóninum.
»Ja, ég át hann nú ekki held-
ur,« svaraði maðurinn.
★