Ljósberinn - 01.11.1946, Blaðsíða 2

3?
194
LJÓSBERINN
Mytidin er af mér og Dóru.
Mamma og pabbi burtu fóru.
okkur skildu eftir heima,
áttum luiss oe barna afi fieym
Sjá'Su, hvaS hún hlustar á mig,
hrifin af afi mega sjá mig,
situr hœg meS sína prjóna,
sœl aS mega vinna og þjóna.
RéSum vifi nú yfir öllu
eins og konungsfólk í höllu.
Eg var kóngur, Dóra drottning.
dróitin okkur sýndi lotning.
HerSaklútur, hrífutetur
heföarsvip á Dóru setur.
Er liún ekki sœt til svona,
sómadrottning, bóndakona.
Böi’nin leika lífsins myndir,
lœra bœfii dyggd og syndir.
VísiS þeim á veginn rétta.
Varizt nokkurt barn afi nretta.
Vel má okkur sóma sýna.
Sjáfiu pípuhattinn fína.
Fer hann ékki full-vel á. mér?
Finnst ’ér skrítin pípan hjá mér?
Lestrargler ég lœt á nefifi
lítt er mér um bœkur gefi
get þó lesiS langa sögu,
látiS Dóru. heyra bógu.
v el þer uiigur vegmn sanna.
Varast brautir illra manna.
Láttu Gu‘Ss-or'5 lei'S þér sýna.
Leu5 þess máttu aldrei týna.