Ljósberinn - 01.03.1957, Blaðsíða 7

Dýrasögur barnanna:
Skiltið á girdingnnni
íkornapabbi kom hlaupandi
heim með fullan poka af in-
dælum grenikönglum og hnet-
um. Mamma og ungarnir
höfðu nú eiginlega engan tíma
til að sinna honum eða bjóða
góðan daginn. Þau voru í elt-
ingaleik og stukku fram og
aftur í trjánum. Þau skemmtu
sér dásamlega.
íkornapabbi kallaði á konu
sína, hann þurfti að tala við
hana um áríðandi málefni.
— Við verðum að senda
börnin í skóla og láta þau
læra að lesa, sagði hann.
Það fannst íkornamömmu
alveg óþarfi. Aldrei hafði hún
gengið í skóla. Hún hafði svo
sem komizt vel af, þó hún
væri ekki læs. Það væri ekki
vel gert að loka börnin inni
í þessum leiðinlegu skólastof-
um. Hún hafði líka heyrt, að
uglufrændi væri strangur
kennari. Hann kastaði stund-
um grenikönglum í börnin, ef
þau kunnu ekki lexíurnar sín-
ar.
— Já, en hlustaðu nú á,
sagði íkornapabbi. Það er bú-
ið að festa skilti upp við girð-
inguna, þar sem ég er vanur
að tína hneturnar. Mér þykir
leiðinlegt að skilja ekki hvað
á því stendur.
Þetta skildi íkornamamma.
Það var víst bezt, að börnin
færu í skóla og lærðu að lesa.
Daginn eftir fóru þau svo í
skólann og þeim þótti ákaflega
gaman.
Pabbi sótti þau, þegar skóla-
tíminn var úti. Svo hljóp hann
með þeim niður að girðing-
unni og spurði þau hvað stæði
á skiltinu.
Ungarnir gátu ekki sagt
honum hvað stæði á skiltinu.
Þeir höfðu ekki enn lært að
þekkja nema a-ið.
Næsta dag sótti pabbi þá
aítur í skólan og flýtti sér með
þá niður að girðingunni, þar
sem skiltið var. Nú voru þeir
farnir að þekkja b-ið, en það
var ekki nóg.
Pabba fannst þetta vera lé-
legur skóli. Þeir voru búnir að
vera í skólanum í tvo daga og
kunnu samt ekki að lesa!
Nú leið á sumarið og að lok-
um voru þeir búnir að læra
alla stafina og gátu farið að
lesa svolítið. Þeir lögðu allir
saman og tókst að komast
fram úr því, sem á skiltinu
stóð. Þar stóð, að það væri
stranglega bannað að tína
hnetur í skóginum, og svo kom
nafnið hans Péturs skógar-
varðar undir.
íkornapabbi skildi nú ekk-
ert í því, að Pétur gamli skóg-
arvörður mætti ekki tína hnet-
ur eins og allir aðrir!
Jæja þá, úr því að Pétur
gamli skógarvörður mátti ekki
tína hnetur, þá skyldi íkorna-
pabbi tína sjálfur í fullan poka
og gefa honum, því Pétur
gamli skógarvörður var svo
góður karl og gerði íkornun-
um aldrei mein!
LJDSBERINN
23