Ljósberinn - 01.05.1936, Page 11

LJÖSBERINN
97
Seiar Toirai svaraði eM
Það var laugardagsmorgunn. Tommi
sat a eldhúströppunum og tálgaði með
afmælis-hnífnum nýja. Hann hafði að-
eins átt hann í tvo daga, og það var
svo margt, sem endilega, þurfti að tálga.
Dyrnar opnuðust, og móðir hans kom
út og mælti: »Tommi, Heiða frænka
sagði mér í slmtali, rétt.í þessu, að hiún
og Davíð frændi ætli að koma hingað,
og dvelja hér nokki'a daga. Ég verð að
baka góða köku, en kaupmaðurinn hefir
ekki sent mér ennþá það, sem ég bað
hann um. Geturðu hlaupið fyrir mig út
í búðina og sótt eggin?«
Tommi lagði frá sér hnífinn ýlgdur
á brún. Hann var að smíða bát, og var
einmitt með þaö vandasamasta. Hann
hraðaði sér í búðina og' heim aftur, og
hélt svo áfram að tálga.
Brátt varð hann þreyttur. Það vár
svo erfitt að tálga, og- þyngsta þrautin
að fá fallegt skrokklag á.bátinn. Hann
ákvað þess vegna að gera eitthvað anu-
að í bili. »Það er bezt að ég hlaupi ýfir
um til þeirra. Karls og Hans,« sagði
hann, þegar honum varð litið yfir göt-
una, og hiann kom au.ga á þessa félaga
sína í húsgarðinum þeirra. Þegar hann
var á leiðinni, heyrði hann móður sína
kalla: »Tommi, Tomnii, hvar ertu.?«
Hann flýtti sér að fela sig þar sem
rnóðir hans gat ekki séð hiann, »Ég vil
ekki láta freyta mér í fleiri snúningay
sagði hann önugur. Móðir hans marg-
kallaði á hann, og' gekk svo aftur inn
í stofuna.
Þegai- átti að fara að borða morgun-
verð, flýtti Tommi sér heim. »Hvar er
rnamma?« spurði hann. »Hva,r hefir þú
verið?« spurði Lísa, systir hans,
»mamma. hefir margkallað á þig. Pabbi
símaði og bað hana að koma til borgai-
innar og' boi’ða morgunverð, og- svo ætl-
aði hann að koma með hana, Heiðu
frænku og Davíð frænda, hingað í bíln-
u,m. Mamma reyndi til að finna þig til
þess að hafa þig með, en hún gat ekki
fundjð þig, en varð að hafa hraðan á
til þess að missa ekki af lestinni.
Það kom ónotalegur kökkur í hálsinn
á Tomma. Hvílík hátíð hefði það nú ekki
verið að þjóta í járnbrautarlestinni með
mömmu, borða síðan morgunverð með
föður sínum og móður í fínu veitinga-
húsi, og fara svo átta mílna bíltúr heim
í bílnum hans pabba. Hann hafði ekki
minstu matarlyst. Það var með mestu
herkjum að, hann gat borðað agnarlít-
inn bita af lambakjötssteik og eina kart-
öflu, sem Lísa systir hans lét á disk-
inn hjá honum.
»Hvar hefir þú verið í morgun?«
spu.rði móðir hans, þegar hún kom heim,
skömmu fyrir nónið. »Við Lísa leituðum
alstaða)' að þér. Mér hefði verið svo
mikil ánægja a.ð hafa þig með mér.«
Tomrni varð snöggvast niðurlútur og
skömmustulegur, En svo lyfti hann höfði
og' hoi'fði beint í augu móður sinnar.
»Ég faldi mig,« mælti hia.n.n, »af því
að ég hélt að þú ætlaðir að senda mig
í fleiri snúninga, og' það vildi ég ekki.
Mér þykir afai'-leiðinleg't að þetta skyldi
hafa komið fyrir, mamma, og ég skal
aldrei gera þetta. framar. Eg skal fara.
allar þær sendiferðir, sem þú vilt.«
»Já,« sagði Davíð frændi, »það hefn-
ir sín ætíð að hlaupast undan skyldum
sínurn, með því missa menn af mörguan
góðum hlutum.«
»Ég’ skal ávalt koma, í hvert sinn er
þú kallar á mig, mamma,« sagði Tommi
um leið og hann gekk inn í borðstofuna.
Og hann sagði það þannig, að móðir
hans var sannfærð um að það loforð
mundi ha.nn efna,
• A. Fibiger Jprgensen.
f