Ljósberinn - 01.05.1936, Qupperneq 34

120
LJÖSBERINN
inn og lítinn mat fengið, Nú fékk hann
nóg fæðu, og nóg vatn, stóð í þokkalegu
hesthúsi, var kembchir og burstaður á
hverjum degi og heyrði aðeins góð orð
og naut blíðs atlætis. Aldrei var hann
lengur þrautpíndur fyrir vágnjnn, né
ækið haft of þungt. Aftur á móti var
oft stu.ngið upp í hann brauðbita eða
sykurmola þegar vinnu var lokið eða
heim var komið.
Ráð Bjarna reyndist vel og hann og
Valur voru perluvinir. Reyndar var nú
Valur orðinn uppáhald aljrar fjölskyld-
unnar.
Kveld nokkurt fór faðir Bjarna í
heimsókn til kunningja síns og reið á
Val. Það stóð ekki til að hann kæmi
heim fyr en komið vteri fram á nótt,
svo allir fóru, að hátta og sofa á venju-
legum tíma. Pegar leið á nóttina vakn
aöi Bjarni við það að Valur hneggjaði
hátt fyrir utan gluggann, Hann þaut út
að glugganum og sér Val standa fyrir
utan, en föður sinn sér hann hvergi.
Hann vakti strax fólkið og Hrólfur, eldri
bróðir hans, ílýtti sér út, en undir eins
og hann opnar útidyi ahurðina, snýr Val-
ur sér við og skokkar burtu eftir veg'-
inum, sem hann hafði komið heim.
Hrólfur hraðaði sér á eftir honum eins
hart og hann gat. Eftir á að giska tiu
mínútur nemur Valur staðar. Þar lá
faðir þeirra, meóvitundarlaus á vegin-
um. Hann var fluttur heim og er hann
raknaði við og hafði náð sér nokkuð
eftir byltuna skýrði hann frá því, að
hann hefði rekið höfuðið í grein, sem
lá yfir veginn, en hann ekki séð hana
í myrkrinu, og höggið verið svo mikiö
að hann hafði mist meðvitundina og þá
fallið af hestinum.
Eftir þetta varð Valur alþektur um
allan bæinn. En fyrri húsbændum sín-
um gat h,ann aldrei fyrirgefið, er hann
sá þá varð hann æfur, ranghvolfdi aug-
unum, reyndi að slíta sig lausan, og þá
gat eng-inn við hann ráðið nema Bjarni
og faðir hans.
(Þýtt úr »Magne«).
Anna Marta.
Sönn saga.
Anna María, var áþekk öðrum litlum
telpum, Og ekki gekk henni vel námið
í barnaskólanum. Það var nú síður en
svo. Kennarinn hafði oft orðið að tala
við prestinn um það, hve Anna-María
væri hirðulaus, og presturinn hafði svo
aftur taJað um þetta við foreldra. henn-
ar. Þau viðurkendu að það væri háska-
legt fyrir telpuna, að stunda ekki vel
skólanámið, en heimilisástæðurnar voru
ekki gcðar. Faðirinn stundaði atvinnu á
stóru bændabýli og fór til vinnu sinnar
eldsnemma á morgnana, og vai' sjaldan
heima En móðirin var ekki heilsu-
hraust, og varð þó að leggja hart á sig
við að þvo af vinnumönnunum á stór-
býlinu, og bæta og sauma föt þeirra.
Og svo þurfti að líta eftir »litla bróður«.
Það var því ekki all.taf ástæðula.ust að
Anna-Mai’ía kom ekki skólann. Það var
einmitt í tilefni af litla, bróður, að prest-
urinn kom, öðru, hvoru, til þe&s að tala
við móður hans. Það var, sem sé, ekki
búið að skýra l.itla bróður, og var hann
þó komin annað árið. Það hafði oft ver-
ið búið að slá því föstu að skíra hann,
en svo hafði verið hætt við l>að, og þvi
frestað af ýmsum ástæðum. Það var
ekki svo auðhlaupið að því, að hafa alc
eins vel undirbúið og þurfa þótti.
Nú hafði presturinn fengið foreldr-
ana til þess að lofa sér því, a,ð litli bróð-
ir skyldi verða skírður, þegar Anna-
María yrði fermd. En þegar fermingar-