Nýtt kirkjublað - 18.04.1906, Side 15

103
_ _ NÝTTKIRK .TUBLAÍ)
gæft, til þess þekki þeir alt of vel þennan lýð, sem hrísgrjón
trúboðanna hafi safnað utan um þá. — Áð dæma um hvaS
hvaS satt kunni aS vera og rétt i skoðunnm þeirra rnanna,
sem þannig tala, er ei'fitt, þar sem trúboðsstarf vorra tíma
liggur of nærri oss, til þess að hægt sé með vissu að dæma
um árangurinn; víða er aðeins um örlitla byrjun að ræða;
i mörgu tilliti verður það hlutverk ókominna alda aS dæma
um hvað rétt er og hvað rangt í slíkum dómum um trúboð
vorra tíma.
Vér eigum svo erfitt með að meta árangurinn af trúboðs-
starfi vorra tíma svo nærri oss sem það er. En það er ann-
að trúboðstímabil, sem liggur nógu fjærri oss til þess að um
það vérði dæmt — það er trúboð postulatímabilsins. Og
með því að virða það fyrir oss verður oss hægra fyrir að
dæma um trúhoð vorra tíma, sérstakalega þá er vér athugum
hvernig samtíðin leit á starf þessa löngu liðna trúhoðstímabils.
(Framh.)
Kirkjumdlanefndin
sern skipuð var samkvæmt kouuugs úrskurði 2. marz 1904, hefir
uú Jokið störíúm síuum.
^ranguriuu af störfum nefndarinnar eru alls 12 fruiuvörp. Um
tíu af fruinvörpuni þessum lieíir nefndiu öll verið sammála og eru
þau þessi:
1. um skipun sóknar- og héraðsnefnda, 2. um veitingu presta-
kalla, 3. um umsjóu og fjárhald kirkna, 4. um skipun prestakalla,
5. um laun sóknarpresta, 6. um lauu prófasta, 7. um ellistyrk
presta og eftirlaun, 8. um slcyldur presta til að kaupa ekkjuin sín-
um lífeyri, 9. um sölu kirkjujarða, og 10. um láu úr landssjóði til
byggingar íbúðarhúsa á prestsetrum landsins. Hin frumvörpin tvö
eru anuað frá meiri lduta nefndarinnar (séra ^rna Jónssyui, séra
Eiriki Briem og séra Jóni Helgasyni), frumvarp til laga um kirkju-
þing fyrir liiua íslenzku þjóðkirkju, en hitt flytur form. nefndar-
innar einn (Lárus H. Bjarnasou): Erumvarp til laga um sameining
forstöðumannsembættis prestaskólaus við biskupsembættið.
Alls hefir nefndin haldið 79 fuudi.
Þar sem f'arið er að preuta frumvörp nefndarinnar og útkomu
þeirra ekki laugt að bíða, þykir rótt að fresta frekara umtali um
þau, þangað til þau liggja fyrir fullprentuð.
„Þær þrjár saman.“
Svo kveður „Isafold“ að orði, að kirkjan, Heiinska drotning
og dóttir hennar Ragmenska standi nú í gegu þeirri „óviðráðan-
legu sanufæriugu,“ að æfintýri úr dularheimum geti engiun hafa