Nýtt kirkjublað - 20.02.1907, Blaðsíða 2

26 NÝTT KffiítJÚÉLA©
þeirra, sem leggja út á hafið, fyrir eiginkonurnar mörgu, sem
nú verða aS skilja við mennina sína um Iengri tíma -— já,
guð veit hve langan ! — fyrir foreklrana, sem nú verða að
trúa hafinu fyrir syni sínum eða sonum, þessu hafi, sem sleit
svo niargan góðan son úr foreldra faðmi og skilaði honum
aldrei aftur, — fyrir börnin, fyrir systkinin, í einu orði: fyr-
ir ástvinina, sem eftir verða. Og Ioks, það er alvarleg stund
fyrir sjómennina sjálfa, því að þót’t sjómaðurinn ef til vill líti
nokkuð öðru vísi á hafið, en vér sem í landi dveljum, og
þótt margt af þ.ví setn í augum vor hinna er svo ægilegt, sé
í augum hans ekki nenia eðlilegt í alla staði, þá getur ekki
hjá þvi farið, að einnig sjómannshjartað komist við og lár ef
til vill læðist fram í augnakrókana, er hann að skilnaði legg-
ur handlegginn unt hálsinn á henni, sem eftir verður heima
til að gæta bús og barna, eða á foreldrunum, ef til vill göml-
um og hrumum, eða á börnunum, ef til vill ungum og smá-
um, — því að svo mikið þekkir hann til hins svikula hafs,
að alt af má gjöra ráð fyrir því, að það verði i síðasta sinni,
sem hann fær að líta þessi andlit, sem hann elskar svo heitt.
Og það er altaf alvarleg stund fyrir sjómanninn að leggja út
á djúpin, því að þótt ekki þyrfti að gera ráð fyrir því sem
nú nefndi ég, þá veit hann all af með óyggjandi vissu, að
hann á margvíslegt erfiði fyrir höndum, er út á sjóinn kem-
ur, — því að líf sjómannsins er enginn leikur, — og verður
að fara á mis við ýmis þau þægindi, sem þeir þurfa ekki að
fara á mis við. sem í landi dvelja; og þótt ekki væri annað
þá veit hann, að sjómannalífið hefir það í för með sér, að
hann verður að eiga ýmis mök við ef til vill misjafna menn,
sem lílt er ákjósanlegt að eiga félagsskap við suma hverja.
En sjómaðurinn má ekki láta neitt slíkt á sig fá. Til
finningarnar eru að vísu tóllfrjáísar, en stöðu sjómannsins er
nú einu sinni svo varið, að hann má ekki gefa sig tilfmn-
ingum sínum á vald. Hann verður í alvalds nafni að leggja
á stað þegar skyldan býður og hann má ekki leggja á
stað með buga veilum, því að hann þarf á öllu sínu hug-
rekki að halda þegar út á sjóinn kemur. I stað þess að
gefa sig á vald tilfinningum sínum, reynir sjómaðurinn að
gjöra sér lífið á sjónum svo bærilegt sem auðið er. En
þvernig getur lif sjómannsins orðið bærilegt? Ér yfir höfuð