Nýtt kirkjublað - 01.08.1908, Side 5

NÝTT KIRKJUBLAÐ 173
II.
Þannig er nú ásfalt i sjálfu söngsins landi, Svíaríki. að
menn finna sárt til þess þar, live ábótavant kirkjusftngnum
er, sálmabókunum, kóralbókunum, organistunum, hljób-
færunum sumstaðar, og einkum safnaðarsöngnum. Og
hvað mundi þá mega segja um ftll Jtessi efni hér. Vér gæt-
um eflaust liaft gott af því að kynna oss eitlhvað af Jjví marga,
sem þeir þar skrifa um sín kirkjusönglegu mein og um lækn-
ing þeirra meina, og beimfæra svo til vor það sem við á.
Því enginn efi er á ])ví, að kirkjusöngnum er mikið á-
bótavant á voru landi; og þá er ekki fremur efi á binu, að
það þarf að gjftra eitthvað til að bæta hann.
Menn kvarta oft um deyfð í binu krjstilega kirkjulífi bjá oss
nú á tímum; og það mun áreiðanlegt, aö dauft kristilegt kirkjulíf
og daufur safnaðarsöngur fer ven julega saman. Menn syngja
altof fáir hjá oss, og með altof litlum áhuga; þeir fáu sem
syngja, syngja frekar af því að þeir þurfa að gjftra Jiað eða
verða að gjöra það, en af því þá langi til að gjöra það.
Og þegar presturinn segir Drottinn sé með yður, þá er það
venjulega einn, tveir eða þrír, sem svara Og með þínum
anda, í stað ])ess að allur söfnuðurinn ætti að gjftra það.
Söfnuðurinn á ekki að koma í kirkju með þeirri bugsun, að
hann eigi að sitja og blýða á, en forsftngvarinn og prestur-
inn eigi að syngja og tala. Sftfnuðurinn má ekki gleyma
þvi, að ásamt organista og forsöngvara hefir bann — sftfn-
uðurinn — mikið blutverk að inna af bendi i guðsþjónustu-
gjftrðinni. Sftfnuðurinn á að geta álitið kirkjuna sem sitt
sameiginlega heimili; og þegar menn fara frá kirkju þennan
daginn, eiga menn ekki að eins að gleðjast af því orði, sem
menn þá bafa lieyrt lesið og sungið, og sjálfir sungið með,
heldur þarf ástandið að verða þannig, að menn þá strax fari
að blakka til næsta sunnudags, hlakka lil þess — meðal ann-
ars - að fá þá aftur að heyra fallega sálma og fftgur sálma-
lftg og að taka sjálftr þátt í því að syngja guði lof og dýrð
í hans húsi.
III.
Það er létt verk að tala um hina mftrgu og miklu galla
á kirkjusöngnum hjá oss; en þegar ræða skal um endurbæt-