Nýtt kirkjublað - 01.11.1908, Síða 9

__ NÝTT KIRKJUBLAÐ. ............. _ _ 249
á |)ví, að danðinn er nppsvelgdur í sigur, trygging fyrir til-
veruframhaldi sjálfra vor og sælum samfundum við ástvinina.
Kirkjuhúsið fyrnist, og J>að er reist af nýju. Snjóflóð
kunna að steypast yfir Jtað, og J>að kann að sýnast brotið og
felt, en stendur samt. Minstu skiftir, þótt breytt sé í einhverju
um snið og tízku i húsgerðinni, ef að smiðinni er unnið af
sama kærleika og áður. Húsið yngist upp. — En sjálf alt-
arismyndin frá hliðum Nainborgar, getur lnin altaf fluzt á
milli með sama trúarskilningi?
Alveg líkingarlaust og berlega talað, með augun fest sér-
staklega á guðspjallsfrásögunni i dag: Litur kristið safnaðar-
fólk nú á Jjetta eitt hið stærsta undur af kraftaverkum Jesú,
að sálin vitjar aftur hins dauða líkama, til framhaldandi lifs
hér á jörðunni — lítur fólkið eins á Jiað nú og fyrir liðnum
öldum ?
Það eru óefað skiftari skoðanir um Jietta en áður, og J>á
er um J)að að tala og við J)að að kannast.
Fyrir mörgum er það bein nauðsyn, beint trúarskilyrði, að halda
fastri myndinni, óhaggaðri af öllum efasemdum og kenning-
um. Trú þeirra á Jesúm Krist, frelsara þeirra frá synd og dauða,
von þeirra um eilift líf og ástvinafundi væri töpuð ef nokkurri
efablæju væri brugðið yfir myndina — beint þessa mynd i
guðspjallinu. — Haldi þeir, hinir sömu fastri sinni trú, sér
til styrkingar i lífi og dauða. Það vært illa gert að vilja
svifta þá Jæssum sínum trúarstaf, og mér er óhugsanlegt að
frá nokkru kristnu mannshjarta gæti fallið kaldyrði i þeirra
garð fyrir þá skoðun: — „Sæll er hver sá sem áfellir sig ekki
fyrir það sem hann hefir valið,“ segir Páll postuli í 14. kap.
Rómvbr.
En — gæti Jiá þeir hinir sönni þeirrar kærleiksvarúð-
ar að vera ekki ofhraðir i dónium um þá kristnu bræður, sem
eigi geta samrímt lifskoðun sinni söguviðburðinn um end-
urvakning til framhaldandi lífs á jörðunni hjá dauðum manni.
Og aftur mætti minna á orð í sama kapitula hjá Páli po t-
ula J)ar sem hann svo dásamlega sameinar þetta tvent, sem svo
oft vill reka sig á hjá oss i kristnu safnaðarlifi—þetta tvent:
Sannfæringarskylduna, alveg óbiluga, ótviræða, og um leið