Nýtt kirkjublað - 01.05.1909, Blaðsíða 7

NÝTT EIRK.TUBLAÐ
103
Að læra aldrei að „sníða sér staJck eftir vextiu veldur
evðslu yfir efni fram, heimtufrekju við aðra, óskjlsemi, féglæfr-
um, — og hver veit hverju!
Kannast menn ekki við ýmislegt af þessu tagi?
Það er verkefni fyrir mentaðan hugsunarhátt að leiða
barnauppeldið á rétta braut, þar sem hvorki er af né van,
og kærleikurinn án misskilnings.
Það er yfir höfuð verkefni mentaðs hugsunarliáttar,
að gera mennina að mönnum og þjóðina að þjóð.
Á hann verður að leggja alvarlega áherzlu.
Vonleysi mitt um það, að fræðslulögin nái tilgangi sinum:
að gera alþýðu mentaða, or ]m bygt á Jiessu Lvennu:ý;>-o.S'A:a-
leysinu lijá nemendum, og afskiftaleysinu af mentun hugs-
unarháttarins.
Nú mun verða spurt: Hvernig á að fara að því að
menta hugsunarháttinn?
Til ]>ess getur margt heyrt: Fyi’iilestrar, samtal, umgengni
og eftirdæmi, ög ekki sízt persónuleg áhrif. Sá hæfileiki er
vitanlega ínisjafnt gefinn. En sé maður alveg án hans^getur
hann varla verið alþýðukennari.
1 Eitt atriði er enn, sem taka þarf fram:
Fyrir utan þi-oskaleysi barna innan fermingaraldurs, er
það frá annari hlið óheppilegt, að binda þau við bóklærdóm
á þeim aldri. Það er einkum á timabilinu frá 12. til 15.
aldursárs, sem börn Ufa sig inn i framleiðslu starfsemina
með löngun og áhuga.
Á þeim aldri þúrfa drengir t. a. m. að lifa sig inn i
skepnuhirðingu, — starfa að henni með öðrum eldri, —
Miður gengur ef seinna er byrjað. Þá er tapað tækifærið
til að fá elsku og áhuga á þeim starfa. Og hvað svo?
Allir vita að sveitalífið hér á landi stendur og fellur með
góðri skepnuhirðingu. Sú „fræðsla", sem dregur hugi
unglinga frá henni, hippir fótunum undan sveitcilifinu.
Og þá um leið undan tilveru þjóðarinnar!
Hæltan fyrir því er ærin og frá nógu mörgum hliðum,