Nýtt kirkjublað - 01.05.1909, Qupperneq 11

NÝTT KIRKJUBLAÐ
107
fjfpurning frd leikmanni.
Getur maður ekki vænzt að frjálslyndið í ytra fyrirkomu-
lagi gangi bráðum svo langt, að fara megi að koma kirkjun-
um, guðshúsunum, fyrir á hagkvæman hátt, svo að nota megi
sama húsið til guðsþjónustu, barnakenslu og ýmsra fundar-
halda ?
„Kirkjan" gæti þá verið salur í eða við annað hús, ef
svo þætti henta, alveg eins og „kirkjan11 í Laugarnesi. „Kirkj-
an“ gæti þá orðið eins og „almennilegt“ hús, vistlegt, þótt frost
og fjúk væri úti.
Þó að presturinn þætti heyrandi, sem betur fer að er
víða, þá gera kirkjurnar nú alla kirkjusókn ómögulega. Því
síðan til komu timbur-hjallar, hitalausir, i stað torfkirknanna,
og síðan farið var að „setja á“ öll börn, og fólkið um leið
orðið veiklaðra, þá er það banatilræði við sjálfan sig, að sitja
i kirkju á köldum vetrardögum.
Og allir sjá, hvílíkt ráðleysi það er í byggingarefna-snauðu
íandi, og fátæku að mörgu, að byggja hús til þess að standa
auð alt árið að kalla, fúnandi niður arðlaus, og fjúkandi, ef
vind hreyfir.
Kirkjan hér í sveit er ein með þeini myndarlegri — í
sjón. En hýst gæti eg flesta messudaga söfnuðinn þar í mínu
liúsi, og lálið honum líða betur, án þess að þrengja rieitt að
mínu íólki. Og eg skil aldrei að áhrif orðanna tapi sér við
það, að þau eru heyrð í „almennilegu“ húsi.
Úrelt kenning er það, að kirkjuhúsið megi ekki nota til
annars en messu o. þ. h. Guðsþjónusta á alt líf manna að
vera, og þeir sjálfir ,,guðsmusteri.“ Og alt siðsamlegt og gott
framferði er guðsþjónusta fyrir sig. Og frá því sjónarmiði
get eg eigi séð neitt á móti þvi, að ýmislegt af því sem kall-
að er veraldlegt, se.m er gott og siðsamlegt, megi öðrum þræði
eiga sér stað í ku'kjuliúsinu.
Mér finst þelta vera svo samkvæml andanum i N. Kbl.,
Það er gömul skoðun niín að samrýma beri sem flest
not á samkomuhúsum safnaðanna. Þá þætti mönnum vænna
um þau, og menn sýndu þeim meiri tóma. B. B.